Non equidem invideo: numquid tamen ulla feritur, 30 35 40 Sic ego sola petor; soli quia causa petendi est. Nam quòd habent frutices alii quoque proxima nobis Non istis sua facta nocent: vicinia damno est. Excipiunt ictu saxa repulsa meo. Idque fide careat; si non, quæ longiùs absunt, 45 Ergo, si sapiant, et mentem verba sequantur ; Devoveant umbras proxima quæque meas. 50 Quàm miserum est, odium damnis accedere nostris ; Meque ream nimia proximitatis agi! Sed, puto, magna mei est operoso cura colono. Sponte meâ facilis contempto nascor in agro : 55 60 Irriguæ dabitur non mihi sulcus aquæ. At cùm maturas fisso nova cortice rimas Nux agit; ad partes pertica sæva venit. Pertica dat plenis immitia vulnera ramis; Ne possim lapidum verbera sola queri. Poma cadunt, mensis non interdicta secundis ; Et condis lectas, parca colona, nuces. 65 Felix, secreto quæ nata est arbor in arvo ; Et soli domino ferre tributa potest! 70 Non hominum strepitus audit, non illa rotarum : Non a vicinâ pulverulenta viâ est. Illa suo, quæcunque tulit, dare dona colono, Et plenos fructus adnumerare potest. At mihi maturos nunquam licet edere fœtus; Ante diemque meæ decutiuntur opes. Lamina mollis adhuc tenero dum lacte, quod intrò est; Nec mala sunt ulli nostra futura bono: Jam tamen invenias, qui me jaculentur, et ictu Præfestinato munus inane petant. Si fiat rapti, fiat mensura relicti, Majorem domini parte, viator, habes. Sæpe aliquis, foliis ut nuda cacumina vidit, Esse putat Boreæ triste furentis opus. 75 80 Æstibus hic, hic me spoliatam frigore credit : 85 Est quoque, qui crimen grandinis esse putet. At mihi nec grando, duris invisa colonis, Nec ventus fraudi, solve, geluve fuit. Fructus obest: peperisse nocet: nocet esse feracem: Quæque fuit multis, et mihi præda malo est. 90 Præda malo, Polydore, fuit tibi: præda nefandæ Conjugis Aonium misit in arma virum. Hesperii regis pomaria tuta fuissent: Una sed immensas arbor habebat opes. At rubus, et sentes tantummodò lædere natæ, Spinaque vindictâ cætera tuta suâ est. 95 100 Hæc mihi perpessæ, domini patienda querela est. 105 Dumque repurgat humum, collectaque saxa remittit, Ergo invisa aliis, uni mihi frigora prosunt : Nuda quidem tunc sum; nudam tamen expedit esse : Saxa novos fructus grandine plura petunt. Tolfat et ad gemmas quilibet alter eat. 110 115 120 125 At non ille deus pacem intra monia finit : Quid tamen hoc prodest, mediâ si luce palàmque Verberor, et tutæ non licet esse mihi? 130 Ergo nec nidos foliis hærere, nec ullam 135 Nostra notat fusco digitos injuria succo, Cortice contactas inficiente manus. Ille cruor meus est: illo maculata cruore 140 ego, cùm longæ venerunt tædia vitæ, Optavi quoties arida facta mori! Optavi quoties, aut cæco turbine verti, Aut valido missi fulminis igne peti! Atque utinam subitæ raperent mea poma procellæ, 145 Sic, ubi detracta est a te tibi causa perîcli, Quod superest, tutum, Pontice castor, habes. Quid mihi tunc animi est, cùm sumit tela viator; Nec vitare licet moto fera verbera trunco, Quem sub humo radix vinclaque firma tenent. Cùm populus manicas deposuisse vetat : Sed metus in nobis causa tremoris erat. 150 155 Si merui, videorque nocens; imponite flammæ, TRISTIA.. LIBER IV. ELEGIA X. GENUS SUUM EXPONIT NASO. ILLE ego, qui fuerim, tenerorum lusor amorum, Si quid id est, usque a proavis vetus ordinis hæres ; Nec stirps prima fui; genito jam fratre creatus ; Lucifer amborum natalibus adfuit idem : Una celebrata est per duo liba dies. 160 5 10 Hæc est armiferæ festis de quinque Minervæ, Protinus excolimur teneri, curâque parentis 15 Imus ad insignes Urbis ab arte viros. Frater ad eloquium viridi tendebat ab ævo, Fortia verbosi natus ad arma Fori. At mihi jam puero cœlestia sacra placebant; 20 |