Obsequio Semele, Qualem Saturnia, dixit, Te solet amplecti, Veneris cum foedus initis, 295 Da mihi te talem. Voluit Deus ora loquentis Opprimere: exierat iam vox properata sub auras. Ingemuit: neque enim non haec optasse, neque ille Non iurasse potest. Ergo moestissimus altum Aethera conscendit; nutuque sequentia traxit 300 Nubila; quîs nimbos, immistaque fulgura ventis Addidit, et tonitrus, et inevitabile fulmen. Qua tamen usque potest, vires sibi demere tentat: Nec, quo centimanum deiecerat igne Typhoea, Nunc armatur eo: nimium feritatis in illo. 305 Est aliud levius fulmen; cui dextra Cyclopum Saevitiae, flammaeque minus, minus addidit irae: Tela secunda vocant Superi. Capitilla; domumque Intrat Agenoream. Corpus mortale tumultus Non tulit aetherios; donisque iugalibus arsit. 310 Imperfectus adhuc infans genetricis ab alvo Eripitur, patrioque tener, si credere dignum, Insuitur femori; maternaque tempora complet. Furtim illum primis Ino matertera cunis Educat: inde datum Nymphae Nyseïdes antris 315 Occuluere suis; lactisque alimenta dedere. Dumque ea per terras fatali lege geruntur: Tutaque bis geniti sunt incunabula Bacchi: Forte lovem memorant, diffusum nectare, curas Seposuisse graves, vacuaque agitasse remissos 320 Cum Iunone iocos: et, Maior vestra profecto est, Quam quae contingat maribus, dixisse, voluptas. Illa negat. Placuit, quae sit sententia docti, Quaerere, Tiresiae. Venus huic erat utraque nota. Nam duo magnorum viridi coëuntia silva 325 Corpora serpentum baculi violaverat ictu: Deque viro factus, mirabile, femina, septem Egerat autumnos: octavo rursus eosdem Vidit: et, Est vestrae si tanta potentia plagae, Dixit, ut auctoris sortem in contraria mutet: At pater omnipotens; neque enim licet irrita cuiquam Facta Dei fecisse Deo; pro lumine ademto 335 340 345 355 Resque probat, letique genus, novitasque furoris. 350 Obsequio Semele, Qualem Saturnia, dixit, Te solet amplecti, Veneris cum foedus initis, 295 Da mihi te talem. Voluit Deus ora loquentis Opprimere: exierat iam vox properata sub auras. Ingemuit: neque enim non haec optasse, neque ille Non iurasse potest. Ergo moestissimus altum Aethera conscendit; nutuque sequentia traxit 300 Nubila; quis nimbos, immistaque fulgura ventis Addidit, et tonitrus, et inevitabile fulmen. Qua tamen usque potest, vires sibi demere tentat: Nec, quo centimanum deiecerat igne Typhoea, Nunc armatur eo: nimium feritatis in illo. 305 Est aliud levius fulmen; cui dextra Cyclopum Saevitiae, flammaeque minus, minus addidit irae: Tela secunda vocant Superi. Capitilla; domumque Intrat Agenoream. Corpus mortale tumultus Non tulit aetherios; donisque iugalibus arsit. 310 Imperfectus adhuc infans genetricis ab alvo Eripitur, patrioque tener, si credere dignum, Insuitur femori; maternaque tempora complet. Furtim illum primis Ino matertera cunis Educat: inde datum Nymphae Nyseïdes antris 315 Occuluere suis; lactisque alimenta dedere. Dumque ea per terras fatali lege geruntur: Tutaque bis geniti sunt incunabula Bacchi: Forte lovem memorant, diffusum nectare, curas Seposuisse graves, vacuaque agitasse remissos 320 Cum Iunone iocos: et, Maior vestra profecto est, Quam quae contingat maribus, dixisse, voluptas. Illa negat. Placuit, quae sit sententia docti, Quaerere, Tiresiae. Venus huic erat utraque nota. Nam duo magnorum viridi coëuntia silva 325 Corpora serpentum baculi violaverat ictu: Deque viro factus, mirabile, femina, septem Egerat autumnos: octavo rursus eosdem Vidit: et, Est vestrae si tanta potentia plagae, Dixit, ut auctoris sortem in contraria mutet: At pater omnipotens; neque enim licet irrita + Facta Dei fecisse Deo; pro lumine ademto 335 340 345 Resque probat, letique genus, novitasque furoris. 350 355 Adspicit hunc, trepidos agitantem in retia cervos, Vocalis Nymphe; quae nec reticere loquenti, Nec prior ipsa loqui didicit, resonabilis Echo. Corpus adhuc Echo, non vox erat: et tamen usum Garrula non alium, quam nunc habet, oris habebat; 360 Reddere de multis ut verba novissima posset. Fecerat hoc Iuno, quia, cum deprendere posset Cum love saepe suo Nymphas in monte iacentes, Illa Deam longo prudens sermone tenebat, 365 Dum fugerent Nymphae. PostquamSaturnia sensit; 370 Ergo ubi Narcissum per devia lustra vagantem 395 Sed tamen haeret amor; crescitque dolore repulsae. Attenuant vigiles corpus miserabile curae: Adducitque cutem macies; et in aëra succus Corporis omnis abit: vox tantum, atque ossa supersunt. |