Vidit Abantiades: nisi quod levis aura capillos
Moverat; et trepido manabant lumina fletu;
Marmoreum ratus esset opus. Trahit inscius ignes;
Et stupet: et visæ correptus imagine formæ,
Pene suas quatere est oblitus in aëre pennas.
Ut stetit, O, dixit, non istis digna catenis;
Sed quibus inter se cupidi jungantur amantes;
Pande requirenti nomen terræque tuumque,
Et cur vincla geras. Primo silet illa: nec audet
Apellare virum virgo: manibusque modestos
Celâsset vultus; si non religata fuisset.
Lumina, quod potuit, lacrymis implevit obortis.
Sæpius instanti, sua ne delicta fateri
Nolle videretur, nomen terræque suúmque,
Quantaque maternæ fuerit fiducia formæ,
Indicat. Et, nondum memoratis omnibus, unda
Insonuit: veniensque immenso bellua ponto
Eminet; et latum sub pectore possidet æquor.
Conclamat virgo: genitor lugubris, et amens
Mater adest; ambo miseri, sed justius illa.
Nec secum auxilium, sed dignos tempore fletus,
Plangoremque ferunt; vinctoque in corpore adhærent.
Cum sic hospes ait: Lacrymarum longa manere
Tempora vos poterunt: ad opem brevis hora ferendam
Hanc ego
si peterem Perseus Jove natus, et illa
Quam clausam implevit fœcundo Jupiter auro,
Gorgonis anguicoma Perseus superator, et alis
Ethereas ausus jactatis ire per auras;
Præferrer cunctis certe gener. Addere tantis
Dotibus et meritum (faveant modo numina) tento.
Ut mea sit, servata mea virtute, paciscor.
Accipiunt legem, (quis enim dubitaret?) et orant,
Promittuntque super regnum dotale, parentés.
Ecce! velut navis præfixo concita rostro
Sulcat aquas, juvenum sudantibus acta lacertis;
Sic fera dimotis impulsu pectoris undis
Tantum aberat scopulis, quantum Balearica torto
Funda potest plumbo medii transmittere cœli:
Cum subito juvenis pedibus tellure repulsa
Arduus in nubes abiit. Ut in æquore summo
Umbra viri visa est, visam fera sævit in umbram.
Utque Jovis præpes, vacuo cum vidit in arvo
Præbentem Phœbo liventia terga draconem,
Occupat aversum: neu sæva retorqueat ora,
Squamigeris avidos figit cervicibus ungues:
Sic celeri fissum præceps per inane volatu
Terga feræ pressit; dextroque frementis in armo
Inachides ferrum curvo tenus abdidit hamo.
Vulnere læsa gravi, modo se sublimis in auras
Attollit: modo subdit aquis: modo more ferocis
Versat apri, quem turba canum circumsona terret.
Ille avidos morsus velocibus effugit alis:
Quaque patent, nunc terga cavis super obsita conchis,
Nunc laterum costas, nunc qua tenuissima cauda
Desinit in piscem, falcato verberat ense.
Bellua punicco mistos cum sanguine fluctus
Ore vomit: maduêre graves aspergine pennæ.
Nec bibulis ultra Perseus talaribus ausus
Credere, conspexit scopulum: qui vertice summo
Stántibus exstat aquis; operitur ab æquore noto.
Nixus eo, rupisque tenens juga prima sinistra
Ter quater exegit repetita per ilia ferrum.
Littora cum plausu clamor superasque Deorum
Implevêre domus. Gaudent, generumque salutant,
Auxiliumque, domus servatoremque fatentur
Cassiope, Cepheusque pater. Resoluta catenis
Incedit virgo, pretiumque et causa laboris.
Ipse manus hausta victrices abluit unda:
Anguiferumque caput dura ne lædat arena,
Mollit humum foliis: natasque sub æquore virgas
Sternit, et imponit Phorcynidos ora Mcdusæ.
Virga recens, bibulaque etiamnum viva medulla
Vim rapuit monstri, tactuque induruit bujus:
Percepitque novum ramis et fronde rigorem.
At pelagi Nymphæ factum mirabile tentant
Pluribus in virgis, et idem contingere gaudent:
Seminaque ex illis iterant jactata per undas.
Nunc quoque curaliis eadem natura remansit,
Duritiem tacto capiant ut ab aëre; quodque
Vimen in æquore erat, fiat super æquora saxum.
