Ulla tenent, unco non alligat ancora morsu. Huc septem Aeneas collectis navibus omni Ex numero subit; ac magno telluris amore Egressi optata potiuntur Troes arena Et sale tabentes artus in litore ponunt. Ac primum silici scintillam excudit Achates Succepitque ignem foliis atque arida circum Nutrimenta dedit rapuitque in fomite flammam. Tum Cererem corruptam undis Cerealiaque arma Expediunt fessi rerum, frugesque receptas Et torrere parant flammis et frangere saxo.
Aeneas scopulum interea conscendit et omnem Prospectum late pelago petit, Anthea si quem Jactatum vento videat Phrygiasque biremes, Aut Capyn, aut celsis in puppibus arma Caici. Navem in conspectu nullam, tres litore cervos Prospicit errantes; hos tota armenta sequuntur A tergo, et longum per valles pascitur agmen. Constitit hic, arcumque manu celeresque sagittas Corripuit, fidus quae tela gerebat Achates, Ductoresque ipsos primum, capita alta ferentes Cornibus arboreis, sternit, tum vulgus, et omnem Miscet agens telis nemora inter frondea turbam; Nec prius absistit, quam septem ingentia victor Corpora fundat humi et numerum cum navibus aequet. Hinc portum petit, et socios partitur in omnes. Vina bonus quae deinde cadis onerarat Acestes • Litore Trinacrio dederatque abeuntibus heros, Dividit, et dictis maerentia pectora mulcet :
O socii, - neque enim ignari sumus ante malorum O passi graviora, dabit deus his quoque finem. Vos et Scyllaeam rabiem penitusque sonantes Accestis scopulos, vos et Cyclopia saxa Experti revocate animos, maestumque timorem Mittite forsan et haec olim meminisse juvabit. Per varios casus, per tot discrimina rerum
Tendimus in Latium, sedes ubi fata quietas Ostendunt; illic fas regna resurgere Trojae. Durate, et vosmet rebus servate secundis.
Talia voce refert, curisque ingentibus aeger Spem vultu simulat, premit altum corde dolorem. Illi se praedae accingunt dapibusque futuris : Tergora deripiunt costis et viscera nudant; Pars in frusta secant veribusque trementia figunt; Litore aëna locant alii, flammasque ministrant.// Tum victu revocant vires, fusique per herbam Implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae. Postquam exempta fames epulis mensaeque remotae, Amissos longo socios sermone requirunt, Spemque metumque inter dubii, seu vivere credant, Sive extrema pati nec jam exaudire vocatos. Praecipue pius Aeneas nunc acris Oronti, Nunc Amyci casum gemit et crudelia secum Fata Lyci, fortemque Gyan, fortemque Cloanthum.
Et jam finis erat, quum Juppiter aethere summo Despiciens mare velivolum terrasque jacentes Litoraque et latos populos, sic vertice coeli Constitit et Libyae defixit lumina regnis.
Atque illum tales jactantem pectore curas Tristior et lacrimis oculos suffusa nitentes
Alloquitur Venus: O qui res hominumque deumque Aeternis regis imperiis, et fulmine terres, Quid meus Aeneas in te committere tantum, Quid Troes potuere, quibus, tot funera passis, Cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis ? Certe hinc Romanos olim, volventibus annis, Hinc fore ductores, revocato a sanguine Teucri, Qui mare, qui terras omni ditione tenerent, Pollicitus, quae te, genitor, sententia vertit? Hoc equidem occasum Trojae tristesque ruinas Solabar, fatis contraria fata rependens; Nunc eadem fortuna viros tot casibus actos.
P. VIRGILII MARONIS
what they done, taborum?)
