Omnia conlustrans, hanc primum ad litora classem Conspexi venientem. Huic me, quæcumque fuisset, Addixi: satis est gentem effugisse nefandam.
Vos animam hanc potius quocumque absumite leto. Vix ea fatus erat: summo quum monte videmus Ipsum inter pecudes vasta se mole moventem Pastorem Polyphemum, et litora nota petentem:
Monstrum horrendum, informe, ingens, cui lumen ademtum. Trunca manu pinus regit, et vestigia firmat. Lanigeræ comitantur oves: ea sola voluptas,
Postquam altos tetigit fluctus, et ad æquora venit, Luminis effossi fluidum lavit inde cruorem, Dentibus infrendens gemitu; graditurque per æquor Jam medium; necdum fluctus latera ardua tinxit. Nos procul inde fugam trepidi celerare; recepto Supplice, sic merito; tacitique incidere funem ; Verrimus et proni certantibus æquora remis. Sensit, et ad sonitum vocis vestigia torsit. Verum ubi nulla datur dextra adfectare potestas, Nec potis Ionios fluctus æquare sequendo, Clamorem inmensum tollit: quo pontus, et omnes Intremuere undæ, penitusque exterrita tellus Italiæ, curvisque inmugiit Etna cavernis. At genus e silvis Cyclopum et montibus altis Excitum ruit ad portus, et litora conplent. Cernimus adstantis nequidquam lumine torvo Ætnæos fratres, cœlo capita alta ferentis, Concilium horrendum: quales cum vertice celso
Aeriæ quercus, aut coniferæ cyparissi
Constiterunt, silva alta Jovis, lucusve Dianæ.
Præcipites metus acer agit quocumque rudentis
Excutere, et ventis intendere vela secundis.
*Contra jussa monent Heleni, Scyllam atque Charybdim *Inter utramque viam, leti discrimine parvo, *Ni teneant cursus: certum est dare lintea retro.
Ecce autem Boreas angusta ab sede Pelori
Missus adest. Vivo prætervehor ostia saxo
Pantagiæ, Megarosque sinus, Thapsumque jacentem. Talia monstrabat relegens errata retrorsum Litora Achemenides, comes infelicis Ulixi. Sicanio prætenta sinu jacet insula contra Plemmyrium undosum: nomen dixere priores Ortygiam. Alpheum fama est huc Elidis amnem Occultas egisse vias subter mare: qui nunc Ore, Arethusa, tuo Siculis confunditur undis. Jussi numina magna loci veneramur ; et inde Exsupero præpingue solum stagnantis Helori. Hinc altas cautes projectaque saxa Pachyni Radimus; et fatis numquam concessa moveri Adparet Camarina procul, campique Geloi, Inmanisque Gela fluvii cognomine dicta.
Arduus inde Acragas ostentat maxima longe Moenia, magnanimum quondam generator equorum. Teque datis linquo ventis, palmosa Selinus; Et vada dura lego saxis Lilybeia cæcis. Hinc Drepani me portus et inlætabilis ora Adcipit. Hic, pelagi tot tempestatibus actus,
Heu genitorem, omnis curæ casusque levamen, Amitto Anchisen. Hic me, pater optime, fessum Deseris, heu, tantis nequidquam erepte periclis ! Nec vates Helenus, quum multa horrenda moneret, Hos mihi prædixit luctus, non dira Celano. Hic labor extremus, longarum hæc meta viarum. Hinc me digressum vestris deus adpulit oris. Sic pater Æneas, intentis omnibus, unus Fata renarrabat divom, cursusque docebat. Conticuit tandem, factoque hic fine quievit.
AT regina gravi jam dudum saucia cura Voluus alit venis, et cæco carpitur igni. Multa viri virtus animo, multusque recursat Gentis honos; hærent infixi pectore voltus, Verbaque; nec placidam membris dat cura quietem. Postera Phobea lustrabat lampade terras, Humentemque Aurora polo dimoverat umbram; Quum sic unanimam adloquitur male sana sororem : Anna soror, quæ me suspensam insomnia terrent ! Quis novus hic nostris successit sedibus hospes ! Quem sese ore ferens! quam forti pectore, et armis! Credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum.
Degeneres animos timor arguit. Heu, quibus ille Jactatus fatis! quæ bella exhausta canebat! Si mihi non animo fixum inmotumque sederet, Ne cui me vinclo vellem sociare jugali, Postquam primus amor deceptam morte fefellit : Si non pertæsum thalami tædæque fuisset : Huic uni forsan potui succumbere culpæ. Anna; fatebor enim; miseri post fata Sychæi Conjugis, et sparsos fraterna cæde Penatis, Solus hic inflexit sensus, animumque labantem Inpulit. Adgnosco veteris vestigia flammæ. Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat, Vel Pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras, Pallentis umbras Erebi, noctemque profundam, Ante, Pudor, quam te violo, aut tua jura resolvo. Ille meos, primus qui me sibi junxit, amores Abstulit; ille habeat secum servetque sepulcro. Sic effata sinum lacrimis inplevit obortis. Anna refert, O luce magis dilecta, sorori, Solane perpetua mærens carpere juventa? Nec dulcis natos, Veneris nec præmia noris ? Id cinerem aut Manis credis curare sepultos? Esto: ægram nulli quondam flexere mariti ; Non Libyæ, non ante Tyro; despectus Iarbas, Ductoresque alii, quos Africa terra triumphis Dives alit: placitone etiam pugnabis amori? Nec venit in mentem, quorum consederis arvis ? Hinc Gætulæ urbes, genus insuperabile bello, Et Numidæ infreni cingunt, et inhospita Syrtis;
« ZurückWeiter » |