Induitur pallam, tortoque incingitur angue, Egrediturque domo. Luctus comitatur euntem, Et Pavor et Terror trepidoque Insania vultu. Limine constiterat: postes tremuisse feruntur Eolii, pallorque fores infecit acernas,
Solque locum fugit. Monstris est territa conjux, Territus est Athamas, tectoque exire parabant. Obstitit infelix, aditumque obsedit Erinnys, Nexaque vipereis distendens brachia nodis, Cæsariem excussit. Motæ sonuêre colubræ,
Parsque jacent humeris, pars circum tempora lapsæ
Sibila dant, saniemque vomunt, linguasque coruscant. Inde duos mediis abrupit crinibus angues,
Pestiferâque manu raptos immisit. At illi Inoosque sinus Athamanteosque pererrant,
Inspirantque graves animas; nec vulnera membris Ulla ferunt: mens est, quæ diros sentiat ictus.
Attulerat secum liquidi quoque monstra veneni,
Oris Cerberei spumas et virus Echidnæ,
Erroresque vagos cæcæque oblivia mentis,
Et scelus et lacrymas rabiemque et cædis amorem,
Omnia trita simul: quæ, sanguine tincta recenti, Coxerat ære cavo, viridi versata cicutâ.
Dumque pavent illi, vertit furiale venenum
Pectus in amborum, præcordiaque intima movit. Tum, face jactatâ per eundem sæpius orbem, Consequitur motis velociter ignibus ignes. Sic victrix jussique potens ad inania magni
Regna redit Ditis, sumptumque recingitur anguem.
Protinus Æolides mediâ furibundus in aulâ
Clamat, 'Io, comites, his retia tendite silvis ·
Hic modò cum geminâ visa est mihi prole leæna.' Utque feræ, sequitur vestigia conjugis amens, Deque sinu matris ridentem et parva Learchum Brachia tendentem rapit, et bis terque per auras More rotat fundæ, rigidoque infantia saxo
Discutit ora ferox. Tum denique concita mater, (Seu dolor hoc fecit seu sparsi causa veneni) Exululat, passisque fugit malè sana capillis, Teque ferens parvum nudis, Melicerta, lacertis 'Evoë, Bacche !' sonat. Bacchi sub nomine Juno Risit, et, Hos usus præstet tibi,' dixit, 'alumnus.' Imminet æquoribus scopulus: pars ima cavatur Fluctibus, et tectas defendit ab imbribus undas: Summa riget, frontemque in apertum porrigit æquor. Occupat hunc (vires insania fecerat) Ino, Seque super pontum, nullo tardata timore, Mittit onusque suum. Percussa recanduit unda.
At Venus, immeritæ neptis miserata labores, Sic patruo blandita suo est: 'O numen aquarum, Proxima cui cœlo cessit, Neptune, potestas, Magna quidem posco; sed tu miserere meorum, Jactari quos cernis in Ionio immenso,
Et dîs adde tuis. Aliqua et mihi gratia ponto est; Si tamen in medio quondam concreta profundo Spuma fui, Graiumque manet mihi nomen ab illâ.' Annuit oranti Neptunus, et abstulit illis, Quod mortale fuit, majestatemque verendam Imposuit, nomenque simul faciemque novavit, Leucotheeque deum cum matre Palæmona dixit.
CADMUS AND HARMONIA CHANGED TO SERPENTS.
Nescit Agenorides natam parvumque nepotem Equoris esse deos. Luctu serieque laborum Victus et ostentis, quæ plurima viderat, exit Conditor urbe suâ, tanquam fortuna locorum, Non sua se premeret; longisque erroribus actus Contigit Illyricos profugâ cum conjuge fines. Jamque malis annisque graves, dum prima retractant Fata domûs, repetuntque suos sermone labores; 'Num sacer ille meâ trajectus cuspide serpens,' Cadmus ait, fuerat, tunc cùm Sidone profectus Vipereos sparsi per humum, nova semina, dentes? Quem si cura deûm tam certâ vindicat irâ, Ipse, precor, serpens in longam porrigar alvum.' Dixit, et, ut serpens, in longam tenditur alvum, Duratæque cuti squamas increscere sentit, Nigraque cæruleis variari corpora guttis,
In pectusque cadit pronus, commissaque in unum Paulatim tereti tenuantur acumine crura.
