Obsequio Semele, Qualem Saturnia, dixit,

Te solet amplecti, Veneris cum foedus initis, 295 Da mihi te talem. Voluit Deus ora loquentis

Opprimere: exierat iam vox properata sub auras.
Ingemuit: neque enim non haec optasse, neque ille
Non iurasse potest. Ergo moestissimus altum

Aethera conscendit; nutuque sequentia traxit 300 Nubila; quis nimbos, immistaque fulgura ventis

Addidit, et tonitrus, et inevitabile fulmen.
Qua tamen usque potest, vires sibi demere tentat:
Nec, quo centimanum deiecerat igne Typhoea,

Nunc armatur eo: nimium feritatis in illo. 305 Est aliud levius fulmen; cui dextra Cyclopum

Saevitiae, flammaeque minus, minus addidit irae:
Tela secunda vocant Superi. Capitilla; domumque
Intrat Agenoream. Corpus mortale tumultus

Non tulit aetherios; donisque iugalibus arsit. 310 Imperfectus adhuc infans genetricis ab alvo

Eripitur, patrioque tener, si credere dignum,
Insuitur femori; maternaque tempora complet.
Furtim illum primis Ino matertera cunis

Educat: inde datum Nymphae Nyseïdes antris 315 Occuluere suis; lactisque alimenta dedere.

Dumque ea per terras fatali lege geruntur: Tutaque bis geniti sunt incunabula Bacchi: Forte Iovem memorant, diffusum nectare, curas

Seposuisse graves, vacuaque agitasse remissos 320 Cum Iunone iocos: et, Maior vestra profecto est,

Quam quae contingat maribus, dixisse, voluptas.
Illa negat. Placuit, quae sit sententia docti,
Quaerere, Tiresiae. Venus huic erat utraque nota.

Nam duo magnorum viridi coëuntia silva 325 Corpora serpentum baculi violaverat ictu :

Deque viro factus, mirabile, femina, septem
Egerat autumnos: octavo rursus eosdem
Vidit: et, Est vestrae si tanta potentia plagaes

Dixit, ut auctoris sortem in contraria mutet:
Nunc quoque vos feriam. Percussis anguibus isdem 330
Forma prior rediit, genitivaque rursus imago.
Arbiter hic igitur sumtus de lite iocosa,
Dicta lovis firmat. Gravius Saturnia iusto,
Nec pro materia fertur doluisse: suique
Iudicis aeterna damnavit lumina nocte.

335 At pater omnipotens; neque enim licet irrita

cuiquam Facta Dei fecisse Deo; pro lumine ademto Scire futura dedit: poenamque levavit honore.

Ille per Aonias, fama celeberrimus, urbes Irreprehensa dabat populo responsa potenti. 340 Prima fide vocisque ratae tentamina sumsit Caerula Liriope: quam quondam flumine curvo Implicuit, clausaeque suis Cephisos in undis Vim tulit. Enixa est utero pulcherrima pleno Infantem, Nymphis iam nunc qui posset amari; 345 Narcissumque vocat. De quo consultus, an esset Tempora maturaė visurus longa senectae: Fatidicus vates, Si se non viderit, inquit. Vana diu visa est vox auguris. Exitus illam, Resque probat, letique genus, novitasque furoris. 350 Iamque ter ad quinos unum Cephisius annum Addiderat: poteratque puer, iuvenisque videri. Multi illum iuvenes, multae cupiere puellae. Sed fuit in tenera tam dira superbia forma; Nulli illum iuvenes, nullae tetigere puellae. 355

Adspicit hunc, trepidos agitantem in retia cervos, 'ocalis Nymphe; quae nec reticere loquenti, Nec prior ipsa loqui didicit, resonabilis Echo. Corpus adhuc Echo, non vox erat: et tamen usum Gurrula non alium, quam nunc habet, oris habebat; 360) Re \dere de multis ut verba novissima posset. Fecerat hoc luno, quia, cum deprendere posset Cum love saepe suo Nymphas in monte iacentes,

Obsequio Semele, Qualem Saturnia, dixit,

Te solet amplecti, Veneris cum foedus initis, 295 Da mihi te talem. Voluit Deus ora loquentis

Opprimere: exierat iam vox properata sub auras.
Ingemuit: neque enim non haec optasse, neque ille
Non iurasse potest. Ergo moestissimus altum

Aethera conscendit; nutuque sequentia traxit 300 Nubila; quis nimbos, immistaque fulgura ventis

Addidit, et tonitrus, et inevitabile fulmen.
Qua tamen usque potest, vires sibi demere tentat:
Nec, quo centimanum deiecerat igne Typhoea,

Nunc armatur eo: nimium feritatis in illo. 305 Est aliud levius fulmen; cui dextra Cyclopum

Saevitiae, flammaeque minus, minus addidit irae:
Tela secunda vocant Superi. Capitilla; domumque
Intrat Agenoream. Corpus mortale tumultus

Non tulit aetherios; donisque iugalibus arsit. 310 Imperfectus adhuc infans genetricis ab alvo

Eripitur, patrioque tener, si credere dignum,
Insuitur femori; maternaque tempora complet.
Furtim illum primis Ino matertera cunis

Educat: inde datum Nymphae Nyseïdes antris 315 Occuluere suis; lactisque alimenta dedere.

