Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Indigenæne Dei; cùm talia reddidit hospes:
Non hâc, ô juvenis, montanum numen in arâ est.
Illa suam vocat hanc, cui quondam regia Juno
Orbe interdixit: quam vix erratica Delos
Orantem accepit, tum cùm levis insula nabat.
Illic, incumbens cum Palladis arbore palmæ,

330

340

350

Edidit invitâ geminos Latona novercâ. Hinc quoque Junonem fugisse puerpera fertur: Inque suo portasse sinu, duo numina, natos. Jamque Chimæriferæ, cùm Sol gravis ureret arva, Finibus in Lyciæ, longo Dea fessa labore, Sidereo siccata sitim collegit ab æstu: Uberaque ebiberant avidi lactantia nati. Fortè lacum melioris aquæ prospexit in imis Vallibus: agrestes illîc fruticosa legebant Vimina cum juncis, gratamque paludibus ulvam. Accessit, positoque genu Titania terram Pressit; ut hauriret gelidos potura liquores. Rustica turba vetant. Dea sic adfata vetantes: Quid prohibetis aquis? usus communis aquarum. Nee Solem proprium Natura, nec aëra fecit, Nec tenues undas: ad publica munera veni. Quæ tamen ut detis supplex peto. Non ego nostros Abluere hîc artus, lassataque membra parabam; Sed relevare sitim. Caret os humore loquentis; Et fauces arent; vixque est via vocis in illis. Haustus aquæ mihi nectar erit: vitamque fatebor Accepisse simul; vitam dederitis in undâ. Hi quoque vos moveant, qui nostro brachia tendunt Parva sinu. Et casu tendebant brachia nati. Quem non blanda Deæ potuissent verba movere? 360 Hi tamen orantem perstant prohibere: minasque, Ni procul abscedat, conviciaque insuper addunt. Nec satis hoc: ipsos etiam pedibusque manuque Turbavere lacus: imoque è gurgite mollem Huc illuc limum saltu movêre maligno. Distulit ira sitim. Neque enim jam filia Coœi Supplicat indignis; nec dicere sustinet ultrà

Verba minora Deâ. Tollensque ad sidera palmas, Æternùm stagno, dixit, vivatis in isto. Eveniunt optata Deæ: juvat îsse sub undas; 370 Et modò tota cavâ summergere membra palude; Nunc proferre caput; summo modò gurgite nare: Sæpe super ripam stagni considere: sæpe In gelidos resilire lacus. Et nunc quoque turpes Litibus exercent linguas: pulsoque pudore, Quamvis sint sub aquâ, sub aquâ maledicere tentant. Vox quoque jam rauca est; inflataque colla tumescunt: Ipsaque dilatant patulos convicia rictus. Terga caput tangunt; colla intercepta videntur: Spira viret: venter, pars maxima corporis, albet: 380 Limosoque novæ saliunt in gurgite ranæ.

590

Sic ubi nescio quis Lyciâ de gente virorum Retulit exitium; Satyri reminiscitur alter; Quem Tritoniaca Latöus arundine victum Adfecit pœnâ. Quid me mihi detrahis? inquit. Ah piget: ah non est, clamabat, tibia tanti! Clamanti cutis est summos derepta per artus: Nec quidquam, nisi vulnus erat: cruor undique manat: Detectique patent nervi: trepidæque sine ullâ Pelle micant venæ: salientia viscera possis, Et perlucentes numerare in pectore fibras. Illum ruricolæ, silvarum numina, Fauni, Et Satyri fratres, et tunc quoque clarus Olympus, Et Nymphæ flêrunt: et quisquis montibus illis Lanigerosque greges, armentaque bucera pavit. Fertilis immaduit, madefactaque terra caducas Concepit lacrimas, ac venis perbibit imis. Quas ubi fecit aquam, vacuas emisit in auras. Inde petens rapidum ripis declivibus æquor, Marsya nomen habet, Phrygiæ liquidissimus amnis. Talibus extemplo redit ad præsentia dictis Vulgus; et extinctum cum stirpe Amphiona lugent. Mater in invidiâ est. Tamen hanc quoque dicitur unus Flêsse Pelops: humeroque suas ad pectora postquam Deduxit vestes, ebur ostendisse sinistro.

