53 Horrendum monstrum invidia, pestis saevissima, mălum exitiale, quo nullum violentius: insequitur virtutem, lăcerat benefacta ōditque bonos et alterius just o s hon o res indignatur. Inspice te in speculo et, sive bona tibi forma videtur, obscaenis moribus illam foedare cave; sive děcorem vultus natura tibi subtraxit, ingenio ut formae damna compenses lăbora.— 54 55 56 Nulla res perniciosior est quam voluptas: consilium aufert et mentem premit, obstat virtutibus, corrumpit mores maxima vitiorum nutrix, debilitat corpus, obtundit sensus; nocens ămaro fine causa hominibus multorum mălorum est. 58 59 1 57 Semper annus modum servat et semper partes easdem habet: těpido veri mox ferventior aestas subit, hanc deinceps auctumnus sequitur pomis et ūvis fecundus, post quem hiems suum secum frigus ducit omniaque gelidis torpent ǎquilonibus. Suis radicibus virtus alte fixa haeret clarescitque mălo et a vulnere vires sumit, velut arbor, quae intonsi montis vertice consita flābrorum minas et turbinis ātri inulta spernit: quippe solo suaeque mõlis viribus ingens stat.— Quo spica gravior granis est, hoc magis in fertili agro căput illa demittit et modeste nutat; quo autem levior et inanior est, hoc magis caput illa in auras tollit, tanquam prae se fortiter omnes despiciat. Quid sibi hoc vělit, nosti sine indice. 60 d. Five Hexameters. Vīta tibi mĕrito marcet, omnis honos ăvitae gentis cădet, si fama tua in origine sola est. Longo stemmate censeri, pictum decus majorum ostentare nihil prōsit; tuum sit quod ipse feceris; nam aliorum factis incumbere vile est. 2 Insanus Phăĕthon dum coelestia frēna mortali mănu tractare studet, nonne Pădi ima stagna pressit et currum cădens ac vitam reliquit? Prudens mētitur se3 et intra naturae fines continet nec plus audet quam convěnit.— 2 What other form of superl.? Dissyllable. 3 See above, No. 29. Tam cito per spătium duodeno flexum tramite, ad lucum Herculis prope flumen celebris Pisae, nunquam sonipes in pulvere Eleo victor abiit, quam cito Věneris dilapsa est jucunda libido: praeterit ut rapidus torrens e vertice montis. e. Six Hexameters. 62 Quos neque dextra cuiquam nec ferro sternere fas est, hos saepe irati pectoris aest us fregit. Quid? nonne Ajax, Tělămōnis filius,2 bello invictus, ipse ǎnimi generosas faces ira obruit et pro forti Úlixe pecus sētigerum mactat furensque se vitali munere lucis privat? 61 63 Falce succisa moriuntur quidem in arvis suis grāmina, sed surgunt iterum de viridi cespite; occidere soles et eosdem remeare videmus, etiam lūnae coelestia damna celeriter3 repărant. Non ita hominibus vita redit neque aevum redditur, neque ullius căput ense recisum repullulat.64 Praestat et decus est afflictis rebus confidere; crastinus dies forte měliore aura fulserit. Speranti via non est invia; sōla spes superstes ălit afflictos, quam violentia non franget. Nonne coelum vides, quod prius condebant nubila obductis nimbis, nunc sereno vultu ire ?— 6 65 Semper hōra fēta bonis et feta malis nova parturit et assidue nova dando, quae dedit, aufert. Úsus est in angusto; carpite praes e n s tem pus vitae : jam nos fugitivum destituit, neque ulla spes est cuncta astra in iisdem sēdibus revisendi, in quibus cubilia posuerunt lūna hesterna.Ausonii belli quondam clarissima fulmina Marcelli duoque Děcii, et gnatus et pater, patriae offensos deos et iniqua numina in proprium căput ver. terunt piique morte sua vitam suorum pepererunt Ditique věrenda victima pro Lătiis rebus ultro ceciderunt. 56 Eheu, quam longam quietem fatum tibi tribuet, cum semel illa novissima nox adfuerit, post quam nul 67 Otium tu lassi somni, quantum potes, vīta. 1 Adjective. 2 Telamoniades, Telamonius. 3 See above, No. 30, note Diplasiasmus, whereby a consonant is doubled, as in Tóσoos for Tóσos. 6 Dissyllable. 7 Use form Dīvi. 5 Pres. tense. lus' dies redit, spiritusque iste levis ac volucri aurae simillimus gelidos artus reliquerit: tunc lūmina tibi perpetuo somno claudentur. 2 68 Tres natos in certamine ut vincere vidit Diagoras2 et căpita victrici corona cingi populumque quaqua gratantem flores spargere, quin etiam laetos natos sibi oscula porrigere: repente in stadio spectante adstan tium turba concidit, et gaudia finem vitae pròperaverunt. 69 Ut, quoties divitis regis conclave pătescit, tăbulae apparent gemmis et auro nitentes et quidquid Hispani ab occidua India3 proferunt: sic, ubi facundi eloquii flumina dulcissima fundit promens měditata ănimo disertus, demersa Dēmocriti puteo tălenta recludit.— f. Seven Hexameters. 