Dumque ea per terras fatali lege geruntur: Tutaque bis geniti sunt incunabula Bacchi: Forte lovem memorant, diffusum nectare, curas

Seposuisse graves, vacuaque agitasse remissos 320 Cum Iunone iocos: et, Maior vestra profecto est,

Quam quae contingat maribus, dixisse, voluptas.
Illa negat. Placuit, quae sit sententia docti,
Quaerere, Tiresiae. Venus huic erat utraque nota.

Nam duo magnorum viridi coëuntia silva 325 Corpora serpentum baculi violaverat ictu :

Deque viro factus, mirabile, femina, septem
Egerat autumnos: octavo rursus eosdem
Vidit: et, Est vestrae si tanta potentia plagae,

Dixit, ut auctoris sortem in contraria mutet:
Nunc quoque vos feriam. Percussis anguibus isdem 330
Forma prior rediit, genitivaque rursus imago.
Arbiter hic igitur sumtus de lite iocosa,
Dicta lovis firmat. Gravius Saturnia iusto,
Nec

pro materia fertur doluisse: suique ludicis aeterna damnavit lumina nocte.

335 At pater omnipotens; neque enim licet irrita

cuiquam Facta Dei fecisse Deo; pro lumine ademto Scire futura dedit: poenamque levavit honore.

Ille per Aonias, fama celeberrimus, urbes Irreprehensa dabat populo responsa potenti. 340 Prima fide vocisque ratae tentamina sumsit Caerula Liriope: quam quondam flumine curvo Implicuit, clausaeque suis Cephisos in undis Vim tulit. Enixa est utero pulcherrima pleno Infantem, Nymphis iam nunc qui posset amari; 345 Narcissumque vocat. De quo consultus, an esset Tempora maturae visurus longa senectae: Fatidicus vates, Si se non viderit, inquit. Vana diu visa est vox auguris. Exitus illam, Resque probat, letique genus, novitasque furoris. 350 Iamque ter ad quinos unum Cephisius annum Addiderat: poteratque puer, iuvenisque videri. Multi illum iuvenes, multae cupiere puellae. Sed fuit in tenera tam dira superbia forma; Nulli illum iuvenes, nullae tetigere puellae. 355

Adspicit hunc, trepidos agitantem in retia cervos, Vocalis Nymphe; quae nec reticere loquenti, Nec prior ipsa loqui didicit, resonabilis Echo. Corpus adhuc Echo, non vox erat: et tamen usum Garrula non alium, quam nunc habet, oris habebat; 360 Reddere de multis ut verba novissima posset. Fecerat hoc luno, quia, cum deprendere posset Cum love saepe suo Nymphas in monte iacentes,

Illa Deam longo prudens sermone tenebat, 365 Dum fugerentNymphae. PostquamSaturnia sensit;

Huius, ait, linguae, qua sum delusa, potestas
Parva tibi dabitur, vocisque brevissimus usus;
Reque minas firmat. Tamen haec in fine loquendi

Ingeminat voces: auditaque verba reportat. 370 Ergo ubi Narcissum per devia lustra vagantem

Vidit, et incaluit: sequitur vestigia furtim.
Quoque magis sequitur; flamma propiore calescit.
Non aliter, quam cum summis circumlita taedis

Admotam rapiunt vivacia sulfura flammam. 375 0! quoties voluit blandis accedere dictis,

Et molles adhibere preces! natura repugnat;
Nec sinit incipiat: sed, quod sinit, illa parata est
Exspectare sonos, ad quos sua verba remittat.

Forte puer, comitum seductus ab agmine fido, 380 Dixerat, Ecquis adest? et, Adest, responderat Echo.

Hic stupet: utque aciem partes dimisit in omnes;
Voce, Veni, clamat magna. Vocat illa vocantem.
Respicit: et nullo rursus veniente, Quid, inquit,

Me fugis? et totidem, quot dixit, verba recepit. 385 Perstat; et alternae deceptus imagine vocis;

Huc coëamus, ait: nullique libentius unquam
Responsura sono, Coëamus, retulit Echo:
Et verbis favet ipsa suis: egressaque silvis

Ibat, ut iniiceret sperato brachia collo. 3g0 Ille fugit: fugiensque, Manus complexibus aufer

Ante, ait, emoriar, quam sit tibi copia nostri.
Retulit illa nihil, nisi, Sit tibi copia nostri.
Spreta latet silvis: pudibundaque frondibus ora

Protegit: et solis ex illo vivit in antris. 395 Sed tamen haeret amor;crescitque dolore repulsae.

Attenuant vigiles corpus miserabile curae:
Adducitque outem macies; et in aëra succus
Corporis omnis abit: vox tantum, atque ossa

supersunt.