Arduus in nubes abiit. Ut in æquore summo
Umbra viri visa est, visam fera sævit in umbram.
Utque Jovis præpes, vacuo cùm vidit in arvo
Præbentem Phæbo liventia terga draconem,
Occupat aversum : neu sæva retorqueat ora,
Squamigeris avidos figit cervicibus ungues :
Sic celeri fissum præpes per inane volatu
Terga feræ pressit: dextroque frementis in armo
Inachides ferrum curvo tenus abdidit hamo.
Vulnere læsa gravi, modò se sublimis in auras
Attollit: modò subdit aquis: modò more ferocis
Versat apri, quem turba canum circumsona terret.
Ille avidos morsus velocibus effugit alis :
Quâque patent, nunc terga cavis super obsita conchis,
Nunc laterum costas, nunc quâ tenuissima cauda
Desinit in piscem, falcato vulnerat ense.
Bellua pœniceo mistos cum sanguine fluctus
Ore vomit. Maduêre graves adspergine pennæ.
Nec bibulis ultrà Perseus talaribus ausus
Credere; conspexit scopulum: qui vertice summo
Stantibus exit aquis; operitur ab æquore moto.
Nixus eo, rupisque tenens juga prima sinistrâ,
Ter quater exegit repetita per ilia ferrum.
Littora cum plausu clamor superasque deorum Implevêre domos. Gaudent, generumque salutant, Auxiliumque, domûs servatoremque fatentur Cassiope, Cepheusque pater. Resoluta catenis Incedit virgo, pretiumque et causa laboris.
Dis tribus ille focos totidem de cespite ponit; Lævum Mercurio, dextrum tibi, bellica virgo; Ara Jovis media est. Mactatur vacca Minervæ, Alipedi vitulus; taurus tibi, summe deorum.
Protinus Andromedan, et tanti præmia facti
Indotata rapit. Tædas Hymenæus Amorque
Præcutiunt largis satiantur odoribus ignes :
Sertaque dependent tectis: lotique, lyræque,
Tibiaque, et cantus, animi felicia læti
Argumenta, sonant; reseratis aurea valvis
Atria tota patent, pulchroque instructa paratu
Cephenis proceres ineunt convivia regis.
Postquam epulis functi generosi munere Bacchi
Diffudêre animos; cultusque habitusque locorum
Quærit Abantiades: quærenti protinus unus
[Narrat Lyncides, moresque, habitusque virorum.]
Quæ simul edocuit, Nunc, o fortissime,' dixit,
'Fare precor, Perseu, quantâ virtute, quibusque
Artibus abstuleris crinita draconibus ora.'
Narrat Agenorides, gelido sub Atlante jacentem
Esse locum, solidæ tutum munimine molis :
Cujus in introitu geminas habitâsse sorores
Phorcydas, unius partitas luminis usum :
Id se solerti furtim, dum traditur, astu
Suppositâ cepisse manu: perque abdita longè,
Deviaque, et silvis horrentia saxa fragosis,
Gorgoneas tetigisse domos: passimque per agros,
Perque vias vidisse hominum simulacra, ferarumque,
In silicem ex ipsis visâ conversa Medusâ :
Se tamen horrendæ clypei, quod læva gerebat,
Ære repercusso formam adspexisse Medusæ :
Dumque gravis somnus colubrasque ipsamque tenebat,
Eripuisse caput collo: pennisque fugacem
Pegason, et fratrem, matris de sanguine natos.
PHINEUS ET SOCII IN SAXA MUTATI.
Dumque ea Cephenum medio Danäeïus heros
Agmine commemorat; fremitu regalia turbæ
Atria complentur: nec conjugialia festa
Qui canat, est clamor; sed qui fera nunciet arma.
Inque repentinos convivia versa tumultus
Adsimulare freto possis : quod sæva quietum
Ventorum rabies motis exasperat undis.
Primus in his Phineus, belli temerarius auctor,
Fraxineam quatiens æratæ cuspidis hastam ;
'En,' ait, 'en adsum præreptæ conjugis ultor.
Nec mihi te pennæ, nec falsum versus in aurum
Jupiter, eripient.' Conanti mittere Cepheus,
'Quid facis?' exclamat: quæ te, germane, furentem
Mens agit in facinus? Meritisne hæc gratia tantis
Redditur? hâc vitam servatæ dote rependis?