401

Concolor hic humerus, nascendi tempore, dextro, Corporeusque fuit. Manibus mox cæsa paternis Membra ferunt junxisse Deos, aliisque repertis, Qui locus est juguli medius, summique lacerti, Defuit. Impositum est non comparentis in usum 410 Partis ebur: factoque Pelops fuit integer illo. Finitimi proceres coëunt: urbesque propinquæ Oravere suos ire ad solatia reges, Argosque, et Sparte, Pelopeïadesque Mycenæ, Et nondum torvæ Calydon invisa Dianæ, Orchomenosque ferox, et nobilis ære Corinthos, Messeneque ferax, Patræque, humilesque Cleonæ, Et Nelea Pylos, neque adhuc Pittheïa Træzen, Quæque urbes aliæ bimari clauduntur ab Isthmo, Exteriúsque sitæ bimari spectantur ab Isthmo. 420 Credere quis possit? solæ cessatis Athenæ. Obstitit officio bellum; subvectaque ponto Barbara Mopsopios terrebant agmina muros. Threïcius Tereus hæc auxiliaribus armis Fuderat; et clarum vincendo nomen habebat. Quem sibi Pandion opibusque virisque potentem, Et genus à magno ducentem forte Gradivo, Connubio Procnes junxit. Non pronuba Juno, Non Hymenæus adest, non illi Gratia lecto. Eumenides tenuere faces de funere raptas: Eumenides stravere torum: tectoque profanus Incubuit bubo, thalamique in culmine sedit. Hâc ave sunt juncti Procne Tereusque; parentes Hâc ave sunt facti. Gratata est scilicet illis Thracia: Disque ipsi grates egêre: diemque, Quâque data est claro Pandione nata tyranno, Quâque erat ortus Itys, festam jussere vocari. Usque adeò latet utilitas. Jam tempora Titan Quinque per autumnos repetiti duxerat anni: Cùm blandita viro Procne, Si gratia, dixit, Ulla mea est, vel me visendæ mitte sorori; Vel soror huc veniat. Redituram tempore parvo Promittes socero. Magni mihi numinis instar

[blocks in formation]

1

430

440

Germanam vidisse dabis. Jubet ille carinas In freta deduci; veloque et remige portus Cecropios intrat; Piræaque litora tangit. Ut primùm soceri data copia, dextraque dextræ Jungitur; et fausto committitur omine sermo. Cœperat, adventûs caussam, mandata referre Conjugis; et celeres missæ spondere recursus: 450 Ecce venit magno dives Philomela paratu; Divitior forma: quales audire solemus Naïdas et Dryadas mediis incedere silvis: Si modò des illi cultus, similesque paratus. Non secùs exarsit conspectâ virgine Tereus, Quàm si quis canis ignem supponat aristis: Aut frondem, positasque cremet fœnilibus herbas. Digna quidem facies. Sed et hunc innata libido Exstimulat: pronumque genus regionibus illis In Venerem est. Flagrat vitio gentisque suoque. 460 Impetus est illi, comitum corrumpere curam, Nutricisque fidem: nec non ingentibus ipsam Sollicitare datis; totumque impendere regnum: Aut rapere, et sævo raptam defendere bello. Et nihil est, quod non effreno captus amore Ausit: nec capiunt inclusas pectora flammas. Jamque moras malè fert; cupidoque revertitur ore Ad mandata Procnes; et agit sua vota, sub illis. Facundum faciebat amor. Quotiesque rogabat Ulterius justo, Procnen ita velle ferebat. Addidit et lacrimas; tamquam mandâsset et illas. Prô Superi, quantum mortalia pectora cæcæ Noctis habent! ipso sceleris molimine Tereus Creditur esse pius, laudemque à crimine sumit. Quid? quòd idem Philomela cupit? patriosque lacertis Blanda tenens humeros, ut eat visura sororem, Perque suam, contraque suam, petit usque, salutem. Spectat eam Tereus; præcontrectatque videndo: Osculaque, et collo circumdata brachia cernens, Omnia pro stimulis, facibusque, ciboque furoris 480 Accipit: et quoties amplectitur illa parentem;

470

490

500

Esse parens vellet: neque enim minùs impius esset. Vincitur ambarum genitor prece. Gaudet, agitque Illa patri grates: et successisse duabus Id putat infelix, quod erit lugubre duabus. Jam labor exiguus Phœbo restabat: equique Pulsabant pedibus spatium declivis Olympi. Regales epulæ mensis, et Bacchus in auro Ponitur: hinc placido dantur sua corpora somno. At rex Odrysius, quamvis secessit, in illâ Æstuat: et repetens faciem, motusque, manusque; Qualia vult fingit, quæ nondum vidit: et ignes Ipse suos nutrit, curâ removente soporem. Lux erat: et, generi dextram complexus euntis, Pandion comitem lacrimis commendat obortis: Hanc ego, care gener, quoniam pia caussa coëgit, [Et voluere ambæ, voluisti tu quoque, Tereu,] Do tibi: perque fidem, cognataque pectora supplex, Per Superos oro, patrio tuearis amore: Et mihi sollicitæ lenimen dulce senectæ Quamprimum (omnis erit nobis mora longa) remittas. Tu quoque quamprimum, (satis est proculesse sororem) Si pietas ulla est, ad me, Philomela, redito. Mandabat; pariterque suæ dabat oscula natæ: Et lacrimæ mites inter mandata cadebant. Utque fide pignus dextras utriusque poposcit; Inter seque datas junxit; natamque nepotemque Absentes memori pro se jubet ore salutent: Supremumque vale, pleno singultibus ore, Vix dixit: timuitque suæ præsagia mentis. Ut semel imposita est pictæ Philomela carinæ; Admotumque fretum remis, tellusque repulsa est: Vicimus, exclamat: mecum mea vota feruntur. [Exsultatque, et vix animo sua gaudia differt] Barbarus: et nusquam lumen detorquet ab illâ. Non aliter, quàm cùm pedibus prædator obuncis Deposuit nido leporem Jovis ales in alto: Nulla fuga est capto: spectat sua præmia raptor. Jamque iter effectum; jamque in sua litora fessis

510

[ocr errors]
« ZurückWeiter »