Ulcisci statuit, pœnæque in imagine tota est.
Utque furit catulo lactente orbata leæna,
Signaque nacta pedum, sequitur, quem non videt, hostem ;
Sic Hecuba, postquam cum luctu miscuit iram,
Non oblita animorum, annorum oblita suorum, Vadit ad artificem diræ Polymestora cædis, Colloquiumque petit: nam se monstrare relictum Velle latens illi, quod nato redderet, aurum. Credidit Odrysius, prædæque assuetus amore, In secreta venit; tum blando callidus ore, 'Tolle moras, Hecuba,' dixit, 'da munera nato. Omne fore illius, quod das, quod et antè dedisti, Per superos juro.' Spectat truculenta loquentem Falsaque jurantem, tumidâque exæstuat irâ, Atque ita correptum captivarum agmine matrum Involat, et digitos in perfida lumina condit, Expilatque genas oculis, (facit ira valentem) Immergitque manus fœdataque sanguine sonti Non lumen, neque enim superest, loca luminis haurit. Clade sui Thracum gens irritata tyranni
Troada telorum lapidumque incessere jactu
Cœpit. At hæc missum rauco cum murmure saxum Morsibus insequitur, rictuque in verba parato
Latravit, conata loqui. Locus exstat, et ex re
Nomen habet; veterumque diu memor illa malorum
Tum quòque Sithonios ululavit mosta per agros. Illius Troasque suos hostesque Pelasgos,
Illius fortuna deos quòque moverat omnes,
Sic omnes, ut et ipsa Jovis conjuxque sororque Eventus Hecubam meruisse negaverit illos.
THE ASHES OF MEMNON CHANGED INTO BIRDS.
Non vacat Auroræ, quamquam îsdem faverat armis, Cladibus et casu Trojæque Hecubæque moveri ; Cura deam propior luctusque domesticus angit Memnonis amissi, Phrygiis quem lutea campis Vidit Achilleâ pereuntem cuspide mater; Vidit; et ille color, quo matutina rubescunt Tempora, palluerat, latuitque in nubibus æther. At non impositos supremis ignibus artus Sustinuit spectare parens: sed crine soluto, Sicut erat, magni genibus procumbere non est Dedignata Jovis, lacrymisque has addere voces: 'Omnibus inferior, quas sustinet aureus æther, (Nam mihi sunt totum rarissima templa per orbem) Diva tamen venio, non ut delubra diesque Des mihi sacrificos caliturasque ignibus aras.
Si tamen adspicias, quantùm tibi femina præstem, Tum cùm luce novâ noctis confinia servo;
Præmia danda putes. Sed non ea cura, neque hic est 590 Nunc status Aurora, meritos ut poscat honores;
Memnonis orba mei venio, qui fortia frustrà Pro patruo tulit arma suo, primisque sub annis Occidit a forti (sic vos voluistis) Achille.
Da, precor, huic aliquem, solatia mortis, honorem, Summe deûm rector, maternaque vulnera leni.' Jupiter annuerat; cùm Memnonis arduus alto Corruit igne rogus, nigrique volumina fumi
Infecêre diem, veluti cùm flumina natas
Exhalant nebulas, nec sol admittitur infrà :
Atra favilla volat, glomerataque corpus in unum Densatur, faciemque capit, sumitque calorem Atque animam ex igni. Levitas sua præbuit alas ; Et primò similis volucri, mox vera volucris Insonuit pennis; pariter sonuêre sorores Innumeræ, quibus est eadem natalis origo. Terque rogum lustrant, et consonus exit in auras Ter clangor, quarto seducunt castra volatu. Tum duo diversâ populi de parte feroces
Bella gerunt, rostrisque et aduncis unguibus iras
Exercent, alasque adversaque pectora lassant, Inferiæque cadunt cineri cognata sepulto Corpora, seque viro forti meminêre creatas.
Præpetibus subitis nomen facit auctor; ab illo Memnonides dictæ. Cùm sol duodena peregit Signa, parentali morituræ more rebellant. Ergo aliis latrâsse Dymantida flebile visum; Luctibus est Aurora suis intenta, piasque Nunc quoque dat lacrymas, et toto rorat in orbe.
SETTLEMENT OF ENEAS IN ITALY.
Solvitur herboso religatus ab aggere funis, Et procul insidias infamatæque relinquunt Tecta deæ, lucosque petunt, ubi nubilus umbrâ In mare cum flavâ prorumpit Tibris arenâ,
Faunigenæque domo potitur natâque Latini,
Non sine Marte tamen. Bellum cum gente feroci Suscipitur, pactâque furit pro conjuge Turnus. Concurrit Latio Tyrrhenia tota, diuque Ardua sollicitis victoria quæritur armis. Auget uterque suas externo robore vires, Et multi Rutulos, multi Trojana tuentur Castra. Neque Æneas Evandri ad mœnia frustrà, At Venulus frustra profugi Diomedis ad urbem Venerat. Ille quidem sub Iapyge maxima Dauno Moenia condiderat, dotaliaque arva tenebat. Sed Venulus Turni postquam mandata peregit, Auxiliumque petit; vires Etolius heros Excusat; nec se aut soceri committere pugnæ Velle sui populos, aut, quos e gente suorum Armet, habere ullos. Rutuli sine viribus illis Bella infausta gerunt, multumque ab utrâque cruoris Parte datur. Fert, ecce, avidas in pinea Turnus Texta faces, ignesque timent, quibus unda pepercit. Jamque picem et ceras alimentaque cetera flammæ Mulciber urebat, perque altum ad carbasa malum Ibat, et incurvæ fumabant transtra carinæ ; Cùm, memor has pinus Idæo vertice cæsas, Sancta deûm genitrix tinnitibus æthera pulsi Æris et inflati complevit murmure buxi, Perque leves domitis invecta leonibus auras, 'Irrita sacrilegâ jactas incendia dextrâ,
Turne,' ait; eripiam, nec, me patiente, cremabit Ignis edax nemorum partes et membra meorum.' Intonuit dicente deâ, tonitrumque secuti
Cum saliente graves ceciderunt grandine nimbi ; Aëraque et tumidum subitis concursibus æquor
Astræi turbant, et eunt in prælia, fratres.
E quibus alma parens unius viribus usa
Stuppea prærupit Phrygiæ retinacula classis,
Fertque rates pronas, medioque sub æquore mergit. Robore mollito, lignoque in corpora verso,
Cærulus, ut fuerat, color est. Quasque antè timebant, Illas virgineis exercent lusibus undas
Naïdes æquoreæ, durisque in montibus ortæ
Molle fretum celebrant, nec eas sua tangit origo. Non tamen oblitæ, quàm multa pericula sævo Pertulerint pelago, jactatis sæpe carinis Supposuêre manus, nisi si qua vehebat Achivos: Cladis adhuc Phrygiæ memores, odêre Pelasgos. Spes erat, in nymphas animatâ classe marinas, Posse metu monstri Rutulum desistere bello. Perstat; habetque deos pars utraque, quodque deorum est Instar, habent animos. Nec jam dotalia regna, Nec sceptrum soceri, nec te, Lavinia virgo, Sed vicisse petunt, deponendique pudore
Bella gerunt. Tandemque Venus victricia nati Arma videt, Turnusque cadit, cadit Ardea Turno Sospite dicta potens. Quam postquam barbarus ignis Abstulit, et tepidâ latuerunt tecta favillâ, Congerie e mediâ tum primùm cognita præpes Subvolat, et cineres plausis everberat alis.
Et sonus et macies et pallor et omnia, captam
« ZurückWeiter » |