Brachia jam restant: quæ restant, brachia tendit, Et, lacrymis per adhuc humana fluentibus ora, 'Accede, o conjux, accede, miserrima,' dixit, 'Dumque aliquid superest de me, me tange, manumque Accipe, dum manus est, dum non totum occupat anguis.' Ille quidem vult plura loqui, sed lingua repentè
In partes est fissa duas; nec verba volenti
Sufficiunt; quotiesque aliquos parat edere questus, Sibilat hanc illi vocem Natura relinquit.
Nuda manu feriens exclamat pectora conjux : 'Cadme, mane, teque, infelix, his, exue monstris.
Cadmè, quid hoc? Ubi pes, ubi sunt humerique manusque ?
Et color et facies et, dum loquor, omnia? Cur non Me quoque, cœlestes, in eundem vertitis anguem?' Dixerat. Ille suæ lambebat conjugis ora, Inque sinus caros, veluti cognosceret, ibat, Et dabat amplexus, assuetaque colla petebat. Quisquis adest (aderant comites) terretur. Lubrica permulcet cristati colla draconis,
Et subitò duo sunt, junctoque volumine serpunt, Donec in appositi nemoris subiêre latebras.
Nunc quoque nec fugiunt hominem, nec vulnere lædunt, Quidque priùs fuerint, placidi meminêre dracones.
ATLAS CHANGED INTO A MOUNTAIN.
Inde per immensum ventis discordibus actus Nunc huc, nunc illuc, exemplo nubis aquosæ Fertur, et ex alto seductas æthere longè Despectat terras, totumque supervolat orbem. Ter gelidas Arctos, ter Cancri brachia vidit ; Sæpe sub occasus, sæpe est ablatus in ortus ; Jamque cadente die veritus se credere nocti Constitit Hesperio, regnis Atlantis, in orbe, Exiguamque petit requiem, dum Lucifer ignes Evocet Aurora, cursus Aurora diurnos.
Hic hominum cunctis ingenti corpore præstans Iapetionides Atlas fuit. Ultima tellus
Rege sub hoc et pontus erat, qui solis anhelis Equora subdit equis, et fessos excipit axes. Mille greges illi totidemque armenta per herbas Errabant, et humum vicinia nulla premebat Arboreæ frondes auro radiante nitentes Ex auro ramos, ex auro poma tegebant. 'Hospes,' ait Perseus illi, 'seu gloria tangit Te generis magni, generis mihi Jupiter auctor, Sive es mirator rerum, mirabere nostras:
Hospitium requiemque peto.' Memor ille vetustæ
Sortis erat: (Themis hanc dederat Parnasia sortem) Tempus, Atla, veniet, tua quo spoliabitur auro Arbor, et hunc prædæ titulum Jove natus habebit.' Id metuens, solidis pomaria clauserat Atlas
Manibus, et vasto dederat servanda draconi,
Arcebatque suis externos finibus omnes.
Huic quoque, 'Vade procul, ne longè gloria rerum, Quas mentiris,' ait, 'longè tibi Jupiter absit.' Vimque minis addit, manibusque expellere tentat Cunctantem et placidis miscentem fortia dictis. Viribus inferior, (quis enim par esset Atlantis Viribus?) At quoniam parvi tibi gratia nostra est, Accipe munus,' ait; lævâque a parte Medusæ
Ipse retroversus squalentia protulit ora.
Quantus erat, mons factus Atlas: nam barba comæque 300 In silvas abeunt; juga sunt humerique manusque; Quod caput antè fuit, summo est in monte cacumen; Ossa lapis fiunt. Tum partes auctus in omnes Crevit in immensum, (sic dî statuistis) et omne Cum tot sideribus cœlum requievit in illo. 6
« ZurückWeiter » |