lector ad Heynii animadverfiones in locum, et de hac ipfâ re excurfum (fi Dîs placet) prolixiorem.

Æneid. ii. ver. 120. Nobis arridet hæc lectio, quam tuetur etiàm MS. Coll. Jes.

Ver. 139. Hanc etiam lectionem fuppeditat idem codex, longè doctiorem, et magis poëtici coloris: vide Æn. vi. 606.

Ver. 272. Vulgò interpungunt minùs rectè post 'bigis.' Ordo eft: "Ut quondam raptatus bigis;" verbis arctè cohærentibus. Ver. 290. Huic lectioni, quam ftabilit imitatio Homerea, nonnihil favere videtur MS. Coll. Jes. scriptura.

Ver. 301. Hanc dictionem codici modò memorato debemus ; haud dubiè, ex ufu Virgilii, unicè genuinam.

Ver. 423. Subdiftinxi, ut elucesceret loci fenfus: "atque ani"madvertunt ora," i. e. fpeciem-externum habitum (ob Græ❝corum arma fcilicèt, ver. 395.) linguæ minùs effe congrua;— "Trojanos fermone, figurâ Græcos." Non ceperunt auctorem fuum editores.

Ver. 546. Ità dudùm reposueram ex conjecturâ; nec dubitavi in textu ponere, quùm Heynius è' conjecerit, et firmet codex. En. x. 341.

Dexteraque 'ex' humero nervis moribunda pependit.

Et xii. 949.

..... .

poenam fcelerato 'ex fanguine' pofcit. Ver. 556. Claufulis ità per puncta feparatis, rabos et dignitas,

ni fallor, loco fuperveniunt.

Ver. 629. Commodioris ope diftinctionis, gratias nativas resuscitavi loco. Ità Juvenalis, xv. 156.

....

protegere armis

Lapfum, aut ingenti nutantem vulnere' civem.

Ver. 683. Molli' lectionem afferuimus haud ità pridèm ad Silv. Crit. iv. pp. 227. 228. Silium Italicum, ad xvi. 120. mihi Heinfius præripuit. Nunc autèm alitèr fentimus: illud

molli' fatis exprimit vox innoxia;' et 'molles' firmat ro ' teneros capillos' in Sidonii imitatione. Et, cùm dicit 'molles,' idem eft ac fi dixerit, "Flamma lambit caput ex omni parte, "quâcunque diffundatur tenerorum flexura capillorum." Confer Ovid. ex Pont. iii. 3. 17.

Ver. 697. Literulæ mutationem, quam, variantibus intereà libris, ex ingenio dare volebam, omninò poftulat auctoris mens : intentiùs infpiciens lector non fpernet'dum' pro 'tum.'

Ver. 794. Movet me Macrobius, Saturn. iv. 5. ad hanc lectionem adoptandam, et Manilius, i. 822. qui hoc hemistichium repetitum dedit. Satis habuit Maro Homerum imitari ad Æn. vi. 702. et rem voluit variare, pro periti artificis solertiâ.

Æneid. iii. ver. 70. Haud ulla verior eft lectio, nec quæ magis indignabitur fe in dubium vocari, per omnes omnium poëtarum libros, eâ, quam Virgilio ex codicibus reftituimus. Nullo modo tolerandæ funt virorum doctorum emendationes. Cinna, apud Charifium inftit. gram. lib. 1.

At fcelus incesto 'turpe' crefcebat in alvo.

Ælius

Rectè decernunt Heinfius ad Silium ix. 575. et Bentleius ad Manilium i. 90. quos lector adeat. Ità nofter, Æn. vi. 42 1.

...

Ille, fame'rabida,' tria guttura pandens : nam cave dixeris ibi effe fexto cafu' dictionem 'rabida;' nifi velis totam peffum dare venuftatem loci. Vide infrà ver. 464. fed hanc cæfuræ vim quot verfibus agnoverit Maro, nôrunt omnes; et quotiès folicitent indocti scribæ. 660.