Quam tibi non Perseus, verum si quæris, ademit,
Sed grave Nereïdum numen, sed corniger Ammon,
Sed quæ visceribus veniebat bellua ponto
Exsaturanda meis. Illo tibi tempore rapta est,
Quo peritura fuit.
Nisi si, crudelis, id ipsum
Exigis, ut pereat: luctuque levabere nostro.
Scilicet haud satis est, quòd, te spectante, revincta est;
Et nullam quòd opem patruus sponsusve tulisti :
Insuper, a quoquam quòd sit servata, dolebis
Præmiaque eripies? quæ si tibi magna videntur ;
Ex illis scopulis, ubi erant affixa, petîsses :
Nunc sine, qui petiit, per quem non orba senectus,
Ferre, quod et meritis et voce est pactus: eumque
Non tibi, sed certæ prælatum intellige morti.'
Ille nihil contrà: sed et hunc, et Persea vultu
Alterno spectans, petat hunc ignorat, an illum.
Cunctatusque brevi, contortam viribus hastam,
Quantas ira dabat, nequicquam in Persea misit.
Ut stetit illa toro; stratis tum denique Perseus
Exsiluit: teloque ferox inimica remisso
Pectora rupisset; nisi post altaria Phineus
Isset et (indignum) scelerato profuit ara.
Fronte tamen Rhæti non irrita cuspis adhæsit.
Qui postquam cecidit, ferrumque ex osse revulsum est, Palpitat, et positas adspergit sanguine mensas.
Tum verò indomitas ardescit vulgus in iras, Telaque conjiciunt: et sunt, qui Cephea dicant Cum genero debere mori. Sed limine tecti Exierat Cepheus; testatus jusque, fidemque, Hospitiique deos, ea, se prohibente, moveri.
Bellica Pallas adest, et protegit ægide fratrem : Datque animos. Erat Indus Athis, quem, flumine Gange
Edita, Limnate vitreis peperisse sub antris
Creditur, egregius formâ: quam divite cultu
Augebat, bis adhuc octonis integer annis;
Et madidos myrrhâ curvum crinale capillos.
Indutus chlamydem Tyriam, quam limbus obibat
Aureus ornabant aurata monilia collum,
Ille quidem jaculo quamvis distantia misso
Figere doctus erat; sed tendere doctior arcus.
Tum quoque lenta manu flectentem cornua Perseus
Stipite, qui mediâ positus fumabat in aulâ,
Perculit; et fractis confudit in ossibus ora.
Hunc ubi laudatos jactantem in sanguine vultus
Assyrius vidit Lycabas, junctissimus illi
Et comes, et veri non dissimulator amoris ;
Postquam exhalantem sub acerbo vulnere vitam
Deploravit Athin; quos ille tetenderat, arcus
Adripit; et, Mecum tibi sint certamina,' dixit:
'Nec longùm pueri fato lætabere; quo plus
Invidiæ, quàm laudis, habes.' Hæc omnia nondum
Dixerat: emicuit nervo penetrabile telum :
Vitatumque, tamen sinuosâ veste pependit.
Vertit in hunc harpen, spectatam cæde Medusæ,
Acrisioniades, adigitque in pectus. At ille
Jam moriens, oculis sub nocte natantibus atrâ,
Circumspexit Athin: seque adclinavit in illum:
Et tulit ad manes junctæ solatia mortis.
Nec Phineus ausus concurrere cominus hosti,
Intorquet jaculum: quod detulit error in Idan,
Expertem frustrà belli, et neutra arma secutum.
Ille tuens oculis immitem Phinea torvis,
'Quandoquidem in partes,' ait,' abstrahor, accipe, Phineu,
Quem fecisti hostem, pensaque hoc vulnere vulnus.'
Jamque remissurus tractum de corpore telum
Sanguine defectos cecidit collapsus in artus.
Hic quoque Cephenum post regem primus Odites
Ense jacet Clymeni: Protenora perculit Hypseus :
Hypsea Lyncides. Fuit et grandævus in illis
Emathion, æqui cultor, timidusque deorum :
Quem quoniam prohibent anni bellare, loquendo
Pugnat; et incessit, scelerataque devovet arma.
Huic Chromis amplexo tremulis altaria palmis
|