obligationis principium; ut re, in compofitis quibufdam Latinis, reddere, referre; ita in quibufdam Græcis ano fignificat, aliquem ex voto, pacto, debito obligatum effe, ut quid faciat. Hinc in interpretatione quorundam rei. e. rurfus adhibetur. Quanquam in nonnullis, quæ interpretantur per re-, feparandi vis refpiciatur. Nam qui redit, feparat fe et difcedit a loco, quo venit.

7. Quum ano in multis fit Intensivum, quod dicunt: hanc vim nonnulli quidem ducunt a n. 2, ex eo, quod in compofitis fignificet longe, multum. Sed nefcio, an hæc vis ducatur potins a n.5. Nam qui rem quandam ad finem perducit, perfecte facit, atque ita gradus major fignificatur. Hæc vis certe videtur apparere ex areруagedy, in quo verbo vis augendi ineft. απεργάζεσθαι,

8. Quod a principio oritur, tendens ad externa vim fuam alio transfert. Hinc anò etiam poteft notare rem vim fuam extra fe exferere.

V. A adhibetur et ad locum et ad tempus fignificandum, atque extra Compofitionem cum Genitivo fere fignificat per, cum Accufativo propter.

Proprie fignificat motum per locum, et in Compofitis plurimis convenit cum Lat. per et dis. Itaque,

1. Significat, aliquid per rem aliquam moveri. Si quid autem per rem aliquam moveatur ; pervenit ad partem ulteriorem: Atque fi hoc refpiciatur, idem valet ac Trans, aut fimul et motus per locum et acceffus ad ulteriorem partem fignificatur. 2. Quum

2. Quum ea, quæ locum fignificant, transferantur fere ad tempus; Temporis continuationem dia fignificat, fi res per tempus moveri fingatur.

3. Quum via, per quam itur, fit caufa definiatque etiam modum perveniendi ad finem; dia fignificare poteft omne genus caufarum modive.

4. Res, dum per aliquid movetur, tangit utramque partem, neque fölum multa, fed omnia etiam obvia. Inde factum eft, ut dia etiam fignificet, rem, quæ adjuncto Simplice fignificatur, pertinere ad plura aut omnia.

5. Quod per mediam rem movetur, id feparat, dividit, diftinguit, et (ex 4.) pervenit ad multa. Inde

Ala fignificat feparationem et divifionem.

6. Eâdem de causâ da fignificat diverfitatem Item

7. Diftinctionem. Et

8. Ex iis, quæ (5. et 4.) dicta funt, fignificat etiam diftributionem.

9. Quod per rem aliquam movetur, in mediam rem penetrat, eamque feparat, diftinguit, et ad utramque partem pertinet. Hinc da adhibetur etiam ad fignificandum medium aliquorum, quo hæc feparantur, diftinguuntur, aut ad plura referuntur.

10. Significat etiam da in nonnullis Compofitis ftudium mutuum, maxime certandi, quum alter alterum conatur fuperare. Quam vim poffes dicere inde manare, quòd, qui cum altero certat, aut ftudiofe quidquam agit, omnia, quæ obftant, perrumpere tentat, aut etiam (ex 2.) ftudium certamenve continuat.

11. Quod

11. Quod per omnia movetur, quod omnia penetrat, quod continuatum omnia perfequitur, id in fuo genere fummum eft, et idcirco da etiam vim verbi adjecti poteft augere.

12. Res nonnullæ funt ejufmodi, ut fi quid per eas moveatur, vitientur, malumve quoddam iis afferatur. Inde da etiam potest adhiberi ad vitii malive quiddam fignificandum.

13. Quod per aliquid movetur, hoc ipfum longius pergit, et cujus partes feparantur, id extenditur. Hic dia etiam fignificare poteft extenfionem, explicationem.

14. Quod per rem aliquam movetur, in hanc ipfam per exteriora penetrat. Atque hinc in quibufdam Compofitis notat in, aut rem aliquam indi inferi.

