Lunamque et solis praeclara luce nitorem: Omnia quae nunc si primum mortalibus essent, Quid magis his rebus poterat mirabile dici, 1035 Aut minus ante quod auderent fore credere gentes? Nil, ut opinor; ita haec species miranda fuisset, 1040 Quaerit enim rationem animus, quom summa loci sit 1045 Quid sit ibi porro, quo prospicere usque velit mens Atque animi iactus liber quo pervolet ipse. Principio nobis in cunctas undique parteis Et latere ex utroque infraque superque per omne Nullast finis, uti docui res ipsaque per se 1050 Nullo iam pacto veri simile esse putandumst, Hunc unum terrarum orbem caelumque creatum : 1055 1032. Lunamque] Sic E. Ver. Ven. Av. P. W. Lunaeque A. L. H. Et lunai A. Lunaï et Cod. O. et meus C. Brix. prob. W. Forb. Minus nunc placet, quia praeclarus nitor Soli quidem aptissime tribuitur, non item pallidae Lunae. 1033. Ita Codd., etiam C. E. Edd. vett. W. adsint A. L. H. Equidem malim exstent, ut congruat tempus cum seq. si sint. 1034. si Codd. Edd. vett. W. ceu Av. P. A. L. H. Eichst. 1038. quam Codd. Edd. vett. i. e. secundum quam speciem, vel quod ad hanc speciem pertinet." W. Est potius: ,haec species aeque tum miranda fuisset, ac nemo nunc tibi in caelum suspicere dignatur." Pinzg. et Forb. sic explicant. duae construendi rationes suspicere speciem et suspicere in caelum hic in unum conflatae sunt (ut nobis dicere licet: nach einer Erscheinung zum Himmel aufschauen). Verum dubito an Latini vel cogitatione unquam iunxerint suspicere speciem. quom de Fabri et Bentl. coni. H. 1040. (ipse W. coni. confirmata a Cod. II.) 1041. respuere L. Cfr. Terent. Eun. 3, 1, 16. quasi ubi illam exspueret miseriam ex animo. 1042. videtur A- H. 1043. Falsa est iid. 1044. rationem C. E. Edd. vett. W. 1046. valet W. edidit. de coni. 1047. tactus Codd. Edd. vett. Nil agere olla foris tot corpora materiaï: 1060 Quare etiam atque etiam taleis fateare necesse est 1065 Qualis hic est, avido complexu quem tenet aether. 1070 Visque eadem et natura manet, quae semina rerum 1075 1080 omisso sit, quo volit quo pervolitare liber quo pervolit Antiqui volim pro quo volet ipse Codd. 2. ita, omisso sit Codd. 3. Brix. ipse Ver. Ven. liber quoquo velit ire Av. Pius. A. Gronov. liber sit quo velit ipse Pii exemplaria. W. ire Eichst. secutus Pareum a Gifanii iudicio pendentem. velim dixerunt, teste Prisc. 9. p. 843. P. quo pervolit ipse Forb. Sed cur duplex forma velit - - pervolit sese sic excipiat, non intelligo. Reversus nunc sum ad lect. Cdd. aliq. L. H.. quo pervolet ipse i. e. ultro. (libero quo velit ipse E. liber sit quo volet ipse C.) 1054. summaque profundá „in dem gränzenlosen Weltall herum." Lib. 6, 650. Ut reminiscaris summam rerum esse profundum. Virg. Ge. 4, 222. caelumque profundum. 1060. frustra quoque iacta (E.) Brix. Av. frustraque iacta Codd. sex. Ver. Ven. iactataque frustra Pii exemplaria. C. A. 1061. al. colarint, coluerint, colarunt (sic E.), colerent, caelarunt, coierint, coierunt (C.), coartant, coarctarint; concrerint Gron. cooluerint L. H. coaluerint W. de Gif. coni. 1079. De Gronovii coni. H. W. aliquoivis Cdd. 1080. ita Codd. Edd. vett. (iudice Brix.) iniice mentem Lips. inclute Memmi Gron. H. In sermone soluto dicendum esset: „in primis in animalibus." H. 1. primis magis, quam communiter fit in hac formula, adiectivi potestatem servat. Sic hominum geminam prolem, sic denique mutas Terramque et solem, lunam, mare, cetera, quae sunt, 1085 Tam manet haec et tam nativo corpore constant Quam genus omne, quod his generatim rebus abundat. 1090 Quis regere immensi summam, quis habere profundi 1095 Omnibus inve locis esse omni tempore praesto, Multaque post mundi tempus genitale diemque 1100 1105 1082. genitam Av. P. (geminam etiam C. E.) 1088. Ita Codd. Edd. vett. nisi quod etiam exhibent. manet his et tam nativo haec corpore L. H. 1089. abundat Cod. 4. A. L. H. abundans C. E. Edd. vett. W. F. durissimâ tamen constructione. Explica: », quam omne genus, quod multa complectitur individua, quum illa (terra, sol, cet.) licet falso, nobis videantur in suo genere unica." 1094. multumque serenum i. e. valde s. "Cdd. aliq. C. Edd. vett. W. F. multamque E. vitamque serenam Cdd. aliq. e facili sane correctione. Av. P. L. H. 1102. ipse Lactant. 3, 17. sine varietate lectionis. W. E. Sed Lucretii Codd. omnes, Edd. vett. saepe. 1103. quo Edd. vett. Av. quod C. E. A. L. H. W. E. 1110. (templa W.) Ceterum v. apparere, (a v. pario),, acquirere, adiungere", alibi nusquam reperitur; unde factum, ut nonnulli vellent aptaret. 1113. recellunt Gron. ad sua semina cedunt Pii exempl. 