62 Principibus placuisse viris non ultima laus est. 64 Qui mortem metuunt, amittunt gaudia vitae. 73 Conveniens homini est hominem servare voluptas. 74 Regia, crede mihi, res est succurrere lapsis. 75 Si potes, ignotis etiam prodesse memento. 76 Invidus alterius macrescit rebus opimis. 77 Ne tibi quid desit, quaesitis utere parce. 78 Cernere justitiam nescit, quem munera caecant. 79 Irretit muscas, transmittit aranea vespas. 80 Virtutem primam esse puta compescere linguam. 81 Quod semel emissum est, volat irrevocabile verbum. 82 Exigua his tribuenda fides, qui multa loquuntur. 83 Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus. 84 Multi rixantur de lana saepe caprina. 85 Intonuere poli, crebris micat ignibus aether. 86 Stat sonipes ac frena ferox humentia mandit. 87 Quadrupedante putrem sonitu quatit ungula campum. 88 At tuba terribili sonitu taratantara dixit. 89 Illi inter sese magna vi brachia tollunt. 90 Unus, qui nobis cunctando restituit rem. 91 Sparsis hastis longis campus splendet et horret. 1 2. MORAL MAXIMS. From Dionysius Cato. Cum te aliquis laudat, judex tuus esse memento: 2 Noli homines blando nimium sermone probare : Arbitrii non est nostri, quid quisque loquatur. 4 Multorum disce exemplo, quae facta sequaris, Quae fugias: vita est nobis aliena magistra. 5 Cum quid peccaris, castiga te ipse subinde : Vulnera dum sanas, dolor est medicina doloris. 6 Iratus de re incerta contendere noli: Impedit ira animum, ne possit cernere verum. 7 Litis praeteritae noli maledicta referre : Post inimicitias iram meminisse, malorum est. 8 Vincere cum possis, interdum cede sodali, Obsequio quoniam dulces retinentur amici. 9 Corporis exigui vires contemnere noli : Consilio pollet, cui vim natura negavit. 10 Rem, tibi quam nosces aptam, dimittere noli: Fronte capillata, post est occasio calva. 11 Quod potes, id tenta; nam litus carpere remis Tutius est multo quam velum tendere in altum. 12 Quod nimium est fugito, parvo gaudere memento: Tuta mage est puppis, modico quae flumine fertur. 13 Utere quaesitis opibus, fuge nomen avari: Quid tibi divitiae prosunt, si pauper abundas? 14 Despice divitias, si vis animo esse beatus: Quas qui suspiciunt, mendicant semper avari. 15 Infantem nudum cum te natura crearit, Paupertatis onus patienter ferre memento. 16 Rebus in adversis animum submittere noli; Spem retine, spes una hominem nec morte relinquit. 17 Tranquillis rebus, quae sunt adversa, caveto: Rursus in adversis melius sperare memento. 18 Cum dubia et fragilis sit nobis vita tributa, In morte alterius spem tu tibi ponere noli. 19 Tempora longa tibi noli promittere vitae : Quocumque ingrederis, sequitur mors, corporis umbra. 3. PASSAGES FROM VARIOUS POETS. 1 Qui studet optatam cursu contingere metam, Multa tulit fecitque puer, sudavit et alsit. 2 Ira furor brevis est: animum rege, qui nisi paret, Imperat; hunc frenis, hunc tu compesce catena. 3 Nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit, Si modo culturae patientem commodet aurem. Nil dictu foedum visuque haec limina tangat, 6 Qui non defendit, qui absentem rodit amicum, Qui nequit, hic niger est, hunc tu, Romane, caveto. 7 Percontatorem fugito: nam garrulus idem est, Nec retinent patulae commissa fideliter aures, Et semel emissum volat irrevocabile verbum. 8 Crede mihi, immensa est finemque potentia caeli Non habet, et quicquid superi voluere, peractum est. 9 Permittes ipsis expendere numinibus, quid Conveniat nobis rebusque sit utile nostris ; Nam pro jucundis aptissima quaeque dabunt di. 10 Stat sua cuique dies, breve et irreparabile tempus Omnibus est vitae; sed famam extendere factis, Hoc virtutis opus. 11 Omnem crede diem tibi diluxisse supremum ; Grata superveniet, quae non sperabitur hora. Ultima semper 12 Exspectanda dies homini est, dicique beatus Non animo curas. Valeat possessor oportet, 15 Si ventri bene, si lateri est pedibusque tuis, nil 16 Pauper erat Curius, reges cum vinceret armis, Pauper Fabricius, Pyrrhi cum sperneret aurum. 17 Quae laedunt oculum, festinas demere; si quid ; Mox quadrupes rituque tulit sua membra ferarum, 20 Cuncta fluunt, nihil est toto, quod perstet, in orbe; Ipsa quoque assiduo labuntur tempora motu, Non secus ac flumen: neque enim consistere flumen Nec levis hora potest; sed ut unda impellitur unda, Urgeturque prior veniente urgetque priorem, Tempora sic fugiunt pariter pariterque sequuntur. 21 Parva sit exemplo magni formica laboris : Ore trahit, quodcunque potest, atque addit acervo, Quem struit, haud ignara ac non incauta futuri. 22 O fortunatos nimium, sua si bona norint, Agricolas! quibus ipsa, procul discordibus armis, Dives opum variarum; his latis otia fundis, Et jam summa procul villarum culmina fumant, Cui mustela procul: "Si vis" ait "effugere istinc, 4. ELEGIAC VERSES. 1 Artibus ingenuis, quarum tibi maxima cura est, Pectora mollescunt asperitasque fugit. 2 Impatiens animus nec adhuc tractabilis arte Respuit atque odio verba monentis habet. 3 Si tibi difficilis formam natura negavit, Ingenio formae damna repende tuae. 4 Singula quid referam? nil non mortale tenemus, Pectoris exceptis ingeniique bonis. 5 Acer et ad palmae per se cursurus honores, Si tamen horteris, fortius ibit equus. 6 Certe non parvas animo dat gloria vires, Et fecunda facit pectora laudis amor. 7 Si te deficiant vires, audacia certe 8 Laus erit; in magnis et voluisse sat est. 9 Quam cito formosas populus alba comas! Quam jacet, infirmae venere ubi fata senectae, Qui prius Eleo est carcere missus equus! Vidi jam juvenem, premeret cum serior aetas, Maerentem, stultos praeteriisse dies. 11 Cernis, ut ignavum corrumpant otia corpus, Ut capiant vitium, ni moveantur, aquae. 12 Fertilis, assiduo si non renovetur aratro, Nil nisi cum spinis gramen habebit ager. 14 Venturae memores jam nunc estote senectae, |