15. Quum da (ex 5.6.) notet feparationem: fignificare etiam poteft liberationem, et idem valet in nonnullis ac ex.

16. Quod per rem aliquam movetur, præter utramque partem movetur. Hinc da in nonnullis Compofitis fignificat idem, ac præter.

17. Quod per omnia penetrat, hæc etiam fingi poteft fuperare, maxime fi motus fingatur ortus a parte inferiore. Inde da idem etiam valere poteft ac fupra.

VI. Es extra compofitionem idem plerumque valet, ac Latin. ad, in, et, quæ fignificationes ei præterea tribuuntur, hinc poffunt duci.

Proprie fignificat rem moveri, et hanc alteri conjungi, quod Præpofitionibus ad et in fignificatur. In Compofitis hæc eadem vis refpicitur,

VII. Ex vel Ež eandem vim habet ac Lat. ex, et multum convenit cum ano, præterquam quod in ex interiora, in ao exteriora refpi

ciuntur.

Proprie itaque motum ex re interiore vel media, atque idcirco principium, unde quid movetur vel oritur, fignificat.

1. Ex hâc vi propriâ fæpiffime fignificat motum ex re media vel interiore ad exteriora. Atque in Compofitis aliis magis res media un de quid movetur, in aliis magis exterius, quo movetur, in aliis utrumque refpicitur.

2. Quod ex re aliquâ movetur, ab hâc fepa ratur, et idcirco ex non minus ac ano fignifi cat separationem, additurque feparanti.

3. Neque minus additur ei quod feparatur. Quumque id, quod ex re aliquâ movetur et inde feparatur, hâc etiam privetur, eique non amplius infit: ex fignificat etiam privationem et negationem ejus, quod Simplice adjecto notatur. Contrarium quoque ejus fignificat: quippe contraria funt quorum alterum aiens, alterum negans eft.

4. Quod ex re aliquâ movetur, ab hâc feparatum diftat, atque differt. Unde ex diftantiam, diverfitatem et diftin&tionem potest no

tare.

5. Quum, quod a re feparatum eft, huic non amplius infit, ipfaque id habere definat: Ex etiam definendi vim habet, et significat rei vel actionis finem.

6. Ex propria vi ex fignificat principium, unde quid movetur, oritur. 7. Quod

7. Quòd ftatus prior, ex quo res aliqua in aliam mutatur, eft principium, ex quo quafi movetur et transfertur; hanc mutationem ex poteft etiam fignificare.

8. Ex primo apparet, ex item ut ano poffe fignificare, rem vim fuam extra fe exferere.

9. Ut ano, ita etiam ex vim adjecti Simplicis auget, eo magis, quod, cujus vis ex intimis fe effundit, aut in interioribus efficax eft, existimatur in fuo genere fummum.

VIII. Ev convenit cum Lat. in, fi hoc fequatur Ablativus, eoque differt ab us, quod us (ximoi) motum ev (sao) quietem fignificat.

Proprie ita & fignificat conjunctionem, et ex hâc quidem conjunctione interius quiddam refpicitur. Etfi vero fignificet quietem; ex verbis tamen adjunctis fæpe accipit vim movendi, et idem valet ac in addito Accufativo, vel ad. Præterea res, quo v refertur fæpiffime non exprimitur fed intelligitur.

1. Ev in multis Compofitis fignificat, quiddam esse in re tanquam Subjecto, quæ Simplice adjecto fignificatur, atque idcirco notat, rei, quæ Simplice fignificatur aliquid ineffe, hanc aliquid habere, huic aliquid attribui.

2. In Compofitis multis & fignificat, rem quæ Simplice adjecto fignificatur, alteri inesse,

aut alteri tribui.

3. Ex propriâ vi etiam & fignificat, rem aliquam aut actionem effe vel verfari in loco, aut in re aliquâ.