: Ducite ab vrbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Necte, Amarylli, modo: et, Veneris, dic, vincula necto. e vno Ouidii loco docebimus 80 Duas Daphnidis imaAm. 11, 1, 25 Carmine dis- gines, alteram e limo, filiunt, abruptis faucibus, cera alteram, igni admoueangues. in quem sensum ri puta. cf. Theocr. 11, 28. rumpi vt accipiamus, fuadet fic nostro D. a. fcil. lifermonis ratio et vfus. quescat molliaturque in 74 Dum haec loquitur, amorem mei, obdurescat maga imagunculam Daph. vero et obfirmetur animo nidis manu tenere eamque ad conftantiam amoris. tribus filis, diuerfi coloris, 82 molam, far et falem, vt circumdare putanda eft. - colores, tria fila diuersi colo- - etiam Theocr. v. 18 et 21. pro fulfure, bitumine illitas lauros memorat. - fragiles Lucretii VI, II auctoritate a fono ex fragore explicant crepitantes in flamma, quod ominis loco in hac arbore obferuabatur, The ocr. 1. 1. v. 24. cf. Tibull. 11, 5, 81. 83. - in Daphnide, ἐπὶ Δάφνιδι, in Daphnidem, quod in Daphnidem Ducite ab vrbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Talis amor Daphnin, qualis, quum fessa iuuencum 85 Per nemora atque altos quaerendo bucula lucos Propter aquae riuum viridi procumbit in vlua Perdita, nec serae meminit decedere nocti: Talis amor teneat, nec fit mihi cura mederi. Ducite ab vrbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. 90 Has olim exuuias mihi perfidus ille reliquit, Pignora cara fui: quae nunc ego limine in ipfo, Terra, tibi mando; debent haec pignora Daphnin. Ducite ab vrbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Has herbas, atque haec Ponto mihi lecta venena, 95 Ipfe dedit Moeris; nafcuntur plurima Ponto. His vertat, vt is eodem modo nocte discedere: Locus om. nino pulcerrimus; in quo Varium expressit nofter, docente Macrob. Sat. VI, c. 2. flamma amoris confumatur. vide Theocr. 1. 1. v. 23 sq.: Horat. Epod. V, 81. Scilicet magicae hae rationes 93 debent haec pignora D. fere symbolicae funt, qua- exspectat hoc a defoffis iub rum congruentiam et fimi- limine vestibus, vt ad eas litudinem phyficum ali- Daphnis vel inuitus retrahaquem effectum habere stul- tur et redire cogatur. Vatitia hominum credidit. riauit Theocriteam ratio87 Propter aquae riuum. nem 1. 1. v. 53. 54. 59. 60. in profa: iuxta aquam riui. Liminis autem follennis cf. Ecl. V, 47: ad Tibull 1, mentio in poetica oratione, 1, 28. 88 nec ferae - dece- cum aut admittuntur aut dere nocti. quafiab ea cede- admitti cupiunt, aut exclu-re iussa. elegantius ad poe- duntur amantes. 95 Leticam rationem, quam fera cta in Ponto, proprie in Col F chide ۱ His ego faepe lupum fieri, et se condere filuis Ducite ab vrbe domum, mea carmina, ducite Fer cineres, Amarylli, foras, riuoque fluenti Transque caput iace; ne refpexeris: his ego Daphnin Adgrediar, nihil ille deos, nil carmina, curat. Ducite ab vrbe domum, mea carmina, ducite Daphnin. Adfpice: conripuit tremulis altaria flammis 105 Sponte sua, dum ferre moror, cinis ipfe; bonum fit! Nefcio quid certe eft; et Hylax in limine latrat. Credimus? an, quiamant, ipfi fibi fomnia fingunt? Parcite, ab vrbe venit, iam parcite carmina, Daphnis, MOERIS, chide, venena commendantur, quia Medea iis vsa erat. Ge. 1, 158. omni carmine nihil adhuc effeci, experiar nouiffimum, Et ecce v. 10; hoc effectum habet. 