20

ARIADNE THESEO.

[HEROID. EPIST. x.]

ARGUMENTUM.

Minos, Jovis et Europa filius, Cretensis rex, ob Androgeum filium ab Atheniensibus dolose occisum, illos tandem post acria bella coegit, ut sibi poenas penderent, et quotannis pueros septem, et totidem virgines, mitterent, Minotauro devorandos. Cum vero sors Theseo contigisset, ab Ariadne edoctus est, quonam pacto, interfecto Minotauro, ex Labyrintheis ambagibus egredi posset. Theseus autem Creta cum Ariadne et Phædra discedens, in Naxon insulam delatus est, ubi, a Baccho monitus, Ariadnen sopitam reliquit. Illa expergefacta hanc epistolam scripsit, in qua, crudelitatem Thesei accusans, immemorem beneficiorum eum appellat : post multas querelas rogat ut, conversa nave, redeat.

5

10

ver.

MITIUS inveni, quam te, genus omne ferarum :
Credita non ulli, quam tibi, pejus eram.

Quæ legis, ex illo, Theseu, tibi littore mitto,
Unde tuam sine me vela tulere ratem :

quo me somnusque meus male prodidit, et tu,
Per facinus somnis insidiate meis.

Tempus erat, vitrea quo primum terra pruina

Spargitur, et tecta fronde queruntur aves:
Incertum vigilans, a somno languida, movi

Thesea prensuras semisupina manus.

3. [Ex illo-littore. Vid. infr. De Arte Amat. I. 527,-' Ariadnem a

Theseo relictam, &c.']

Theseu. Fuit Theseus Ægei, regis Atheniensis, filius.

7. Vitrea. Vitro similis. Autumnale tempus describit.

Nullus erat: referoque manus, iterumque retento; Perque torum moveo brachia; nullus erat. Excussere metus somnum : conterrita surgo; Membraque sunt viduo præcipitata toro. 15 Protinus adductis sonuerunt pectora palmis ; Utque erat e somno turbida, rupta coma est. Luna fuit: specto, si quid, nisi littora, cernam; Quod videant, oculi nil, nisi littus, habent. Nunc huc, nunc illuc, et utroque sine ordine curro ; Alta puellares tardat arena pedes.

20

Interea toto clamanti littore, THESEU!

Reddebant nomen concava saxa tuum:

Et quoties ego te, toties locus ipse vocabat ;
Ipse locus miseræ ferre volebat opem.
25 Mons fuit; apparent frutices in vertice rari:
Hinc scopulus raucis pendet adesus aquis.
Ascendo; vires animus dabat: atque ita late
Æquora prospectu metior alta meo.

30

ver.

Inde ego (nam ventis quoque sum crudelibus usa)
Vidi præcipiti carbasa tenta Noto.

Aut vidi; aut etiam, cum me vidisse putarem,

Frigidior glacie, semanimisque fui.

11. [Nullus erat, &c. Eleganter hos vanos a somno amplexus describit Lycophron in Alexandra, v. 113

ψυχρὸν παραγκάλισμα κἀξ ὀνειράτων

κεναῖς ἀφάσσων ὠλέναισι δέμνια. BURM.]

14. [Membra-præcipitata, h. e. Membra præcipiti festinatione e toro correpta sunt.]

16. [Rupta. Sic pro rapta legendum videtur, approbantibus Heinsio et Burmanno; quorum alter hæc adnotat;-" Puto distinguenda semper hæc duo verba esse: rumpuntur crines in luctu, planctu, et similibus; rapiuntur in jurgio, vel cum ætate deficiunt."] 26. [Hinc. Ex hac parte montis. Vulgata lectio Nunc nauci est.]

Nec languere diu patitur dolor; excitor illo:
Excitor; et summa Thesea voce voco.

35 Quo fugis? exclamo: scelerate, revertere, Theseu.
Flecte ratem; numerum non habet illa suum.
Hæc ego quod voci deerat, plangore replebam ;
Verbera cum verbis mista fuere meis.

40

Si non audires, ut saltem cernere posses,
Jactatæ late signa dedere manus.
Candidaque imposui longæ velamina virgæ,

Scilicet oblitos admonitura mei.

Jamque oculis ereptus eras: tum denique flevi:
Torpuerant molles ante dolore genæ.

45 Quid potius facerent, quam me mea lumina flerent,
Postquam desierant vela videre tua?
Aut ego diffusis erravi sola capillis,

50

Qualis ab Ogygio concita Baccha Deo;
Aut mare prospiciens in saxo frigida sedi ;

Quamque lapis sedes, tam lapis ipsa fui.
Sæpe torum repeto, qui nos acceperat ambos ;
Sed non acceptos exhibiturus erat.

