Poscit opem subeunt illi fratresque parensque;
Huic cum pignoribus domus, et quod cuique relictum est. Alcyone Ceÿca movet, Ceycis in ore
Nulla nisi Alcyone est, et, cùm desideret unam, Gaudet abesse tamen. Patriæ quòque vellet ad oras Respicere, inque domum supremos vertere vultus ; Verùm, ubi sit, nescit. Tantâ vertigine pontus Fervet, et inductâ piceis e nubibus umbrâ Omne latet cœlum, duplicataque noctis imago est. Frangitur incursu nimbosi turbinis arbor, Frangitur et regimen, spoliisque animosa superstes Unda, velut victrix, sinuataque despicit undas. Nec leviùs, quàm si quis Athon Pindumve, revulsos Sede suâ, totos in apertum everteret æquor, Præcipitata cadit, pariterque et pondere et ictu Mergit in ima ratem; cum quâ pars magna virorum Gurgite pressa gravi neque in aëra reddita, fato
Functa suo est. Alii partes et membra carinæ Trunca tenent. Tenet ipse manu, quâ sceptra solebat, Fragmina navigii Ceÿx, socerumque patremque Invocat, heu! frustrà. Sed plurima nantis in ore Alcyone conjux ; illam meminitque refertque ; Illius ante oculos ut agant sua corpora fluctus, Optat, et exanimis manibus tumuletur amicis. Dum natat, absentem, quoties sinit hiscere fluctus, Nominat Alcyonen, ipsisque immurmurat undis. Ecce super medios fluctus niger arcus aquarum Frangitur, et ruptâ mersum caput obruit undâ. Lucifer obscurus, nec quem cognoscere posses, Illâ nocte fuit; quoniamque excedere cœlo Non licuit, densis texit sua nubibus ora.
Æolis interea tantorum ignara malorum Dinumerat noctes; et jam, quas induat ille, Festinat vestes, jam quas, ubi venerit ille, Ipsa gerat, reditusque sibi promittit inanes. Omnibus illa quidem superis pia tura ferebat; Ante tamen cunctos Junonis templa colebat, Proque viro, qui nullus erat, veniebat ad aras, Utque foret sospes conjux suus, utque rediret, Optabat, nullamque sibi præferret. At illi Hoc de tot votis poterat contingere solum.
At dea non ultrà pro functo morte rogari Sustinet; utque manus funestas arceat aris, 'Iri, meæ,' dixit, 'fidissima nuncia vocis, Vise soporiferam Somni velociter aulam, Exstinctique jube Ceÿcis imagine mittat Somnia ad Alcyonen, veros narrantia casus.' Dixerat; induitur velamina mille colorum Iris, et arcuato cœlum curvamine signans Tecta petit jussi sub nube latentia regis.
Est prope Cimmerios longo spelunca recessu, Mons cavus, ignavi domus et penetralia Somni, Quò nunquam radiis oriens mediusve cadensve Phoebus adire potest. Nebula caligine mixtæ Exhalantur humo dubiæque crepuscula lucis. Non vigil ales ibi cristati cantibus oris.
Evocat Auroram, nec voce silentia rumpunt Sollicitive canes canibusve sagacior anser. Non fera, non pecudes, non moti flamine rami, Humanæve sonum reddunt convicia linguæ.
Muta quies habitat; saxo tamen exit ab imo Rivus aquæ Lethes, per quem cum murmure labens 240 Invitat somnos crepitantibus unda lapillis. Ante fores antri fecunda papavera florent, Innumeræque herbæ, quarum de lacte soporem Nox legit, et spargit per opacas humida terras. Janua, quæ verso stridorem cardine reddat, Nulla domo totâ, custos in limine nullus; At medio torus est ebeno sublimis in antro, Plumeus, unicolor, pullo velamine tectus; Quò cubat ipse deus membris languore solutis. Hunc circa passim, varias imitantia formas, Somnia vana jacent totidem, quot messis aristas, Silva gerit frondes, ejectas litus arenas.
