Wilm's Klaagleed.

(Naa dem Hoogdüüdschen un up välbekannte ›Wys to singen.)

LoHoop lóppt line be Heele Dord
To Sang un Danz in Ringen;
Jck awerst ward nu jůmmersfoort
Nich danzen mehr, nich singen.

För my sünd Spill un Freuden nut,
Myn Lachen is nu óówer.

De Fydeln klingt, de Fleuten tuht’t;
My geiht en Klaagleed drööwer.

Denn, o! myn Anna is nich mehr;
Kúnn ich ihr woll vergåten?
Wo leevd' see my, wo leevd' ick åhr
Nee, Nums kann dat so wåten!!

Unschuldig as en Lamm was see,
Welkeen mugd' ähr nich lyden?
See lavd in God by Lust un Weh,
Was fraam to allen Tyden.

Ähr' Backen weeren vull un rund
As Peerschen et knapp pleggen;
Ährh Ogen blauw, uno! ihr Mund
ick kann't nich seggen.

So fot

Wo hev'ck am Maiendag mit åhr

Noch kortens daavt un sprungen! Wy hüppden hen, wy hüppden her, Un huchelden un sungen.

Dar neem see mynen hood, un gauw, Noch gauwer as't dád schynen, Bunnd see um ám en Band hellblauw, Un segh my an mit Grynen.

Du Herrgod, harr ick dar woll dacht,
Myn hapen schull sich dören?

Un datt de núw're blauwe Drachd
In Swart sick schull verkehren?

Nu leev söt Band, nu mitt ick my
Upojůmmers van dy scheden,

Herdahl nu nehmen mitt ick Dy.

Un mått in Flor my kleden.

Un's Awends naa dem Karkhov will Jck wyd van allen Annern

In Schummermaandschyn sacht un still. To Anna's Gravståd wannern.

Un will ähr Grav mit Maieran
Un Leevkruud döwerseien;

Nicks as en Krůůz mit Nymeln d'ran,
Nee, nicks schall mehr my freuen.

En Truerkrans schall an der Wand
In unsem Godshuus prangen
Un by am schall dat leewe Band
To'm Angedenken hangen.

Un in der Predig sitt ick denn
Dem Tru'rkrans neffen döwer,
Un seh dorch Thranen darnaa hen,
Un gråm my still dardówer.

Bet unsem Herrgod et gefallt,

Dat my myn Wunsch mag lingens Bet hee uut düsser Weld, my bald. Will to myn' Anna bringen.

Mel Egretien.

(Naa dem Oolddüüdschen van Ign. Felner)

Üm't Morgenrood

Spring vaken barfoot ick henuut,
Plück Blömers my in Myrrhenkruud,
Un denk by❜m Rosenstruuk anʼm Bắk
Myn Schicksal naa van Wåk to Wák,
Üm't Morgenrood.

Üm't Morgenrood

To'm Båk hen spring' ick uut dem Bed,
To sehn of ck wacker bún un nett,
Stryk my de Haar mit glatter Hand,

Winnd' in de Strähn en hoogrood Band
Üm't Morgenrood.

Üm❜t Morgenrood,

Wenn kasch un glauw myn' Ogen plinkt, Ward gauw de Stalldóór apen klinkt,

Erst melk ick denn de witte Koh,

Jck melk un melk un fing dartoo :

Üm't Morgenrood

Föhrt Nawers Michel uut mit Koorn
Un tovt up my all achter❜m Doorn
In'm Busch, wo't heemlich is un still,
Wenn Een harttruwlich munkeln will
Üm't Morgenrood.