PRAEFATIO. Carminum Tibullianorum corpo- Florilegium quod propter duos ris quae hodie exstant exemplaria ex in quibus exstat codices Parisiuno libro (O) derivata sunt, qui sae- num appellare solemus (P) saeculo culo XIV. inventus postea periit. Ex fere XI. ut videtur ex variis scripmagno horum codicum numero et toribus compositum est. Locos antiquissimus et auctoritate longe Tibullianos duobus illis codicibus princeps est Ambrosianus R 26 (7647 et 17903) adhibitis accurate sup. (A) saeculo XIV. exeunte ex- edidit Meyncke in Mus. Rhen. aratus, qui solus inter corporis vol. 25 p. 369 sqq. Codicem unde Tibulliani libros archetypi illius auctor florilegii eos exscripsit ab O scripturas nulla addita interpola- diversum fuisse constat: sed ex tione propagavit1. Ad huius boni- ipso illo codice librum O esse ductatem proxime accedit Vaticanus tum nihil est cur negemus 5. Negle3270 (V), ab aliis saeculo XIV. ex-gendae autem sunt omnes eae exeunti, ab aliis XV. ineunti assigna- cerptorum Parisinorum scripturae, tus2; is enim descriptus esse vide- quas auctorem florilegii propter tur ex codice libro A simillimo, in certas quas in conficiendo florilegio quo nonnullis locis Italorum com- sequebatur rationes verbis traditis menta lectionibus archetypi sive substituisse apparet: ceterae dignae apposita fuerunt sive substituta. In sunt quae diligenter examinentur. ipso quoque codice Vaticano com- Fuerunt olim duo corporis Tiplures apparent posteriorum cor- bulliani codices, quorum tenuis ad rectorum manus, quarum una scrip- nos pervenit memoria, diversi et sit versus II 2, 20 3, 523. His inter sese et a codice O et ab eo igitur duobus codicibus, quorum quo florilegii auctor usus est libro. notitiam Baehrensio debemus, Ex altero eorum excerpta quaead archetypi lectiones cognoscen- dam fluxerunt, quae leguntur in codas nobis utendum est. Cetera ex-dice saeculi XI. olim Frisingeusi emplaria, quae quidem adhuc nota nunc Monacensi 6292 (M), edita sunt, scatent Italorum mutationibus sunt a L. Müllero in Fleckeiseni partim veris vel probabilibus par- annalibus a. 1869 p. 64 et in editione tim temerariis vel etiam perversis: Tibulli p. VIII. Alterius codicis omnino autem ubi discrepant ab (F) fragmentum, quod incepit a AV nihil praebent quod coniectura versu III 4, 65 vel paulo antes, inveniri non potuerit, exceptis scrip- Scaligeri temporibus nondum deturis ex fragmento Cuiaciano et florilegio Parisino ascitis 4. 1 Cf. Baehrensii prolegg. p. VII. Rhein. Mus. 37 p. 567 sq. 2 Cf. Baehrens p. VII. Philol. Anz. 14 p. 28 sq. 3 Exstare hos versus in uno folio recentiore quod in locum folii exscissi agglutinatum sit inspecto libro Vaticano mihi scripsit Bernhardus Lupus. 4 Cf. Rhein. Mus. 37 p. 570-575. Jahrb. f. Philol. 1883 p. 273 sq. L. Müller praef. p. XI. Rothstein de codd. Tibull. p. 69 sqq. Goetz Rhein. Mus. 37 p. 144 sq. perditum fuit. Usi erant vetusta hac membrana saeculo XV. Itali ad Tibulli carmina emendanda: deinde pervenit ad Iacobum Cuiacium, a quo Scaliger eam accepit: postea periisse videtur. Scaliger 5 Cf. philol. Anz. 14 p. 27 sq. 6 De Vincentii Bellovacensis et Scaligeri excerptis cf. philol. Anz. 14 p. 26 sq. 7 Panegyricum in hoc libro non omissum fuisse ostendit vox parma (pan. 95) quae in excerptis legitur. 8 Cf. philol. Anz. 14 p. 25 sq. |