Dee an syn' Leevst vull Ehrbarkeid Nicks as wat fraam un recht is, deiht; Sick spegeln mag in Unschuldglood, Dee meent et mit syn' Leevst woll good.

Dee, wat åm höögt, an Annern óvt, Un lyks sick sülvft de Annern leevt, Up Ann'rer Glück syn Glück sick bow't, Dee meent't mit allen Minschen good..

Maier lee d.

Risch, risch, risch!
Maierlüüd, wás't gauw un frisch!
Ööwer uns de blauwe Luchd,

Rund um uns de gåle Fruchd;
Herrgod's arensware Segen
Steiht woll nich so allerwegen;
Risch, risch, risch!

Maierlüüd, wås't gauw un frisch!

Risch, risch, risch!

Maierlüüd, wåst gauw un frisch!

Düsse Fluchd mått hüüt herdahl,

Blanke Seeßeln maakt åhr kahl; Datt to'r Stoppel loopt in vullen Sprüngen mit den Köh'n de Bullen; Risch, risch, risch!

Maierlüüd, wäft gauw un frisch!

Risch, risch, risch!

Maierlüüd, wås't gauw un frisch !
Doortjen, Gretjen, Antjen, Tryn,
Binnd't de Garwen drall un fyn;
Sware Fruchd in drallen Earwen
Lett den Buursmann nich verdarwen.
Risch, risch, risch!

Maierlüüd, wås't gauw un frisch !

Risch, risch, risch! Maierlund, wås't gauw un frisch! Sunndag mit dem Arenkrans Trecken wy to Beer un Danz, Juuchen, lachen, hucheln, fingen, Wenn wy naa den. Fydeln springen; Risch, risch, risch!

Maierlüüd, wást gauw und frisch!

Swarte Ogen

blauwe Ogen.

(Naa dem Franschen.)

Hev Du an swarten Ogen Freud,

Heel Luft un Leev uut júm to drinken;
Ick meen, 't is båt're Ogenweid,

Wenn my 'n paar blauwe Ogen plinken.
Sünd swarte Ogen noch so glauw;
Ick hoold't mit Ogen krall un blauw.

Du magst vöör swarten Ogen fir,

As updröhgt Stroh in Löhchen fluckern.

Man Blauwoog deiht datt Dy de Blix!

Mit Leev dat Hart foorts dowersuckern.

Sünd swarte Ogen noch so glauw;

Ick hoold't mit Ogen krall un blauw.

De swarten Ogen schree'n woll lund:

"Kumm un nimm hen, wat Dy ward baden! De blauwen wenkt: “Ick bún Dyn' Bruud; “Man still, dat Núms uns deiht verraden!”.

Sünd swarte Ogen noch so glauw;
Ick hoold't mit Ogen krall un blauw.

Bruunhaar'ge Mina maakt dy'n Kwir,
Blondhaar'ge Mina is nich kürig;
Swartoog versprickt, man hold Dy nicks,
Blauwoog is söt un krall un núrig.
Sünd swarte Ogen noch so glauw;
Ick hoold't mit Ogen krall un blauw.

Heel uut hev ick myn Hart bekehrt,
Un oolde Leev mussd' heruut wannern.
As ick mit Swartoog inst scharmeerd',

Kennd' ick noch nich de blauw'n, de annern.
Lach, Blauwoog, my man jůmmers glauw;
My höögt keen Oog mehr, is't nich blauw.

Klöönt Naasnack Düt un Dat van my,
Is Ju de Gloov heel ddwerflödig!
Wenn'ck nu naa blauwen Ogen fry,

Bün'ck darum noch nich wankelmodig;
Adjús såd'ck lang to Swartoog glauw,
Un hoold't mit Ogen-krall un blauw.