Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Emersere feri candenti e gurgite vultûs
Aequoreae monstrum Nereides admirantes:
Illaque haudque alia viderunt luce marinas
Mortales oculi nudato corpore Nymphas
Nutricum tenus exstantis e gurgite cano.
Tum Thetidis Peleus incensus fertur amore,
Tum Thetis humanos non despexit hymenaeos,
Tum Thetidi pater ipse iugandum Pelea sensit.
O nimis optato seclorum tempore nati
Heroës, salvete, deûm genus, o bona matrum
Progenies, salvete iterum .

Vos ego saepe meo vos carmine compellabo.
Teque adeo, eximie taedis felicibus aucte,
Thessaliae columen Peleu, quoi Iuppiter ipse,
Ipse suos divôm genitor concessit amores,
Tene Thetis tenuit pulcherrima Neptunine?
Tene suam Tethys concessit ducere neptem
Oceanusque, mari totum qui amplectitur orbem?
Quae simul optatae finito tempore luces
Advenere, domum conventu tota frequentat
Thessalia, oppletur laetanti regia coetu.

15

20

25

30

14. Quum feri vultus neque per appositionem, neque casu secundo ad Nereides satis apte trahi possit, quippe quae placidae potius sint Claudiano Gigant, 120. xauxwrides, xaporaiyμoves Orpheo H. 24, 1., praestat cum Vossio et Huschk. Ep. crit. p. 98. iungere: monstrum feri vultús. Astius de Mitsch. et Heynii coniectura et inseruit post Aequoreae. (Censor Lips. appositionem agnoscit: Nereides, feri vultus, deivoi, schreckend, als nie zuvor gesehen. Nondum hoc mihi persuasit, propter rationes allatas. Weberus denique vv. feri vultus [nominat.] accipit de Tritonibus, Hippocampis cet. Sq. versum per doúvdetov exponit.) 16. Vossii coni. illaque atque alia Mss.

Aldd.

si qua alia Lachin. susp. 18. Ita Codd. Ald. 1., sed umblicum Codd. aliquot Vatic. quod praeter Realinum defendit Fea ad Horat. T. 2. p. 171. Rom. Iam crurum Ald. 2. Cod. Scal. Cfr. Ovid. Met. 5, 413. 21. pater, Nereus; alii Iovem intelligunt, sed cfr. v. 27. Ib. sanxit Mss. aliq. ex Pontani interpol. Mur. Voss. 23. Sic edendum videbatur cum antiquo Virgilii interprete ad Aen. 5, 80. Ed. Maii p. 43. qui sic habet: salvete deûm gens o bona mutrum Progenies salvete iterum; unde Oriolius fecit: Heroes salvete, Deum genus, o bona matrum Progenies salvete iterum, salvete Deúm gens, Vos ego cet. Non placet deûm gens. Matrum explica heroïnarum. Vulgo: o bona mater: Vos ego cet., quam matrem Muretus Argo, Vulpius Thessaliam, Mitscherlichius Thetidem interpretatur. Ceterum cfr. Philodem. de Musica L. 4. col. 5. p. 37. ed. Murr. ἐν τοῖς ὑμεναίοις καὶ βραχεῖά τις απαρχὴ τοῦ γένους ἐγίνετο. 26. eximiae Aldd. 27. Aemathiae Stat, Ging. eleganti interpolatione. 28. Cfr. Pind. Isthm. 8, 60. 29. Sic Nerine Galatea Virg. Ecl. 7, 37. 31. I. §, 201. Ὠκεανόν τε θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν. Ib. Oceanusque pater Mss. aliq. Aldd. 33. Ut venere Codd. Vossii.

Dona ferunt prae se; declarant gaudia voltu.
Deseritur Scyros, linquunt Phthiotica Tempe
Cranonisque domos ac moenia Larissaea:
Pharsaliam coeunt, Pharsalia tecta frequentant.
Rura colit nemo, mollescunt colla iuvencis:
Non humilis curvis purgatur vinea rastris:
Non glebam prono convellit vomere taurus:
Non falx attenuat frondatorum arboris umbram:
Squalida desertis robigo infertur aratris.
Ipsius at sedes, quacunque opulenta recessit
Regia, fulgenti splendent auro atque argento :
Candet ebur soliis, collucent pocula mensae :
Toa domus gaudet regali splendida gaza.
Pulvinar vero divae geniale locatur
Sedibus in mediis, Indo quod dente politum
Tincta tegit roseo conchyli purpura fuco.
Haec vestis priscis hominum variata figuris
Heroum mira virtutes indicat arte.
Namque fluentisono prospectans litore Diae
Thesea cedentem celeri cum classe tuetur
Indomitos in corde gerens Ariadna furores,

