Multa movens animo Nymphas venerabar agrestes Gradivumque patrem, Geticis qui praesidet arvis, Rite secundarent visus omenque levarent. Tertia sed postquam majore hastilia nisu Aggredior genibusque adversae obluctor arenae Eloquar, an sileam?-gemitus lacrimabilis imo. Auditur tumulo, et vox reddita fertur ad aures: Quid miserum, Aenea, laceras? jam parce sepulto; Parce pias scelerare manus. Non me tibi Troja Externum tulit, (aut cruor hic de stipite manat., Heu! fuge crudeles terras, fuge litus avarum. Nam Polydorus ego. Hic confixum ferrea texit Telorum seges et jaculis increvit acutis.
Tum vero ancipiti mentem formidine pressus Obstupui, steteruntque comae et vox faucibus haesit. Hunc Polydorum auri quondam cum pondere magno Infelix Priamus furtim mandarat alendum Threicio regi, quum jam diffideret armis Dardaniae cingique urbem obsidione videret. Ille, ut opes fractae Teucrum, et Fortuna recessit, Res Agamemnonias victriciaque arma secutus, Fas omne abrumpit; Polydorum obtruncat, et auro Vi potitur. Quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames? Postquam pavor ossa reliquit, Delectos populi ad proceres primumque parentem Monstra deum refero, et, quae sit sententia, posco. Omnibus idem animus, scelerata excedere terra, Linqui pollutum hospitium, et dare classibus austros. Ergo instauramus Polydoro funus : et ingens Aggeritur tumulo tellus; stant Manibus arae, Caeruleis maestae vittis atraque cupresso, Et circum Iliades crinem de more solutae; Inferimus tepido spumantia cymbia lacte Sanguinis et sacri pateras,) animamque sepulchro Condimus, et magna supremum voce ciemus. Inde, ubi prima fides pelago, placataque venti Dant maria et lenis crepitans vocat auster in altum, The
Deducunt socii naves (et litora complent.) Provehimur portu, terraeque urbesque récedunt. Sacra mari colitur medio gratissima tellus Dor Nereidum matri et Neptuno Aegaeo,
Quam pius Arcitenens oras et litora circum Errantem Mycono e celsa Gyaroque revinxit, Immotamque coli dedit et contemnere ventos. Huc feror; haec fessos tuto placidissima portu Accipit. Egressi veneramur Apollinis urbem.
Rex Anius, rex idem hominum Phoebique sacerdos, Vittis et sacra redimitus tempora lauro,
Occurrit ; veterem Anchisen agnoscit amicum.in Jungimus hospitio dextras, et tecta subimus.
Templa dei saxo venerabar structa vetusto : Da propriam, Thymbraee, domum; da moenia fessis Et genus et mansuram urbem; serva altera Trojae Pergama, reliquias Danaum atque immitis Achilli. Quem sequimur? quove ire jubes? ubi ponere sedes? Da, pater, augurium, atque animis illabere nostris.
Vix ea fatus eram : tremere omnia visa repente, Liminaque laurusque dei, totusque moveri Mons circum, et mugire adytis cortina reclusis. Submissi petimus terram, et vox fertur ad aures : Dardanidae duri, quae vos a stirpe parentum Prima tulit tellus, eadem vos ubere laeto Accipiet reduces. Antiquam exquirite matrem. Hic domus Aeneae cunctis dominabitur oris, Et nati natorum, et qui nascentur ab illis. Haec Phoebus; mixtoque ingens exorta tumultu Laetitia, et cuncti, quae sint ea moenia, quaerunt, Quo Phoebus vocet errantes jubeatque reverti? Tum genitor, veterum volvens monumenta virorum, Audite, o proceres, ait, et spes discite vestras : Creta Jovis magni medio jacet insula ponto; Mons Idaeus ubi, et gentis cunabula nostrae. Centum urbes habitant magnas, uberrima regna;
Maximus unde pater, si rite audita recordor, Teucrus Rhoeteas primum est advectus ad oras, Optavitque locum regno. Nondum Ilium et arces/ Pergameae steterant; habitabant vallibus imis." Hinc mater cultrix Cybelae Corybantiaque aera Idaeumque nemus; hinc fida silentia sacris, Et juncti currum dominae subiere leones. Ergo agite, et, divum ducunt qua jussa, sequamur; Placemus ventos et Gnosia regna petamus. Nec longo distant cursu; modo Juppiter adsit, Tertia lux classem Cretaeis sistet in oris. Sic fatus, meritos aris mactavit honores, Taurum Neptuno, taurum tibi, pulcher Apollo, Nigram Hiemi pecudem, Zephyris felicibus albam. Fama volat pulsum regnis cessisse paternis Idomenea ducem, desertaque litora Crètae, Hoste vacare domos, sedésque adstare relictas. Linquimus Ortygiae portus, pelagoque volamus, Bacchatamque jugis Naxon viridemque Donysam, Olearon, niveamque Paron sparsasque per aequor Cycladas et crebris legimus freta conşita terris. Nauticus exoritur vario certamine clamor ; Hortantur socii: Cretam proavosque petamus. Prosequitur surgens a puppi ventus euntes, Et tandem antiquis Curetum allabimur oris. Ergo avidus muros optatae molior urbis, Pergameamque voco, et laetam cognomine gentem. Hortor amare focos arcemque attollere tectis. Jamque fere sicco subductae litore puppes; Connubiis arvisque novis operata juventus;
Jura domosque dabam: subito quum tabida membris, Corrupto coeli tractu, miserandaque venit Arboribusque satisque lues et letifer annus. Linquebant dulces animas, aut aegra trahebant Corpora; tum steriles exurere Sirius agros;
Arebant herbae, et victum seges aegra negabat.
