Primitu', et tenera virens spica mollis arista :
Lutea violæ mihi, luteumque papaver,
Pallentesque cucurbitæ, et suave olentia mala;
Uva pampinea rubens educata sub umbra:
Sanguine hanc etiam mihi (sed tacebitis) aram
Barbatus linit hirculus, cornipesque capella;
Pro quis omnia honoribus hæc necesse Priapo
Præstare, et domini hortulum, vineamque tueri.
Quare hinc, o pueri, malas abstinete rapinas.
Vicinus prope dives est, negligensque Priapus.
Inde sumite semita hæc deinde vos feret ipsa.
Ego, hæc, ego arte fabricata rustica,
Ego arida, o viator, ecce populus
Agellulum hunc, sinistra, tute quem vides,
Herique villulam, hortulumque pauperis
Tuor, malasque furis arceo manus.
Mihi corolla picta vere ponitur,
Mihi rubens arista sole fervido,
Mihi virente dulcis uva pampino,
Mihique glauca duro oliva frigore.
Meis capella delicata pascuis
In urbem adulta lacte portat ubera;
Meisque pinguis agnus ex ovilibus
Gravem domum remittit ære dexteram ;
Teneraque, matre mugiente, vaccula
Deum profundit ante templa sanguinem.
Suffenus iste, Varre, quem probe nosti,
Homo est venustus, et dicax, et urbanus ;
Idemque longe plurimos facit versus.
Puto esse ego illi millia aut decem aut plura
Perscripta; nec sic, ut fit, in palimpsesto
Relata chartæ regiæ, novi libri,
Novi umbilici, lora rubra, membrana
Directa plumbo, et pumice omnia æquata.
Hæc cum legas, tum bellus ille et urbanus
Suffenus, unus caprimulgus aut fossor
Rursus videtur: tantum abhorret, ac mutat.
Hoc quid putemus esse? qui modo scurra,
Aut siquid hac re tritius, videbatur,
Idem inficeto est inficetior rure,
Simul poemata attigit: neque idem
Æque est beatus, ac poema cum scribit:
Tam gaudet in se, tamque se ipse miratur.
O qui flosculus es Juventiorum,
Non horum modo, sed quot aut fuerunt,
Aut posthac aliis erunt in annis!
Mallem divitias mihi dedisses
Isti, quoi neque servus est, neque arca,
Quam sic te sineres ab illo amari.
Qui? non est homo bellus? inquies. Est:
Sed bello huic neque servus est, neque arca.
Hæc tu, quam lubet, abjice, elevaque ;
Nec servum tamen ille habet, neque arcam.
Furi, villula nostra non ad Austri
Flatus opposita est, nec ad Favoni,
Nec sævi Boreæ, aut Apeliotæ,
Verum ad millia quindecim et ducentos.
O ventum horribilem atque pestilentem !
Minister vetuli, puer, Falerni,
Inger mi calices amariores,
Ut lex Postumia jubet magistræ,
Ebriosa acina ebriosioris.
At vos, quo lubet, hinc abite, lymphæ,
Vini pernicies! et ad severos
Migrate hic merus est Thyonianus.
Alphene immemor, atque unanimis false sodalibus!
Jam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi:
Jam me prodere, jam non dubitas fallere, perfide!
Nec facta impia fallacum hominum cœlicolis placent;
Quæ tu negligis, ac me miserum deseris in malis.
Eheu! quid faciant dehinc homines, quoive habeant
fidem ?
Certe tute jubebas animam tradere, inique, me
Inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent.
Idem nunc retrahis te; ac tua dicta omnia factaque
Ventos irrita ferre, et nebulas aerias, sinis.
Si tu oblitus es, at Di meminerunt, meminit Fides;
Quæ te ut pœniteat postmodo facti faciet tui.
Peninsularum, Sirmio, insularumque
Ocelle, quascumque in liquentibus stagnis,
Marique vasto, fert uterque Neptunus!
Quam te libenter, quamque lætus, inviso!
Vix mi ipse credens, Thyniam atque Bithynos
Liquisse campos, et videre te in tuto.
O! quid solutis est beatius curis ?
Cum mens onus reponit, ac peregrino
Labore fessi venimus larem ad nostrum,
Desideratoque acquiescimus lecto.
Hoc est, quod unum est pro laboribus tantis.
Salve, o venusta Sirmio! atque hero gaude:
Gaudete vosque, Lydiæ lacus undæ :
Ridete, quicquid est domi cachinnorum.
Dianæ sumus in fide
Puellæ, et pueri integri:
Dianam pueri integri,
Puellæque canamus.
O Latonia, maximi
Magna progenies Jovis !
Quam mater prope Deliam
Deposivit olivam,
Montium domina ut fores,
Silvarumque virentium,
Saltuumque reconditorum,
Amniumque sonantum !
Tu Lucina dolentibus
Juno dicta puerperis :
Tu potens Trivia, et notho es
Dicta lumine Luna.
Tu cursu, Dea, menstruo
Metiens iter annuum,
Rustica agricolæ bonis
Tecta frugibus exples.
Sis quocumque placet tibi
Sancta nomine; Romulique
Antiquam, ut solita es, bona
Sospites ope gentem.
Poetæ tenero, meo sodali,
Velim Cæcilio, papyre, dicas,
|