[ocr errors]

[blocks in formation]

ac nicenis ala

Vulp. Praefert Bach. ad Tib. p. 289. Ego quidem interpolationem censeo. cfr. Oudend. ad Appul. 2. p. 98. 35. Mureti distinctionem secutus sum cum Astio (item Sill. Lachin.) Plerique cum Aldd. ferunt; prae se declarant. 36. "Fortasse Phthiotida." Lachm. Seyron etsi longe a Thessalia remotam, a Dolopibus tamen, Thessalorum gente, possessam testantur Thucyd. 1, 98. Diod. Sic. 11, 60. Tempe proprie in Pelasgide, sed iuxta Phthiotidem sita erant. 37. Cranonisque Victorii coni. Gruvinonisque Mss. Graiugenasque Ed. pr. Lips. Aldd. Graingenúmque Scal. Cranon autem Thessaliae oppidum prope Larissam. Ib. ac moenia Larissaea Aldd. Guar. crisea Mss. Unde Sill. suspicatus est arci simul Acrisieae, i. e. Larissae ab Acrisio conditae. 38. Pharsaliam potius trisyllabum quam antepenultima brevi, ut Calpurn. 4, 101. Exempla variatae in eodem versu quantitatis collegit Wak. ad Lucr. 4, 1252. Crassaque conveniunt liquidis, et liquida crassis. Nimis facilis est Pontani emend. Pharsalum Ging. Lachin. Pharsalon Scal. 46. mensae Aldd. Voss. Ging. quae lectio stabilitur Aen. 11, 738. plenae pocula mensae. mensis Doer,, pro quo facit Aen. 1, 640. ingens argentum mensis; sed praestat variata structura. 49. Aedibus probabilis correctio ed. Ven. Gryph. ex Aen. 2, 511. 50. conchylis Aldd. Mitsch., sed haec forma, sive a conchylis, sive a conchyle ducatur, haud temere recipienda. v. Forcell. Conchyli habet etiam Lucret. 6, 1072. 53. νῆσον τὴν ποτὲ μὲν Δίαν, νῦν δὲ Νάξον προσαγορευομένην Diod. Sic. 4, 16. 56. Versus conclamatus. Nec dum etiam sese quae sui tui se credit. vel: sui cui credit Mss. Nec dum etiam sese quae visit visere credit Voss. Lachm. Necdum etiam se, quae fuerat tum credidit esse Ast. Necdum etiam sese, quae fuit, tum credidit esse Sill. coni. Necdum etiam sese oblitumve sui te

[ocr errors]

* Necdum etiam seseque sui cui ** credit,
Utpote fallaci quae tum primum excita somno
Desertam in sola miseram se cernit arena.
Immemor at iuvenis fugiens pellit vada remis,
Irrita ventosae linquens promissa procellae.
Quem procul ex alga maestis Minois ocellis,
Saxea ut effigies bacchantis, prospicit, evoe,
Prospicit et magnis curarum fluctuat undis,
Non flavo retinens subtilem vertice mitram,
Non contecta levi velatum pectus amictu,
Non tereti strophio lactantes vincta papillas:
Omnia quae toto delapsa e corpore passim

60

65

Ipsius ante pedes fluctus salis alludebant.

Sed neque tum mitrae neque tum fluitantis amictus

Illa vicem curans toto ex te pectore, Theseu,

70

Toto animo, tota pendebat perdita mente.
Ah misera, assiduis quam luctibus exsternavit
Spinosas Erycina serens in pectore curas,
Illa tempestate, ferox quo tempore Theseus
Egressus curvis e litoribus Piraei