101 Nouum et fortiffimum poft cetera incantatioτος Non necesse haec ex nis genus adgredi videtur, alía quam veneficae periovt cinerem ex ara in na dici. Ipia ea fimul cum aquam fluentem pone caput ministra admouere cineri iaciat: quod partim cum manus poterat. - Cinis corexpiationis, in flumine fere ripuit tremulis flammis, h. fieri folitae, ritu, partim flammae ex cinere moto cum eo more coniunctum effe puto, quo diis inferis aliquid deuouetur. conf. Theocrit. XXIV, 92. 94. 103 nibil ille deos, deos, qui inter incantandum vocati fuerant. Quandoquidem corripuere aram, exarfere; res ominofa, vt notum. cinis ipfe, αὐτὸς, iponte. 107 Nefcio q. eft certe aliquid eiusmodi, quod vene. ficio efficere voluerat. I Forma Ad MOERIS. ECLOGA IX ARGVMENTVM d vrbem Mantuam haedulos deportanti Moeri, villico, (qui bomines et ipfi ferui erant, v. fup. ad Ecl. I, 28, cf. Cic. Verr. III, 50 §. 119,) adiungit se in itinere Lycidas, a quo viae cauffum rogatus Moeris calamitates fuas dominique, Menalcae, iniurias ac pericula inter eundum, id quod aliquantum iucunditatis habet, commemorat; cumque fermo ad Menalcae carmina deductus effet, recitat vterque nonnulla ex iis fragmenta ac locos, qui fere ex Theocrito conuerfi funt, vei tota carminis forma ex eius Idyllio feptimo ducta eft. Iam Seruius porro alia narrat. Ex ipfo tamen carmine haec faltem confirmantur: fcriptum id esse eo anno, quo agri Cremonenses ac Mantuani inter veteranos diuifi effent V. C.713, adeoque paullo post primam eclogam; Virgilii fortunam fub Menalcae persona adumbratam videri; bunc quidem cauffam habuiffe, cur fore Speraret, vt in largitione ifta agraria agri fui fibi relinquerentur, atque ita vulgo creditum fuisse; eius rei spem ec fidem carminum gratiam fecisse; fuisse tamen illum poffessionibus fuis eiectum, neque id fine magno vitae periculo, v. 14. 15 et 16. LYCIDAS. MOERIS L.Quo te, Moeri, pedes? an, quovia ducit, in vrbem? м. О Lycia, viui peruenimus, aduena noftri, Quod numquam veriti fumus, vt poffeffor agelli Diceret: Haec mea funt; veteres migrate coloni. Nunc Forma ducta ex Theocr. 2 viui peruenimus fc. eo, VII, 21 199.; 4 πόδες ἄγον, vt poffeffor aduena agelli Theocr. XIV, 42. F noftri diceret: quod tamen darum Nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat, 5 Omnia carminibus veftrum feruasse Menalcan. 10 13 aquila veniente, irruente, hoftili et infesto ani durum. ἐς τίνος ἐκ ἐπέρησα, cliue lenem ad planitiem et Theocr. II, 90. 5 victi, fl. Mincium defcenfum praeoppreffi, afflicti, quibus id, bet. De hoc agri Virgiliaquod victis euenire folet, ni fitu cf. Ge. III, 15: ad contingit, vt fundos amit- Ecl. I, 47. 52. tant. 6 quod nec bene vertat, quae res in eius perniciem vertatur. Serv. - mo. In animo habuit poeta 7 Situm agri Virgiliani puta fuisse hunc, vt ille inde a collium cliuo vsque ad Mincium fl. et fagos pertingeret. fubducere fe colles dicuntur, qui ex alto in planum deducuntur, decrefcunt, fich in die Ebene verlieren, iidem colles demit- mis temporibus Chaones hatunt iugum molli cliuo, cum bitabant. cf. Strabo VII p. dorfum collis molliter de- 498 C. - 14 quacunque ratio Lucret. III, 751 tremeretque per auras Aeris accipiter fugiens veniente columba. Chaoniae vero columbae soltenni epitheto a Dodonaeo luco et oraculo per palumbes edito. Erat autem Dodona vrbs Epiri, qua parte vetuftiffi ne; |