70 Omnibus constat fixa dies et aevi terminus, quem nulli licet superare citraque aut ultra movere. Ipse pater de orum docet Parcas omnia, qua vice suum cuique stamen vel nectant vel secent: ille data pensa regit ac mănus et fila gubernat; et quos aliis cariores habet, illos ōcius ex vitae aerumnis eripit et transfert in aethera.— 71 Fortunae ventos quis docti vēla frangere audivit? Hunc si undis sors iniquis obruere minitatur, auxilium virtus festinat: suos semper alumnos protegit alma doctrina diuque miseris casibus urgeri non pătitur: naufragio tăbulam affert, qua tūti nando inter spumosos fluctus lītus possint attingere. 73 72 Virtutibus dolor calcar, vitiis frē nos addit. Nonne igne aurum pretiosius fieri vides atque uberius solum praedūri ligonis dente, et aquam, quae non fluit, putrescere? Ferrum adspice: pulchrius üsu est, cessans sordet rūbīgine. Virtus praecipue in ātris rebus clarior spectatur, ut in tenebris ignis magis enitet. 1 Resolve. Qui nihil ferre potest, hominum commercia vitet et silvis aut altis montibus sõlus degat. Qui vero hominum coetus et urbes cèlebrat, multa discat 2 Diastole. 3 Metonymy: inhabitants for country (Gram. § 606). Compar. by magis. 5 Heteroclite. păti īramque frēnis coerceat, neve făcile ac lěvi de causa pacis vincula abrumpere vělit ămicisque quantum potest ignoscat, ut quam aliis dedit věniam ipse měreri possit.— g. Eight Hexameters. 74 Non tam tecta Phidiaco marmore fulgentia, non dīvite gemma ātria, non Indo cultu splendida, non vestis Tyrio mūrice săturata, non clārum ăvorum nōmen, non generis splendor, non arces praecelsis rūpibus superimpositae, non opes virtutis inopes, non ǎcervi aeris rēgi subjectae plebis amorem conciliant, quam justi amor sincerus et cupido recti.— 75 Ut fons inexhaustis undis ūberrimus,' quem assidue pueri, nuptae et innuptae puellae, quem multi advě na e et turba vīcina frequentat, liquores rōrante terra jūges semper habet, quos latices, quae pōcula cunctis grāta ministret : ita bonus princeps commune bonum est: instar uberis fontis inexhaustis rīvis a tāli principe infinita in cunctos cives commoda fluunt. 76 Rex volucrum cum pennas sibi jam crescere sensit, frētus ālarum remigio nīdum contemnere incipit et magno inani volitans se credit jamque ipse sibi raptam un co ung ue escam petit. Sic generosa mens, pěnates suos dedignata nec vītam ignava quiete degere contenta, externas terras peragrando gestit visere et tollere se humo atque virorum per ora võlitare. 2 77 Quid lychni ignem, pāpĭlio, miserabilis circumvõlitas? quid plaudis tibi in istis tam brevibus et fūnestis deliciis? Adusta alarum membrānula jam cum rostro et pedibus perustis disperiit, tuque ipse jǎces cunctis memorabile exemplum, quibus libido exitiosa cordi est, qui bus una voluptatis guttula mille dolorum assiduos in cruciato pectore fluctus excitat. To be strengthened by an adverb. 2 Anaphora. § 10. ELEGIAC VERSES WITH OMITTED EPITHETS AND WITH ALTERATIONS AS IN §§ 7, 8, 9. REMARK.-The art of versification among the ancients was displayed to a considerable extent in the correct arrangement of epithets. It will be as well to state a few of the more important rules observed. It is necessary, then, to distinguish between merely ornamental epithets, and epithets which are either necessary to the sense or which have some logical relation to the substantive: the latter stand in close connection with the substantive, either before or after it; the former are often separated from their substantives by one or more words. When a verse is divided into two parts by the Caesura, it is common for the substantive and epithet to stand in corresponding positions in the two members. The following may serve as examples, both in the case of Hexameters and Pentameters : 1. Hexameter: one substantive and one adjective: Scilicet ut fulvum || spectatur in ignibus aurum. Another position is that of the adjective immediately after the Principal Caesura with the substantive at the end of the verse (or vice versâ): as, Divitias alius || fulvo sibi | cougerat auro. See also the correspondence between the different divisions of verses which have more than one Caesura : Sic moestae || cecinere tubae || etc. Eumenides quibus anguineo || redimita capillo; 2. Hexameter: two substantives and two adjectives: 3. Pentameter: two adjectives: Mollia composita ! litora fronde tegit; Obs. In the Pent. especially, an adj. and subst. in agreement are often placc between another adj. and subst. in agreement: e. g. : Portatur niveis currus eburnus equis; |