75

credidit esse Censor Lips.; quod Latinitati repugnat maxime in pravo usu partic. ve; et nulla est iunctura sententiarum inter sese et oblitumve cet. Nos Scalig. (et Ast.) imitatı defectum indicavimus. Nec dum etiam, seseque sui tum credidit esse. Aldd. al. Exemplum xaxocovias rhetoribus praebere poterat Heinsii coni.: Nec dum etiam sese ipsam suam tum credidit esse. 58. cernat Cd. Dresd. Lachm. 61. acta Heins. h. 1. et v. 168., sed cfr. Iuven. 4, 48. algae inquisitores. Algu vocabulum erat apud poetas frequens etiam Claudiani aetate in Ruf. 1, 387. 3. Consul. Hon. 197. 66. Ita Mss. et Isidor. 19. p. 1307. Cinna: strophio lactantes cincta p. Elegans est, sed neutiquam necessaria Mur. coni. luctuntes; immo fortasse ne Latina quidem; nullum enim exemplum tot eius fautores hucusque protulerunt; flammas autem luctantes Silii 1, 174. ac ventos Aen. 1, 53. quis huc referat? Istiusmodi sane delicias vix intactas reliquissent imitatores. Tu confer Lucret. 5, 883. ubera mammarum lactantia, ibique Wakef. Epithal. Auspicii et Aellae v. 43. ap. Wernsd. P. 1. m. 4, 2. p. 477. It natura comes lactenti feta papilla. lactentes e Cdd. aliq. Lachm. 68. Ita Codd. v. c. Palat. (similiter Gr. 700sπαίζειν, σαίνειν.) · allidebant Aldd. Scal. p. Ald. 2. (Neutra prodebat, sed pendebat 1. perdebat 2.) 72. miseram Aldd. Ib. extenuavit Stat. externavit vulgo. Sed exsternavit malui scribere cum Forcellino. Hoc enim verbum exsternare i. e. dementem facere, uti consternare, quod omnes ad v. sternere referunt, quemadmodum aspernari ad v. spernere, a v. sternere item potius, quam ab adv. extra deducendum erit. Appuleii quidem loci, quos laudant, praesertim Met. 3. p. 214. ubi tamen Oud. ex Codd. dedit exterminatus animi, pro hoc veriloquio neutiquam faciunt. 74. ferox et t. Ed. pr. Ald. 1. Voss. feroxque et Ald. 2. Itali scil. perhorrescebant usum illum Latini sermonis in primis frequentem apud Caesarem. v. c. illa die, qua die B. G. 1, 6. ferox quo ex tempore horribili sono cum Italo

70. toto te ex Ald 1.

toto te

Attigit iniusti regis Gortynia tecta!

Nam perhibent olim crudeli peste coactam
Androgeoneae poenas exsolvere caedis,
Electos iuvenes simul et decus innuptarum
Cecropiam solitam esse dapem dare Minotauro.
Quîs angusta malis quom moenia vexarentur,
Ipse suum Theseus pro caris corpus Athenis
Proiicere optavit potius, quam talia Cretam
Funera Cecropiae nec funera portarentur.
Atque ita nave levi nitens ac lenibus auris,
Magnanimum ad Minoa venit sedisque superbas.
Hunc simul ac cupido conspexit lumine virgo
Regia, quam suavis exspirans castus odores
Lectulus in molli complexu matris alebat,
Qualis Eurotae progignunt flumina myrtus.
Aurave distinctos educit verna colores:
Non prius ex illo flagrantia declinavit

80

85

90

Lumina, quam cuncto concepit pectore flammam
Funditus atque imis exarsit tota medullis.

Heu! misere exagitans immiti corde furores,

95

Lachm. 76. Gortyn, Gortyne et Gortyna urbs Cretae mediterranea. Ceterum Odyss. τ, 178. τῇσι δ' ἐνὶ Κνωσός, μεγάλη πόλις· ἔνθα τε Μίνως ἐννέωρος βασίλευε Διὸς μεγάλου δαριστής. templa e Cod. Guelph. al. praeferunt Voss. Wak. ad Lucret. 1, 1013. Bach. ad Tib. p. 189. Sillig. Differunt tamen caeli ac mundi templa, quae W. comparat; nec facile ita pro regia vel sedibus superbis v. 86. apud epicos templum inveneris. Differt pariter et illud Oratoris pro Domo 51. (curiam) sedem ipsam ac templum publici consilii, et Lucret. 2, 23. laqueata aurataque templa. Immo Deorum quoque sunt tecta; Cereris certe ap. Claud. de Raptu Pros. 1, 235. 78. Androgeos, Minois et Pasiphaës filius, saepe in publicis Graeciae ludis victor, ex invidia occisus est ab Atheniensibus et Megarensibus. Apollod. 3, 15. Ovid. Met. 7, 456; 8, 153." Doer. 81. augusta Scal. 84. nec funera cum Cdd. Ald. 1. Lachm. Vulgo ne-funera. Dictum est, ut nec mancipi, fur nec manifestus, pro non funera. Graecos imitatur (v. c. vлνos äüлvos, yáμos ἄγαμος, πότμος αποτμος, Ἶρος αΐρος, βίος αβίωτος, δῶρον άδωρον) non tam viva funera significans, quam corpora miserrimae morti destinata. Propter diversam linguae indolem rarissime talia ausi sunt Latini; proxime accedunt veteris poëtae ap. Cic. de Orat. 3, 59. innuptae nuptiae, Ennii ap. Cic. Cat. mai. 6, 16. mentes - - dementes. Ciceronis ipsius Philipp. 1, 2. insepulta sepultura. Horat. Carm. 1, 34. insanientis sapientiae. 89. Cfr. II. 18, 436. Theocrit. 24, 101. 90. myrtos Doer. 95. h. versum ad sequentem trahunt Aldd., Fuscus, Gurlitt, Doer., Huschke Anal. crit. pag. 50. qui scite observat Euripid. Hippol. 1264. similiter dixisse: "Epws, @ μαινομένα κραδίᾳ πτανὸς ἐφορμάσῃ. Cic. ad Att. 3, 7. maerorem, Tacit. Ann. 4, 12. conscientiam exagitare. Item Sill. Lachm. Reliqui, in primis Mitsch. v. 95. iungunt versui praecedenti; sed nimis difficilem habet explicatum immite cor Ariadnes, quod mox dicitur languens. Cfr. tamen v. 125. Eclogae Poët. Lat.