Quò simul intravit, manibusque obstantia virgo Somnia dimovit, vestis fulgore reluxit
Sacra domus, tardâque deus gravitate jacentes
Vix oculos tollens, iterumque iterumque relabens
Summaque percutiens nutanti pectora mento, Excussit tandem sibi se, cubitoque levatus, Quid veniat, (cognovit enim) scitatur. At illa:
'Somne, quies rerum, placidissime, Somne, deorum, 260 Pax animi, quem cura fugit, qui corpora duris
Fessa ministeriis mulces, reparasque labori, Somnia, quæ veras æquant imitamine formas, Herculeâ Trachine jube sub imagine regis, Alcyonen adeant, simulacraque naufraga fingant. Imperat hoc Juno.' Postquam mandata peregit Iris, abit: neque enim ulteriùs tolerare soporis Vim poterat; labique ut somnum sensit in artus, Effugit, et remeat per quos modò venerat arcus. At pater e populo natorum mille suorum
Excitat artificem simulatoremque figuræ, Morphea. Non illo jussos sollertiùs alter Exprimit incessus vultumque sonumque loquendi. Adjicit et vestes et consuetissima cuique
Verba. Sed hic solos homines imitatur; at alter Fit fera, fit volucris, fit longo corpore serpens. Hunc Icelon superi, mortale Phobetora vulgus Nominat.
Est etiam diversæ tertius artis,
Phantasos. Ille in humum saxumque undamque trabem
Quæque vacant animâ, fallaciter omnia transit.
Regibus hi ducibusque suos ostendere vultus Nocte solent; populos alii plebemque pererrant. Præterit hos senior, cunctisque e fratribus unum Morphea, qui peragat Thaumantidos edita, Somnus Eligit; et rursus molli languore solutus Deposuitque caput, stratoque recondidit alto.
Ille volat nullos strepitus facientibus alis
Per tenebras, intraque moræ breve tempus in urbem. Pervenit Hæmoniam, positisque e corpore pennis In faciem Ceÿcis abit; sumptâque figurâ Luridus, exanimi similis, sine vestibus ullis Conjugis ante torum miseræ stetit. Uda videtur Barba viri, madidisque gravis fluere unda capillis. Tum lecto incumbens, fletu super ora profuso Hæc ait: Agnoscis Ceyca, miserrima conjux ? An mea mutata est facies nece? Respice; nosces, Inveniesque tuo pro conjuge conjugis umbram. Nil opis, Alcyone, nobis tua vota tulerunt.
Occidimus falso tibi me promittere noli. Nubilus Ægæo deprendit in æquore navem. Auster, et ingenti jactatam flamine solvit ; Oraque nostra, tuum frustrà clamantia nomen, Implêrunt fluctus. Non hæc tibi nuntiat auctor Ambiguus, non ista vagis rumoribus audis; Ipse ego fata tibi præsens mea naufragus edo. Surge, age, da lacrymas, lugubriaque indue, nec me Indeploratum sub inania Tartara mitte.' Adjicit his vocem Morpheus, quam conjugis illa Crederet esse sui; fletus quòque fundere veros Visus erat, gestumque manus Ceÿcis habebat.
Ingemit Alcyone, lacrymas movet atque lacertos Per somnum, corpusque petens amplectitur auras, Exclamatque,' Mane! Quò te rapis? ibimus unà.' Voce suâ specieque viri turbata soporem Excutit, et primò, si sit, circumspicit, illic, Qui modò visus erat: nam moti voce ministri Intulerant lumen. Postquam non invenit usquam, Percutit ora manu, laniatque a pectore vestes, Pectoraque ipsa ferit. Nec crines solvere curat; Scindit, et altrici, quæ luctûs causa, roganti 'Nulla est Alcyone, nulla est,' ait; 'occidit unà Cum Ceyce suo. Solantia tollite verba. Naufragus interiit. Vidi, agnovique, manusque Ad discedentem, cupiens retinere, tetendi.
Umbra fuit, sed et umbra tamen manifesta virique Vera mei. Non ille quidem, si quæris, habebat Adsuetos vultus, nec, quo priùs, ore nitebat. Pallentem nudumque et adhuc humente capillo Infelix vidi. Stetit hoc miserabilis ipso
Ecce! loco; et quærit, vestigia si qua supersint.
« ZurückWeiter » |