Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

210

Et modo, qua poterat, longum spectabat in æquor:
Nunc in arenosa lassa jacebat humo.
Perfide Demophoon, surdas clamabat ad undas;
Ruptaque singultu verba dolentis erant.

Limes erat tenuis, longa subnubilus umbra,
Quo tulit illa suos ad mare sæpe pedes.
Nona terebatur miseræ via. Videris, inquit:
Et spectat zonam pallida facta suam.

215 Adspicit et ramos: dubitat, refugitque quod audet:
Et timet: et digitos ad sua colla refert.
Sithoni, tunc certe vellem non sola fuisses;

Non fleres positis Phyllida, sylva, comis. Phyllidis exemplo, nimium secreta timete, 220 Læse vir a domina, læsa puella viro. Præstiterat juvenis, quidquid mea Musa jubebat; Inque suæ portu pæne salutis erat. Recidit, ut cupidos inter devenit amantes; Et, quæ condiderat, tela resumpsit Amor. 225 Si quis amas, nec vis; facito contagia vites. Hæc etiam pecori sæpe nocere solent. Dum spectant oculi læsos, læduntur et ipsi : Multaque corporibus transitione nocent. In loca nonnunquam siccis arentia glebis

230

ver.

De prope currenti flumine manat aqua.
Manat amor tectus, si non ab amante recedas;
Turbaque in hoc omnes ingeniosa sumus.

217. Sithoni. Sithonia, pars Thraciæ, ex qua fuit Phyllis.

Sunt, quæ non possint aliquo cogente juberi ;
Sæpe tamen casu facta juvare solent.

235 Perdat opes Phædra; parces, Neptune, nepoti: Nec faciet pavidos taurus avitus equos.

240

Gnossida fecisses inopem; sapienter amasset.
Divitiis alitur luxuriosus amor.

Cur nemo est, Hecalen; nulla est, quæ ceperit Iron?
Nempe quod alter egens, altera pauper erat.

Non habet, unde suum paupertas pascat amorem :
Non tamen hoc tanti est, pauper ut esse velis.
At tibi sit tanti, non indulgere theatris,
Dum bene de vacuo pectore cedat amor.
245 Enervant animos citharæ, lotosque, lyræque :
Et vox, et numeris brachia mota suis.

250

ver.

Illic assidue ficti saltantur amantes:

Quid caveas actor, quid juvet, arte docet.
Eloquar invitus: teneros ne tange poetas.
Submoveo dotes impius ipse meas.

Callimachum fugito; non est inimicus Amori :
Et cum Callimacho tu quoque, Coe, noces.
Me certe Sappho meliorem fecit amicæ :

Nec rigidos mores Teia Musa dedit.

235. Phædra. Minois filia; ultima.

Nepoti. Hippolyto. Vid. Epist. Græco more producta.

229. Hecalen. Fuit Hecale anus paupercula, quæ Theseum hospitio excepit.

Iron. Vid. Epist. Pen. Ulyss.

251. Callimachum. Elegiarum scriptor elegantissimus.

253. Sappho. Insignis poetria.

254. Teia. Anacreontis, cujus patria fuit Teos, urbs Ioniæ.

255 Carmina quis potuit tuto legisse Tibulli ? Vel tua, cujus opus Cynthia sola fuit? Quis potuit lecto durus discedere Gallo?

ver.

Et mea nescio quid carmina dulce sonant.

256. Cynthia. Fuit Propertii amica, quam ubique celebrat.

257. Gallo. Gallus (Cornel.) Ægypti præses. Carmina ejus perierunt.

XLVIII.

ARIADNEM, a THESEO relictam, in Conjugio duxit BACCHUS.

De Arte Amat. Lib. I. 527.

GNOSSIS in ignotis amens errabat arenis,
Qua brevis æquoreis Dia feritur aquis :
Utque erat e somno tunica velata recincta,
Nuda pedem, croceas irreligata comas;
5 Thesea crudelem surdas clamabat ad undas,
Indigno teneras imbre rigante genas.

Clamabat, flebatque simul; sed utrumque decebat ;
Nec facta est lacrymis turpior illa suis.

ver.

1. Gnossis. Ariadne.

2. Dia. Naxus.

IO

Jamque iterum tundens mollissima pectora palmis, Perfidus ille abiit; quid mihi fiet? ait. Quid mihi fiet? ait: sonuerunt cymbala toto Littore, et attonita tympana pulsa manu. Excidit illa metu, rupitque novissima verba : Nullus in exanimi corpore sanguis erat. 15 Ecce Mimallonides sparsis in terga capillis: Ecce leves Satyri, prævia turba Dei. Ebrius ecce senex pando Silenus asello

20

Vix sedet; et pressas continet arte jubas.

Dum sequitur Bacchas, Bacchæ fugiuntque petunt

que,

Quadrupedem ferula dum malus urget eques;
In caput aurito cecidit delapsus asello.

Clamarunt Satyri, Surge age, surge, pater.
Jam Deus e curru, quem summum texerat uvis,
Tigribus adjunctis aurea lora dabat.

25 Et color, et Theseus, et vox abiere puellæ :
Terque fugam petiit; terque retenta metu.
Horruit, ut steriles, agitat quas ventus, aristæ ;
Ut levis in madida canna palude tremit.

30

ver

Cui Deus, "En adsum tibi cura fidelior," inquit:

"Pone metum: Bacchi, Gnossias, uxor eris.

15. Mimallonides. Bacchæ sunt mulieres, Bacchi sacra celebrantes; a Mimante, Ioniæ monte, Baccho sacro, sic dictæ.

17. Silenus. Bacchi nutritius et pædagogus.

23. Deus. Bacchus scil.

30. Gnossias. Patronymicum est foemininum a Gnosso; de qua supra,

p. 157, v. 1.

Munus habe cœlum: cœlo spectabile sidus
Sæpe reges dubiam Cressa Corona ratem."
Dixit; et e curru, ne tigres illa timeret,

Desilit (imposito cessit arena pedi.)

:

35 Implicitamque sinu (neque enim pugnare valebat) Abstulit: ut facile est omnia posse Deo.

ver.

Pars, Hymenæe, canunt: pars clamant, Evie, evœ!
Sic coeunt sacro Nupta Deusque toro.

37. Hymenae. Deus est, quem in nuptiarum felicitatem invocare solebant. Evie, &c. Evius, vel Evous, Bacchus dictus est.

Ultima

non eliditur, Græcorum poetarum, quos in hac re interdum secutus est Ovidius, licentia.

XLIX.

ARIADNE facta Dea.

Fast. LIB. III. 461.

JAM bene perjuro mutarat conjuge Bacchum,
Quæ dedit ingrato fila legenda viro.
Sorte tori gaudens, Quid flebam rustica? dixit;
Utiliter nobis perfidus ille fuit.

5 Interea Liber depexos crinibus Indos
Vincit, et Eoo dives ab orbe redit.
Inter captivas facie præstante puellas,
Grata nimis Baccho, filia Regis erat.
Flebat amans conjux, spatiataque littore curvo
Edidit incultis talia verba comis:

[ocr errors]

ver.

1. Jam bene, &c. Vide Epist. Ariad. Thes.

6. Eoo. Scilicet ad Solem et partes Orientis porrecti sunt Indi, quos Bacchus vicerat.

« ZurückWeiter »