7

Sancte puer, curis hominum qui gaudia misces,
Quaeque regis Golgos quaeque Idalium frondosum,
Qualibus incensam iactastis mente puellam
Fluctibus, in flavo saepe hospite suspirantem!
Quantos illa tulit languenti corde timores!
Quantum saepe magis fulgore expalluit auri!

100

Quom saevum cupiens contra contendere monstrum
Aut mortem oppeteret Theseus aut praemia laudis.
Non ingrata, tamen frustra, munuscula divis
Promittens tacito suspendit vota labello.

105

Nam velut in summo quatientem brachia Tauro
Quercum aut conigeram sudanti cortice pinum
Indomitus turbo contorquens flamine robur
Eruit; illa procul radicitus exturbata

Prona cadit, lateque et cominus obvia frangens:
Sic domito saevum prostravit corpore Theseus,
Nequidquam vanis iactantem cornua ventis;

[ocr errors]

110

immaturum,

97. Γολγὸς

omnia frangit

qui magis huc facit, quam interpretatio Vulpii, Mitsch. Doer. nondum amoris patiens." Aliud certe est immite pectus v. 139. πόλις Κύπρου ωνομασμένη ἀπὸ Γολγοῦ τινός, Αδωνίδος καὶ Αφροδίτης· Ἰδάλιον δὲ πόλις καὶ αὐτὴ Κύπρου. Schol. ad Theocr. Adoniaz. v. 100. 103. appeteret Guar. Ging. 105. suscepit Stat. Mitsch. Sill. (Godd. scil. aliquot succendit [sicque Lachm.] succedit.) 107. congestam Voss. lb. corpore id. Doer. Ging. cortice tamen Aldd. Cod. Statii. nutanti vertice Codd. duo ap. Columnam ad Enn. p. 135. H. Heins. Sillig. nutanti corpore Ast. Sed praefero imaginem ab altera illa quatientem brachia magis diversam; nec necesse est, ut hic quoque ut in seqq. arboris agitatio adumbretur, quod requirebat Astins. 109. radicibus Aldd. Lachin. Aen. 5, 448. eadem est varietas. 110. lateque et cominus de Scalig. coni. recentiores. lateque tumieius cum Cdd. Lachm. coniiciens late qua est impetus. Aldd. obvia Codd. ap. Ging. Avanc. 113. sospes cum Cdd. aliq. Ed. pr. Ald. 1. Sill. Lachm. victor Ald. 2. Al., ut Ovid. Heroid. 10, 71. ne victor tecto morerere recurvo. 119. consanguineum Alex. Guarinus. 120. Versus conclamatus. Codd. et Ed. pr. cum lacuna, quam Scaligerum secuti, repraesentavimus: Quae misera ignata (ingratu, agnata) deperdita leta (laeta) Hinc XIV. coniecturae Vv. Dd. Silligio memoratae. Plerasque edd. occupat vel ista: Quae misero gnatae fleret d. leto Ald. 1. (luctu Muret. Vulp.) vel Vossiana: Quae misera gnati misero deperdita leto, vel Corradiniana: Quue misera in gnata fleret (Corrad. Ging. flevit Doer.), d. laeta Omnibus. quibus accedunt aliae: Quae misera ignaro fleret deperdita lecto Ald. 2. Quae miseram gnatum fleret deperdita luctu Guarini ambo. Astius: Quae misera ingratam flevit deperdita luctu. et Lachmanniana: Quue misera in gnata deperditu luetabatur. Nostra haec fuerat: Quae minus in gnatae fleret deperdita leto: quam nunc, utpote aeque incertam, ultro reiicio. 121. praeferret Aldd. Voss.

[ocr errors]

praeoptarit iam Guarinus habere dicitur Vulpio; Statius ut suum profert, omnes enim exhibere portaret. Scal. rursus e Cod. praeoptarit; quod alteri praeferret nos quoque praetulimus (sicque etiam Sill. Lachm.) In hac enim constructione perf. subi. legitimum est. v. Huschk. ad Tibull. T. 2. p. 560. Hoc

« ZurückWeiter »