Dumque ad me properas, nec iniquæ tempora

noctis,

Nec te præcipites extimuisse Notos.
Omnia pro veris credam, sint ficta licebit :
Cur ego non votis blandiar ipse meis?

55 Hæc mihi quamprimum cœlo nitidissimus alto
Lucifer admisso tempora portet equo.

ver.

56. Lucifer. Vide supra, p. 123, v. 72.

LXXX.

PROCELLA.

Trist. LIB. I. Eleg. ii. 19; et iv. 9.

ME miserum, quanti montes volvuntur aquarum! Jam jam tacturos sidera summa putes. Quantæ diducto subsidunt æquore valles! Jam jam tacturas Tartara nigra putes. 5 Quocunque aspicias, nihil est nisi pontus et aer, Fluctibus hic tumidus, nubibus ille minax. Inter utrumque fremunt immani turbine venti : Nescit, cui domino pareat, unda maris.

10

ver.

Nam modo purpureo vires capit Eurus ab ortu :
Nunc Zephyrus sero vespere missus adest:
Nunc gelidus sicca Boreas bacchatur ab Arcto;
Nunc Notus adversa prælia fronte gerit.-

4. Tartara. Locus est Inferorum, a Poetis decantatus, ubi sontes plectuntur.

Pinea texta sonant; pulsi stridore rudentes;

Adgemit et nostris ipsa carina malis. 15 Navita, confessus gelido pallore timorem,

20

ver.

Jam sequitur victam, non regit arte, ratem.
Utque parum validus non proficientia rector
Cervicis rigidæ fræna remittit equo;

Sic non quo voluit, sed quo rapit impetus undæ,
Aurigam video vela dedisse rati.

20. Aurigam; i e. gubernatorem, metaphorice, ut Virg. Æn. VI. 1, “Sic fatur lacrymans, classique immittit habenas."

5

10

LXXXI.

Dulcis Odor Lucri.

Epist. ex Ponto, II. III. LIB. 7.

TURPE quidem dictu, sed (si modo vera fatemur)
Vulgus amicitias utilitate probat.

Cura quid expediat prius est, quam quid sit hones

tum;

Et cum fortuna statque caditque fides:
Nec facile invenias multis e millibus unum,

Virtutem pretium qui putet esse sui.

Ipse decor recti, facti si præmia desint,

Non movet, et gratis pœnitet esse probum.

Nil, nisi quod prodest, carum est: i, detrahe menti
Spem fructus avidæ, nemo petendus erit.

LXXXII.

Felicem Reditum NEERE optat Poeta.

TIBULLI LIB. III. Eleg. iii.

QUID prodest cœlum votis implesse, Neæra, Blandaque cum multa thura dedisse prece : Non, ut marmorei prodirem e limine tecti, Insignis clara conspicuusque domo; 5 Aut ut multa mei renovarent jugera tauri, Et magnas messes terra benigna daret : Sed tecum ut longæ sociarem gaudia vitæ, Inque tuo caderet nostra senecta sinu ; Tunc quum, permenso defunctus tempore lucis, Nudus Lethæa cogerer ire rate?

10

Nam grave quid prodest pondus mihi divitis auri?
Arvaque si findant pinguia mille boves?

Quidve domus prodest Phrygiis innixa columnis,
Tænare, sive tuis; sive, Caryste, tuis?

15 Et nemora in domibus sacros imitantia lucos?
Auratæque trabes, marmoreumque solum?
Quidve, in Erythræo legitur quæ littore, concha,
Tinctaque Sidonio murice lana, juvat?

20

ver.

Et quæ præterea populus miratur? In illis

Invidia est falso plurima vulgus amat.

13. Phrygiis. Marmor Phrygium, seu Phrygius lapis, maxime fuit in honore apud antiquos.

14. Tænare-Caryste. Tænarus promontorium est Laconiæ regionis in Peloponneso. Carystus est urbs Eubœæ.

17. Erythræo. Mare Erythræum proprie dicitur pars illa Oceani Orientalis, quæ ad Arabiam, inde Persicum et Arabicum sinum, accedit.

Non opibus mentes hominum curæque levantur: Nam Fortuna sua tempora lege regit. Sit mihi paupertas tecum, jucunda Neæra; At sine te regum munera nulla volo. 25 O niveam, quæ te poterit mihi reddere, lucem ! O mihi felicem terque quaterque diem! At si, pro dulci reditu quæcunque voventur, Audiat aversa non meus aure Deus:

30

Nec me regna juvent, nec Lydius aurifer amnis,
Nec
quas terrarum sustinet orbis opes.
Hæc alii cupiant: liceat mihi, paupere cultu,
Securo cara conjuge posse frui.

Adsis, et timidis faveas, Saturnia, votis;
Et faveas concha, Cypria, vecta tua.
35 Aut, si Fata negant reditum, tristesque Sorores,
Stamina quæ ducunt, quæque futura canunt;
Me vocet in vastos amnes, nigramque paludem,
Dives in ignava luridus Orcus aqua.

ver.

29. Lydius amnis. Pactolus, flumine aurifero notus.

36. Canunt. Sic pro neunt, quod Scaliger pro nent dictum esse contendit, emendavit Heins. ad Ovid. Epist. XVII. 194.

LXXXIII.

SULPICIA laudatur.

LIB. IV. Eleg. ii.

SULPICIA est tibi culta tuis, Mars magne,
Calendis :

Spectatum e cœlo, si sapis, ipse veni.

ver. 1. Sulpicia. Pulchra puella, Servii Sulpicii filia.

Hoc Venus ignoscet; at tu, violente, caveto,

Ne tibi miranti turpiter arma cadant. 5 Illius ex oculis, cum vult exurere Divos,

10

Accendit geminas lampadas acer Amor.
Illam, quicquid agit, quoquo vestigia flectit,
Componit furtim, subsequiturque decor.
Seu solvit crines, fusis decet esse capillis;
Seu compsit, comptis est veneranda comis.
Urit, seu Tyria voluit procedere palla;

Urit, seu nivea candida veste venit.
Talis in æterno felix Vertumnus Olympo
Mille habet ornatus, mille decenter habet.
15 Sola puellarum digna est, cui mollia caris
Vellera det succis bis madefacta Tyros;
Possideatque, metit quicquid bene olentibus arvis
Cultor odoratæ dives Arabs segetis;
Et quascunque niger rubro de littore conchas
Proximus Eois colligit Indus equis.

20

ver.

Hanc vos, Pierides, festis cantate Calendis,
Et testudinea Phoebe superbe lyra.

Hoc solenne sacrum multos celebretur in annos.
Dignior est vestro nulla puella choro.

11. Tyria; id est, purpurea; quod optima purpura apud Tyrum (Pho

niciæ urbem) tingeretur.

20. Eois. Vide supra, p. 174, v. 1.

21. Pierides. Musa.