70 Hunc ubi vitâris, alios vitare memento : Si cadere Argolico fas eft fub milite Trojam ; 75 Irruat; et causâ quem vincit, vincat et armis. 89 Parcite, Dardanidæ, de tot (precor) hoftibus uni: Nunc fateor; volui revocare; animufque ferebat. Cum foribus velles ad Trojam exire paternis, 85 Ut vidi, ingemui; tacitoque in pectore dixi: Signa reverfuri fint, precor, ifta viri. 90 Hæc tibi nunc refero, ne fis animofus in armis : Hoc ; 95 Hoc quoque præmoneo: de nave noviffimus exi. 100 Nulla caret fumo Theffalis ara meo. Thura damas, lacrymamque fuper; quâ fparfa relucet, Ut folet adfufo furgere flamma mero. 105 Hoc quoque, quod venti prohibent exire carinas, Me movet invitis ire paratis aquis. 110 Quis velit in patriam vento prohibente reverti ? Ipfe fuam non præbet iter Neptunus ad urbem : 115 Sed quid ego revoco hæc? omen revocantis abefto ; Blandaque compofitas aura fecundet aquas. Ultima mandato claudetur epiftola parvo: Si tibi cura mei, fit tibi cura tui. PHYLLIS DEMOPHOONTI. ARGUMENTUM. Demophon, Thefei & Phædra filius, à bello Trojano in patriam rediens, maris tempeftatibus in Thraciam delatus, à Phyllide Lycurgi filiâ (quæ tunc Thraciæ imperabat) hofpitio & letto benigne fufceptus eft, cum quâ aliquamdiu confuevit. Auditâ deinde morte Mnestheï, qui poft ejectum Athenis patrem Thefea, imperium occupaverat, regni cupidine captus, Phyllidi fidem dat fe intra menfem rediturum, confingens ad res componendas fe fuas ire. Mox refectis navibus Athenas petit, nec redire cogitat. Quatuor igitur exactis menfibus, Phyllis ad eum hanc epiftolam fcripfit, quâ fuadet, uti beneficiorum memor, fidem datam non fallat: quod fi aliter fecerit, violatum amorem crudeli se morte vindicatúram minatur. 5 HOSPITA OSPITA, Demophoön, tua te Rhodopeïa Ultrà promiffum tempus abeffe queror. Luna quater latuit; toto quater orbe recrevit ; Tempora fi numeres, benè quæ numeramus amantes ; Non venit ante fuum noftra querela diem. Spes ΤΟ Spes quoque lenta fuit; tardè, quæ credita Credimus: invitâ nunc et amante nocent. 15 Interdum timui, ne, dum vada tendis ad Hebri, Merfa foret canâ naufraga puppis aquâ. 20 Sæpe Deos fupplex, ut tu, fcelerate, valeres, Denique fidus amor, quicquid properantibus Finxit; et ad caufas ingeniofa fui. At tu lentus abes: nec te jurata reducunt Numina; nec noftro motus amore redis. 25 Demophoön, ventis et verba et vela dedisti. Vela queror reditu, verba carere fide. Dic mihi quid feci; nifi non fapienter amavi? Crimine te potui demeruiffe meo. 30 Unum in me fcelus eft; quòd te, fcelerate, recepi. Quique erat in falfo plurimus ore Deus? Promiflus focios ubi nunc Hymenæus in annos, 35 Per mare, quod totum ventis agitatur et undis; 40 Si de tot læfis fua numina quifque Deorum Vindicet; in pœnas. non fatis unus eris.. 45 At laceras etiàm puppes furiofa refeci : Ut, qua defererer, firma carina foret; Remigiumque dedi, quo me fugiturus abires. Heu patior telis vulnera facta meis ! Credidimus blandis, quorum tibi copia, verbis: Credidimus generi, nominibufque tuis! Credidimus lacrymis; an et hæ fimulare docentur? Hæ quoque habent artes, quàque jubentur, eunt? 50 Dîs quoque credidimus; quò jam tot pignora nobis ? Parte fatis potui quâlibet indè capi. 55 Nec moveor, quòd te juvi portuque, locóque. Debuit hoc meriti fumma fuiffe mei. Turpiter hofpitium lecto cumulâffe jugali Poenitet, et lateri conferuiffe latus. Quæ |