Si pudet uxoris; non nupta, sed hospita dicar. Et socii requiem poscunt, laniataque classis 135 140 145 Pro spe conjugii tempora parva peto. Dum freta mitescunt, et Amor: dum tempore et usu Perque genas lacrymæ strictum labuntur in ensem; Quàm bene conveniunt fato tua munera nostro! 155 Nec mea nunc primò feriuntur pectora telo : Anna soror, soror Anna, meæ malè conscia culpæ, Nec, consumpta rogis, inscribar, Elissa Sichæi; Hoc tamen in tumuli marmore carmen erit : Præbuit Æneas et causam mortis et ensem, Ipsa suâ Dido concidit usa manu.' 14* 160 EPISTOLA X. ARIADNE THESEO. MITIUS inveni, quàm te, genus omne ferarum : Unde tuam sine me vela tulêre ratem. In quo me somnusque meus malè prodidit, et tu, 5 Tempus erat, vitreâ quo primùm terra pruinâ Spargitur, et tectæ fronde queruntur avęs. Incertùm vigilans, a somno languida, movi Thesea pressuras semisupina manus. Nullus erat: referoque manus, iterumque retento, Utque erat a somno turbida, rapta coma est. Luna fuit: specto, si quid, nisi littora, cernam. Nunc huc, nunc illuc, et utroque, sine ordine, curro : Interea toto clamanti littore, 'Theseu,' Reddebant nomen concava saxa tuum : Et quoties ego te, toties locus ipse vocabat. Ipse locus miseræ ferre volebat opem. Mons fuit; apparent frutices in vertice rari: Hinc scopulus raucis pendet adesus aquis. Adscendo (vires animus dabat), atque ita latè Equora prospectu metior alta meo. 10 15 20 25 Indè ego (nam ventis quoque sum crudelibus usa) Aut vidi: aut etiam, cùm me vidisse putarem Frigidior glacie semanimisque fui. Nec languere diù patitur dolor. Excitor illo, 30 'Quo fugis?' exclamo: 'scelerate, revertere, Theseu. 35 Flecte ratem : numerum non habet illa suum.' Hæc ego. Quod voci deerat, plangore replebam. Si non audires, ut saltem cernere posses, Candidaque imposui longæ velamina virgæ, Torpuerant molles antè dolore genæ. 40 Jamque oculis ereptus eras: tum denique flevi. Quid potiùs facerent, quàm me mea lumina flerent, 45 Sæpe torum repeto, qui nos acceperat ambos ; Et tua, quâ possum, pro te, vestigia tango; Non hominum video, non ego facta boum. 55 60 Navita nusquam : Omne latus terræ cingit mare. Nulla per ambiguas puppis itura vias. Finge dari comitesque mihi, ventosque, ratemque ; Ut rate felici pacata per æquora labar; Temperet ut ventos Eolus; exsul ero. Non ego te, Crete, centum digesta per urbes, Nam pater, et tellus justo regnata parenti, Me quoque, quâ fratrem, mactâsses, improbe, clavâ. 65 70 75 Nunc ego non tantùm, quæ sum passura, recordor ; 80 Occurrunt animo pereundi mille figuræ : Morsque minus pœnæ, quàm mora mortis, habet. Jam jam venturos aut hâc, aut suspicor illâc, Qui lanient avido viscera dente, lupos. Forsitan et fulvos tellus alat ista leones. Quis scit, an hæc sævas tigridas insula habet? Et freta dicuntur magnas expellere phocas. Quid vetat et gladios per latus ire meum? Tantùm ne religer durâ captiva catenâ; Neve traham servâ grandia pensa manu : Cui pater est Minos, cui mater filia Phœbi : Quodque magis memini, quæ tibi pacta fui. 85 90 Si mare, si terras, porrectaque littora vidi; Multa mihi terræ, multa minantur aquæ. Destituor rapidis præda cibusque feris. Impia funeribus, Cecropi terra, tuis! Ardua parte virum dextera, parte bovem ! Ut te non tegeres, pectore tutus eras. Illic, qui silices, Thesea, vincat, habes. At semel æternâ nocte premenda fui. Ossa superstabunt volucres inhumata marinæ ? Hæc sunt officiis digna sepulcra meis ? 95 100 105 110 115 120 |