Ovidius, Met. ix.

fpirantis 'lene' Favonî:

vide Heinfium ad epift. ex Pont. iv. 10. 43.

Ver. 348. Verfum exhibemus noftris conjecturis expolitum, quas, ut pofteà intelleximus, partim confirmant codices. Facilè, fi foret in terris Maro, fuam manum jam nunc agnofceret; neque horridiorem fanè verfum vulgato temerè reperies, et poëtâ

nitido minùs dignum. Pari elegantiâ Tibullus, i. 7. 50. quem non malè fic refinxeris:

Huc ades ad cantus:' ludis Geniumque choreis

Concelebra, et multo tempora funde mero :'

fed elegantior eft conatus Heynii, Marklando præceptus in Anglico tractatu de Ciceronis epiftolis, pag. 68. Idem iterùm ad iii. 2. 20.

Mox etiàm niveo fundere lacte' parent.

Sed locutionem in primis poëticam, quid attinet exemplis ftabilire ?

Ver. 454. Luce meridianâ clarius eft, nos veram Virgilii manum reddidiffe ex divinatione; ferò facti certiores, 'vocent' in nonnullis codicibus reperiri; undè extra dubium ponitur noftra emendatio. Conferas ver. 129.

Ver. 456. Haud fubdiftinxi poft pofcas:' nam constructio eft, "Pofcas, ut' ipfa canat; per ellipfin paffim poëtis frequen"tatam." Ità Æn. viii. 506.

...... ·

'mandatque' infignia Tarchon,

"Succedam' caftris.

Ità etiàm Æn. xi. 513. xii. 585. ubi nos.

Tritum eft.

Ver. 516. Sequor Macrobii lectionem, Saturn, v. II. et nonnullos codices. Locum correxerunt librarii pro more ex Æn. i. 744. Nihil obftat diphthongus, quam fequente vocali paffim corripiunt Græcorum probatiffimi. Adeas Statii Silv. i. 3. 95. et ibi Marklandum. Facetus igitùr habendus eft cum fuâ crisi Heynius. Nos hanc rem fæpiùs tetigimus, et plus femèl in notis ad noftrum Delectum tragoediarum Græcarum,' nupèr publici juris factum.

TYPIS T. BENSLEY.

INDEX

AUCTORUM IN HIS NOTULIS

OBITER EXPLICITORUM, DEFENSORUM, ET EMEN-

DATORUM.

ACCIUS in Nonio, ad Geo. 1. 511.

Callimachus, hymn. Dian. 27. ad Moret. 12.

Carmina Priapeia, carm. lxii. ad Geo. ii. 332.
Claudianus, cons. Stil. iii. 336. ad Geo. ii. 144.

Sidonius Apollinaris, xxiii. 206. ad Geo. i. 467.

EJUSDEM AUCTORIS OPUSCULA.

1. SILVA CRITICA, five in auctores facros profanosque Commentarius Philologus. Cantabrigiæ, typis et fumptibus Academicis, 1789, 3s. 6d.

2. Silva Critica, pars II. 1790. 3s. 6d.

3. Silva Critica, pars III.

4. Silva Critica, pars IV.

1792. 3s. 6d.

1793. 5s.

5. Silva Critica, pars V. 1795. 3s. 6d.

6. Horatii Opera, in 2 tom. 1794.

7. P. Virgilii Maronis Georgicon lib. IV. 1788. 3s. 6d.

8. Poëmata, Latinè partim fcripta, partim reddita, quibus accedunt quædam in Q. Horatium Flaccum Obfervationes Criticæ, 4to. 2s. 1776.

9. Bion et Mofchus, illuftrati et emendatiores, nuper prodierunt, nitidiffimè impreffi, pret. 35. 6d. chartâ magnâ, 10s. 6d.

10. Tragoediarum Græcarum delectus, fchyli Eumenides, Sophoclis Trachiniæ et Philoctetes, Euripidis Hercules Furens, Alceftis, et Ion: in duobus tomis, 8vo. 1794.

ន