Insequitur. Quem das finem, rex magne, laborum? Antenor potuit, mediis elapsus Achivis,
Illyricos penetrare sinus atque intima tutus Regna Liburnorum, et fontem superare Timavi, Unde per ora novem vasto cum murmure montis It mare proruptum et pelago premit arva sonanti. Hic tamen ille urbem Patavi sedesque locavit Teucrorum, et genti nomen dedit armaque fixit Troia, nunc placida compostus pace quiescit : Nos tua progenies, coeli quibus adnuis arcem, Navibus infandum! — amissis, unius ob iram Prodimur atque Italis longe disjungimur oris. Hic pietatis honos? sic nos in sceptra reponis? Olli subridens hominum sator atque deorum Vultu, quo coelum tempestatesque serenat, Oscula libavit natae, dehinc talia fatur : ¡, Parce metu, Cytherea, manent immota tuorum Fata tibi: cernes urbem et promissa Lavini Moenia, sublimemque feres ad sidera coeli Magnanimum Aenean; neque me sententia vertit.// Hic tibi fabor enim, quando haec te cura remordet, Longius et volvens fatorum arcana movebo- Bellum ingens geret Italia populosque feroces Contundet, moresque viris et moenia ponet, Tertia dum Latio regnantem viderit aestas, Ternaque transierint Rutulis hiberna subactis. At puer Ascanius, cui nunc cognomen Iulo Additur, - Ilus erat, dum res stetit Ilia regno Triginta magnos volvendis mensibus orbes Imperio explebit, regnumque ab sede Lavini Transferet, et longam multa vi muniet Albam. Hic jam ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectorea, donec regina sacerdos Marte gravis geminam partu dabit Ilia prolem. Inde lupae fulvo nutricis tegmine laetus Romulus excipiet gentem, et Mavortia condet
Moenia Romanosque suo de nomine dicet. His ego nec metas rerum nec tempora pono; Imperium sine fine dedi. Quin aspera Juno, Quae mare nunc terrasque metu coelumque fatigat, Consilia in melius referet, mecumque fovebit Romanos, rerum dominos, gentemque togatam.. Sic placitum. Veniet lustris labentibus aetas, Quum domus Assaraci Phthiam clarasque Mycenas Servitio premet ac victis dominabitur Argis. Nascetur pulchra Trojanus origine Caesar, Imperium Oceano, famam qui terminet astris, Julius, a magno demissum nomen Iulo. Hunc tu olim coelo, spoliis Orientis onustum, Accipies secura; vocabitur hic quoque votis. Aspera tum positis mitescent secula bellis ; Cana Fides, et Vesta, Remo cum fratre Quirinus, Jura dabunt; dirae ferro et compagibus artis Claudentur Belli portae; Furor impius intus Saeva sedens super arma et centum vinctus aënis Post tergum nodis fremet horridus ore cruento.
Haec ait, et Maia genitum demittit ab alto, Ut terrae, (utque novae pateant Karthaginis arces Hospitio Teucris, ne fati nescia Dido Finibus arceret,' Volat ille per aëra magnum Remigio alarum, ac Libyae citus adstitit oris. Et jam jussa facit, ponuntque ferocia Poeni Corda volente deo; in primis regina quietum. Accipit in Teucros animum mentemque benignam.. At pius Aeneas, per noctem plurima volvens, Ut primum lux alma data est, exire locosque Explorare novos, quas vento accesserit oras, Qui teneant, nam inculta videt, hominesne feraene, Quaerere constituit, sociisque exacta referre. Classem in convexo nemorum sub rupe cavata
Arboribus clausam circum atque horrentibus umbris Occulit; ipse uno graditur comitatus Achate,
Bina manu lato crispans hastilia ferro.
Cui mater media sese tulit obvia silva,
Virginis os habitumque gerens et virginis arma, Spartanae, vel qualis equos Threissa fatigat Harpalyce volucremque fuga praevertitur Hebrum. Namque humeris de more habilem suspenderat arcum Venatrix, dederatque comam diffundere ventis, Nuda genu, nodoque sinus collecta fluentes. Ac prior, Heus, inquit, juvenes, monstrate, mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum, Succinctam pharetra et maculosae tegmine lyncis, Aut spumantis apri cursum clamore prementem. Sic Venus; et Veneris contra sic filius orsus: Nulla tuarum audita mihi neque visa sororum, O-quam te memorem, virgo? namque haud tibi vultus Mortalis, nec vox hominem sonat: o, dea certe ; An Phoebi soror? an Nympharum sanguinis una? Sis felix, nostrumque leves, quaecumque, laborem, Et, quo sub coelo tandem, quibus orbis in oris Jactemur, doceas: ignari hominumque locorumque Erramus, vento huc vastis et fluctibus acti:
Multa tibi ante arás nostra cadet hostia dextra.
Tum Venus: Haud equidem tali me dignor honore; 335 Virginibus Tyriis mos est gestare pharetram, Purpureoque alte suras vincire cothurno.
Punica regna vides, Tyrios et Agenoris urbem ; Sed fines Libyci, genus intractabile bello. Imperium Dido Tyria regit urbe profecta, Germanum fugiens. Longa est injuria, longae Ambages; sed summa sequar fastigia rerum. Huic conjux Sychaeus erat, ditissimus agri Phoenicum, et magno miserae dilectus amore, Cui pater intactam dederat, primisque jugarat Ominibus. Sed regna Tyri germanus habebat Pygmalion, scelere ante alios immanior omnes. Quos inter medius venit furor. Ille Sychaeum
« ZurückWeiter » |