Rursus ad oraclum Ortygiae Phoebumque remenso Hortatur pater,ire mari, veniamque precari: Quam fessis finem rebus ferat; unde laborum Tentare auxilium jubeat; quo vertere cursus.
Nox erat, et terris animalia somnus habebat : Effigies sacrae divum Phrygiique Penates, Quos mecum a Troja mediisque ex ignibus urbis Extuleram, visi ante oculos adstare jacentis In somnis, multo manifesti lumine, qua se Plena per insertas fundebat luna fenestras ; Tum sic affari et curas his demere dictise Quod tibi delato Ortygiant to hd himina mittit. dicturus Apollo est, Hic canit, et no nos en ultro Nos te, Dardania incensa, tuaque arma secuti, Nos tumidum sub te permensi classibus aequor, Idem venturos tollemus in astra nepotes, Imperiumque urbi dabimus. Tu moenia magnis hab Magna para, longumque fugae ne linque laborem.
Mutandae sedes. Non haec tibi litora suasit Delius aut Cretae jussit considere Apollo. Est locus, Hesperiam-Graii cognomine dicunt, Terra antiqua, potens armis atque ubere glaebae; Oenotri coluere viri; nunc fama minores
Italiam dixisse ducis de nomine gentem:
Hae nobis propriae sedes; hinc Dardanus ortus, Iaşiusque pater, genus a quo principe nostrum. (Surge age, et haec laetus longaevo dicta parenti Haud dubitanda refer Corythum terrasque requirat Ausonias. Dictae neogeth negat tibi Juppiter arva, en heild. Talibus attonitus visis et voce deorum
illud erat, sed coram agnoscere vultus sopor Velatasque comas praesentiaque ora videbar ;
(Tum gelidus toto manabat corpore sudor- an 23 (1)
Corripio e stratis corpus, tendoque supinas Ad coelum cum voce manus, et munera libo Intemerata focis. Perfecto laetus honore
Anchisen facio certum, remque ordine pando. Agnovit prolem ambiguam geminosque parentes, Sequé novo veterum deceptum errore locorum. vecite fatis, Tum memorat: Nate, Iliacis exercité -Sola mihi tales casus Cassandra canebat. Nunc repeto haec generi portendere debita nostro, Et saepe Hesperiam, saepe Itala regna vocare. Sed quis ad Hesperiae venturos litora Teucros Crederet? aut quem tum vates Cassandra moveret? Cedamus Phoebo, et moniti meliora sequamur. Sic ait; et cuncti dicto paremus ovantes. Hanc quoque deserimus sedem, paucisqué relictis Vela damus, vastumque cava trabe currimus aequor.) Postquam altum tenuere rates, nec jam amplius ullae Apparent terrae, coelum undique et undique pontus, -Tum mihi caeruleus supra caput adstitit imber, Noctem hiememque ferens, et inhorruit unda tenebris. 195 Continuo venti volvunt mare magnaque surgunt are commen onset Aequora; dispersi jactamur gurgite Vasto Involvere diem nimbi, et nox humida coelum Abstulit; ingeminant abruptis nubibus ignes." Excutimur cursu, et caecis erramus in undis. Ipse diem noctemque negat discernere coelo, Nec meminisse viae media Palinurus in unda. Tres adeo incertos caeca caligine soles Erramus pelago, totidem sine sidere noctes Quarto terra die primum se attollere tandem Visa, aperire procul montes, ac volvere fumum. Vela cadunt, remis insurgimus; haud móra, hautae Adnixí torquent spumas et caerula verrunt.
Servatum ex undis Strophadum me litora primum Accipiunt; Strophades Graio stant nomine dictae, Insulae Ionio in magno, quas dira Celaeno Harpyiaeque colunt aliae, Phineja postquam Clausa domus, mensasque metu liquere priores. Tristius haud illis monstrum, nec saevior ulla A move
« ZurückWeiter » |