760 Protinus Invidiae, nigro squalentia tabo, Talibus adfata est breviter Tritonia dictis: Illa, Deam obliquo fugientem lumine cernens, Murmura parva dedit: successurumque Minervae Indoluit: baculumque capit; quod spinea totum 790 Vincula cingebant: adopertaque nubibus atris, Quacunque ingreditur, florentia proterit arva, Exuritque herbas, et summa cacumina carpit: Afflatuque suo populos, urbesque, domosque Polluit: et tandem Tritonida conspicit arcem, Ingeniis, opibusque, et festa pace virentem: mantur. Saepe mori voluit; ne quidquam tale videret: 795 800 805 810 815 820 825 830 Vocis haberet iter. Saxum iam colla tenebat; Oraque duruerant: signumque exsangue sedebat Nec lapis albus erat: sua mens infecerat illam. Has ubi verborum poenas mentisque profanae Cepit Atlantiades; dictas a Pallade terras 835 Linquit, et ingreditur iactatis aethera pennis. Sevocat hunc genitor; nec caussam fassus amoris, Fide minister, ait, iussorum, nate, meorum, Pelle moram, solitoque celer delabere cursu: Quaeque tuam matrem tellus a parte sinistra 840 Suspicit, indigenae Sidonida nomine dicunt, Hanc pete: quodque procul montano gramine pasci Armentum regale vides, ad littora verte. Dixit: et expulsi iamdudum monte iuvenci Littora iussa petunt: ubi magni filia regis 845 Ludere, virginibus Tyriis comitata, solebat. Non bene conveniunt, nec in una sede morantur Maiestas et amor. Sceptri gravitate relicta, Ille pater rectorque Deum, cui dextra trisulcis Ignibus armata est, qui nutu concutit orbem, 850 Induitur tauri faciem: mistusque iuvencis Mugit, et in teneris formosus obambulat herbis Quippe color nivis est, quam nec vestigia duri Calcavere pedis, nec solvit aquaticus Auster. Colla toris exstant: armis palearia pendent: 855 Cornua parva quidem; sed quae contendere possis Facta manu, puraque magis perlucida gemma. Nullae in fronte minae, nec formidabile lumen: Pacem vultus habet. Miratur Agenore nata, Quod tam formosus, quod proelia nulla minetur. 860 Sed, quamvis mitem, metuit contingere primo: Mox adit: et flores ad candida porrigit ora. Gaudet amans; et, dum veniat sperata voluptas, Oscula dat manibus: vix, ah! vix, caetera differt. Et nunc alludit, viridique exsultat in herba: 865 Nunc latus in fulvis niveum deponit arenis. Paulatimque metu demto, modo pectora praebet P. OVIDII NASONIS METAMORPHOSEON LIBER TERTIVS. Iamque Deus, posita fallacis imagine tauri, Vix bene Castalio Cadmus descenderat antro: 870 5 10 15 Quae postquam frustra tentata, rogumque parari 620 Sensit, et arsuros supremis ignibus artus; Tum vero gemitus; neque enim coelestia tingi Ora licet lacrimis; alto de corde petitos Edidit: haud aliter, quam cum, spectante iuvenca, Lactentis vituli, dextra libratus ab aure, 625 Tempora discussit claro cava malleus ictu. Vt tamen ingratos in pectora fudit odores: Et dedit amplexus, iniustaque iusta peregit: Non tulit in cineres labi sua Phoebus eosdem Semina: sed natum flammis uteroque parentis 630 Eripuit; geminique tulit Chironis in antrum. Sperantemque sibi non falsae praemia linguae Inter aves albas vetuit considere corvum. Semifer interea divinae stirpis alumno Laetus erat; mistoque oneri gaudebat honore. 635 Ecce! venit rutilis humeros protecta capillis Filia Centauri: quam quondam Nympha Chariclo, Fluminis in rapidi ripis enixa, vocavit Ocyrhoën. Non haec artes contenta paternas Edidicisse fuit: fatorum arcana canebat. 640 Ergo ubi fatidicos concepit mente furores, Incaluitque Deo, quem clausum pectore habebat; Adspicit infantem, Totique salutifer orbi Cresce puer, dixit: tibi se mortalia saepe Corpora debebunt: animas tibi reddere ademtas 645 Fas erit: idque semel Dis indignantibus ausus, Posse dare hoc iterum flamma prohibebere avita: Eque Deo corpus fies exsangue: Deusque, Qui modo corpus eras: et bis tua fata novabis. Tu quoque, care pater, non iam mortalis, et aevis 650 Omnibus ut maneas, nascendi lege creatus; Posse mori cupies tum, cum cruciabere dirae Sanguine serpentis, per saucia membra recepto: Teque ex aeterno patientem numina mortis Efficient: triplicesque Deae tua fila resolvent. |