Medusa Crines in Serpentes. FAB. XVII. Dîs tribus ille focos totidem de cespite ponit: Lævum Mercurio; dextrum tibi, bellica virgo; Ara Jovis media est: mactatur vacca Minervæ; Alipedi vitulus; taurus tibi, summe Deorum. Protinus Andromedan et tanti præmia facti Indotata rapit. Tædas Hymenæus Amorque Præcutiunt: largis satiantur odoribus ignes: Sertaque dependent tectis: lotique, lyræque, Tibiaque, et cantus, animi felicia læti Argumenta, sonant. Reseratis aurea valvis Atria tota patent, pulchroque instructa paratu, [Cepheni proceres ineunt convivia Regis.] Postquam epulis functi, generosi munere Bacchi Diffudêre animos: cultusque habitusque locorum Quærit Abantiades; quærenti protinus unus [Narrat Lyncides, moresque, habitusque virorum. Quæ simul edocuit, Nunc, O fortissime, dixit, Fare precor, Perseu, quanta virtute, quibusque Artibus abstuleris crinita draconibus ora.
Narrat Abantiades, gelido sub Atlante jacentem Esse locum, solidæ tutum munimine molis:
Cujus in introitu geminas habițâsse sorores
Phorcydas, unius partitas luminis usum:
Id se solerti furtim, dum traditur, astu
Supposita cepisse manu: perque abdita longe,
Deviaque, et silvis horrentia saxa fragosis
Gorgoneas tetigisse domos: passimque per agros,
Perque vias vidisse hominum simulacra ferarumque,
In silicem ex ipsis visa conversa Medusa:
Se tamen horrendæ, clypei, quod læva gerebat,
Ere repercusso formam adspexisse Medusa:
Dumque gravis somnus colubrasque ipsamque tenebat,
Eripuisse caput collo: pennisque fugacem
Pegason, et fratrem matris de sanguine natos.
Addidit et longe non falsa pericula cursus:
Quæ freta, quas terras sub se vidisset ab alto:
Et quæ jactatis tetigisset sidera pennis.
Ante exspectatum tacuit tamen. Excipit unus
E numero procerum, quærens, cur sola sororum
Gesserit alternis immistos crinibus angues.
Hospes ait, Quoniam scitaris digna relatu,
Accipe quæsiti causam. Clarissima forma,
Multorumque fuit spes invidiosa procorum
Illa; nec in tota conspectior ulla capillis
Pars fuit. Inveni, qui se vidisse referrent.
Hanc pelagi rector templo vitiâsse Minervæ
Dicitur. Aversa est, et castos ægide vultus
Nata Jovis texit: neve hoc impune fuisset,
Gorgoneum turpes crinem mutavit in hydros.
Nunc quoque, ut attonitos formidine terreat hostes,
Pectore in adverso, quos fecit, sustinet angues.
Caput Gorgonis Homines in Saxa convertens. FAB. I.
ea Cephenûm medio Danaeïus heros Agmine commemorat; fremitu regalia turbæ Atria complentur: nec conjugialia festa
Qui canat, est clamor; sed qui fera nunciet arma.
Inque repentinos convivia versa tumultus
Assimilare freto possis; quod sæva quietum
Ventorum rabies motis exasperat undis.
Primus in his Phineus, belli temerarius auctor,
Fraxineam quatiens æratæ cuspidis hastam;
En, ait, en adsum præreptæ conjugis ultor.
Nec mihi te pennæ, nec falsum versus in aurum
Jupiter, eripient. Conanti mittere Cepheus,
Quid facis? exclamat: quæ te, germane, furentem
Mens agit in facinus? meritisne hæc gratia tantis
Redditur? hac vitam servatæ dote rependis?
Quam tibi non Perseus, verum si quæris, ademit,
Sed grave Nereïdum numen, sed corniger Ammon,
Sed quæ visceribus veniebat bellua ponti
Exsaturanda meis. Illo tibi tempore rapta est,
Quo peritura fuit. Nisi si, crudelis, id ipsum
Exigis, ut pereat: luctuque levabere nostro.
Scilicet haud satis est, quod, te spectante, revincta est;
Et nullam quod opem patruus sponsusve tulisti:
Insuper a quoquam quod sit servata dolebis:
Præmiaque eripies? quæ si tibi magna videntur;
|