1116. Donicum Cdd. aliq. etiam ineus C. Mihi quidem interpolatio potius videtur: Denique Cdd. plerorumque. (E.) Edd. vett. W. Donicum pro donec scripsi etiam v. 1130. cum Lamb. Hav. 1121. Ita Codd. plerique. Edd. vett. Sic A. His alii Cod. L. H. 1122. hilarem gr. ad auctum Unde mare et terrae possent augescere et unde 1110 Crescit et ignem ignes procudunt aetheraque aether: 1115 Donicum ad extremum crescundi perfica finem Omnia perduxit rerum natura creatrix: Ut fit, ubi nihilo iam plus est, quod datur intra 1120 Nam, quaequomque vides hilarum grandescere ad auctum Plura sibi assumunt, quam de se corpora mittunt ; 1125 Multa manus dandum est: sed plura accedere debent, 1130 Inde minutatim vireis et robur adultum Frangit et in partem peiorem liquitur aetas. Quippe etenim, quanto est res amplior, augmine adempto, 1 hilaro L. 1135 Codd. 2. A. (ad auctum habent Codd. octo. Brix. Ver. Ven.) hilar Codd. 4. hilari Edd. vett. Av. adaucta Codd. 2. Av.-Hav. Eichst. sed adauctus nusquam alias reperitur ap. Lucret. hilare (coni.) gr. ad auctum W. Nobis quidem prae reliquis placuit Aldina lectio, duobus codd. firmata (nunc etiam a C. et E.). Attamen ex antiquiore forma scrib. erat hilarum pro: hilarem. 1125. inditur Cdd. C. E. Lugd. uterq. Brix. Ver. Junt. W. Forb. diditur Vulgo cum Brit. 2. Ven. Ald. facili sane correctione petita e v. 1136. Verbo certe indere nusquam praeterea utitur Lucr. 1127.pascitur Amicus Lambini; nancitur a v. nancior, occupo, prehendo. XII. Tab. QVID PIGNERIS NANCITOR, SIBI HABETO. Fabri coni.,, Sed vesci etiam cum accusativo construi potest." Forb. 1128. ac decedere] Vulgatam lect. servavi, quae satis firmatur aliis locis Lucr. (v. Indicem Eichst.) atque recedere C. E. W. F. 1130. Donicum olescendi L. H. 1135. Ordo est: Et quo modo latior est, eo modo plura dispargit, pronomine ex altera parte subaudito et ex altera substantivo: et quid his frequentius?" W. ea pro mensura, ut apud Celsum 1, 2. quod modo par est. modo h. 1. est: Pluria eo L. H. Nec facile in venas cibus omnis diditur ei: Nec satis est, pro quam largos exaestuat aestus, 1140 1145 Quod satis est neque, quantum opus est, natura ministrat. 1150 Iamque adeo fractast aetas effetaque tellus Vix animalia parva creat, quae cuncta creavit 1137.,, Nec satis est supplementi pro aestibus iis, quam (i. e. in quantum) exaestuat largos aestus." Wak. aestus autem sunt calidae et humidae particulae, quas sudando et exhalando corpora animantium continuo omittunt. Forb. 1138. queant scil. corpora. Sic etiam C. E. queat A. L. H. Post v. 1144. aliquis apposuerat lemma IAM SENEM MUNDUM ET OMNIA PUSILLA NASCI, ut est in Cd. E. Hinc multi versum extuderunt, si diis placet, Lucretianum; Margo scil. E. pusillaque omnia; doctius C. cum aliis apud Wak. Iamque senem mundum et pusillius omnia nasci: debuissent tamen scribere: atque pusillius. 1139. Hunc versum Codd. aliquot (etiam C. E.) et Edd. vett. omittunt; spurium iudicant Lamb. Bentl. Eiecit W. Comparet primum ap. Avanc. ita: quod satis est et quantum opus est natura novare. sic etiam P. A. 1151. Sic, scil. fracta effetaque Codex Memmii, Edd. vett. W. Forbig. (qui in eo, ut fit, errat, quod ait, Wak. sic edidisse ,. cum plurimis optimisque libris", quum is manifesto dicat, Cdd. 0.4.II.X. N. (adiungo meos C. E.) habere facta. C. a pr. m. affectaque a sec. effetaque. (Margo E.: effracta.) In his autem duobus similibus verbis ita variarunt ac luserunt et librarii et critici, ut alii (A.) ederent: effeta est aetas effetaque tellus, alii (Hav.) affecta est aetas effetaque tellus. 1155. Significatur h. I. Iliad. 8, 17. εἰ δ', ἄγε, πειρήσασθε, θεοί, ἵνα εἴδετε πάντες· σειρὴν χρυσείην ἐξ οὐρανόθεν κρεμάσαντες κ. τ. λ. in quem simplicissimum locum veteris poëtae incredibile est, quot et cuiusmodi insipientis sapientiae somnia intulerint tum Stoici, contra quos oblique hic pugnat Lucretius, tum praesertim Neoplatonici (cfr. Creuzer Symbolik Edit. 2. T. 1. p. 97.) Sed his similia ac paria quotidie in similibus experimur, quibus veri philologi strenue ut obviam eant, semper optandum est. 1156. (nec, fluctns plangentia, saxa W. Sed quomodo a saxis plangantur fluctus?) 1160. et pabula E. Vulgo. 1163. seris Av. ut videtur coni. P. H. W. Brix. Ver. ferrint Ven. ferrum Codd. (certe E.) A. L. H. ditati significatu activo pro „, suppeditantes". Verum et h. 1. et apud Cic. ad Attic. 14, 18. verbum suppetior, quod Appuleius, strenuus talium captator, satis firmat, substituendum videtur inaudito V. deponenti suppeditor. 1164. augent intransitive, „, augescunt, grandescunt", cuius usus exempla sunt feris II. Edd. 1163. suppe. |