Et tua, qua possum, pro te vestigia tango;

Strataque, quæ membris intepuere tuis. 55 Incumbo; lacrymisque toro manante profusis, 'Pressimus," exclamo, "te duo: redde duos. Venimus huc ambo; cur non discedimus ambo?

ver

Perfide, pars nostri, lectule, major ubi est ?”

34. [Summa. Clara voce, magna voce. Anglice,' at the top of my voice.] 44. Gena. Palpebræ; nam pro iis etiam sumuntur: per eas vero

oculos intellige.

48. Ogygio. Thebano, i. e. Baccho; ab Ogyge, Thebanorum rege.

Baccha. Mulier Baccho sacrificans.

Quid faciam? Quo sola ferar? Vacat insula cultu : 60 Non hominum video, non ego facta boum.

Omne latus terræ cingit mare: navita nusquam :
Nulla per ambiguas puppis itura vias.

Finge dari comitesque mihi, ventosque, ratemque;
Quid sequar? Accessus terra paterna negat.
65 Ut rate felici pacata per æquora labar;
Temperet ut ventos Eolus; exul ero.
Non ego te, Crete, centum digesta per urbes,
Aspiciam, puero cognita terra Jovi.

70

Nam pater, et tellus justo regnata parenti,
Prodita sunt facto, nomina cara, meo.
Cum tibi, ne victor tecto morerere recurvo,
Quæ regerent passus, pro duce fila dedi;
Cum mihi dicebas, " Per ego ipsa pericula juro,

Te fore, dum nostrum vivet uterque, meam.' 75 Vivimus; et non sum, Theseu, tua: si modo vivis, Fœmina, perjuri fraude sepulta viri.

ver.

Me quoque, qua fratrem, mactasses, improbe, clava ;
Esset, quam dederas, morte soluta fides.

60. [Non ego. Nota pronomen in posteriore parte sententiæ positum. Nemo nescit Horat. Od. I. ix. 15,-" Nec dulces amores Sperne, puer, neque tu choreas."]

ว

[Facta boum. Quæ Virg. Georg. I. 325,-boum labores," vocat.]

66. Eolus. Ventorum Deus.

67. [Crete, centum digesta per urbes. Hor. Od. III. xxvii. 33,-" centum potentem Oppidis Creten." Hom. IL. B. 649,-έкатóμπоλIV. In

Odyss. T. 174, non nisi evvýкovтa nóλŋes memorantur.]

71. [Cum tibi, &c. Vid. infr. p. 157.]

Victor. Superato Minotauro.-Recurvo. Labyrinthi periphrasis. [Cf. p. 26, v. 128.]

75. [Si modo vivis, &c. Ad se ipsam convertit sermonem Ariadne, corrigens quod dixerat.]

77. Fratrem. Minotaurum [Mactasses. Sub. "si."]

80

Nunc ego non tantum, quæ sum passura, recordor ;

Sed quæcunque potest ulla relicta pati.
Occurrunt animo pereundi mille figuræ ;

Morsque minus pœnæ, quam mora mortis, habet.
Jam jam venturos aut hac, aut suspicor illac,

Qui lanient avido viscera dente, lupos : 85 Forsitan et fulvos tellus alat ista leones.

90

Quis scit, an hæc savas tigridas insula habet?
Et freta dicuntur magnas expellere phocas.
Quid vetat et gladios per latus ire meum?
Tantum ne religer dura captiva catena;

Neve traham serva grandia pensa manu :
Cui pater est Minos, cui mater filia Phœbi;
Quodque magis memini, quæ tibi pacta fui.
Si mare, si terras, porrectaque littora vidi,

Multa mihi terræ, multa minantur aquæ.
95 Cœlum restabat; timeo simulacra Deorum:
Destituor rapidis præda cibusque feris.
Sive colunt habitantque viri, diffidimus illis :
Externos didici læsa timere viros.

ver.

86. [Offendit elisio Toû insula, et habet indicativo modo positum post Quis scit an. Fortasse totum distichon sic legendum ex conjectura VD. et in Ovidio multum versati ;-"Forsitan et fulvos tellus habet ista leones.

Quis scit an et sævas tigridas intus alat?"

"Intus alat," ut Homerus évròs ééρYEL.]

91. Filia Phabi. Pasiphae.

95. [Hic versus quiddam spurii et non Ovidiani sonare visus est Burmanno. Lennepius hunc et proxime præcedentem temere invectos fuisse censet.]

[Simulacra Deorum. Figuras, in quas Dei se dicuntur mutare. Alii pro Deorum legunt ferarum, et simulacra ferarum interpretantur "astra, quæ ferarum imaginibus deformata cœlo visuntur."]