Acrota sunt geniti: Remulus maturior annis
Fulmineo periit, initator fulminis, ictu.
Fratre suo sceptrum moderatior Acrota forti
Tradit Aventino: qui, quo regnarat, eodem 620
Monte iacet positus, tribuitque vocabula monti.
Iamque Palatinae summam Proca gentis habebat.
Rege sub hoc Pomona fuit: qua nulla Latinas
Inter Hamadryadas coluit sollertius hortos,
Nec fuit arborei studiosior altera foetus:

625
Vnde tenet nomen. Non vas illa, nec amnes;
Rus amat, et ramos felicia poma ferentes.
Nec iaculo gravis est, sed adunca dextera falce:
Qua modo luxuriem pri mit, et spatiantia passim
Brachia compescit: fissa modo cortice virgam 630
Inserit, et succos alieno praestat alumno.
Nec patitur sentire sitim: bibulaeque recurvas
Radicis fibras labentibus irrigat undis.
hoc studium; Veneris quoque nulla

cupido. Vim tamen agrestum inetuens, pomaria claudit 635 Intus: et accessus prohibet, rcfugitque viriles. Quid non et Satyri, saltatibus apta iuventus, Fecere, et pinu praecincti cornua Panes, Silvanusque, suis semper iuvenilior annis, Quique Deus fures vel falce, vel inguine terret,

640 Vt potcrentur ea ? sed enim superabat amando Hos quoque Vertumnus: nec erat felicior illis. O quoties habitu duri messoris aristas Corbe tulit; verique fuit messoris imago! Tempora saepe gerens foeno religata recenti, 645 Desectum poterat gramen versasse videri. Saepe manu stimulos rigida portabat, ut illum lurares fessos modo disiunxisse iuvencos. Falce data frondator erat, vitisque putator. Induerat scalas, lecturum poma putares.

650 Miles erat gladio, piscator arundine sumta,

Hiç amor,

Junonem veteres finire coëgerat iras:
Cum, bene fundatis opibus crescentis lüli,

Tempestivus erat coelo Cythereïus heros;
585 Ambieratque Venus Superos: colloque parentis

Circumfusa sui, Nunquam mihi, dixerat, ullo
Tempore dure pater , nunc sis mitissimus oro;
Aeneaeque meo, qui te de sanguine nostre

Fecit avum, quamvis parvum, des, optime, numen; 590 Dum modo des aliquod. Satis estinamabile regnum

Adspexisse semel, Stygios semel isse per amnes.
Assensere Dei: nec coniux regia vultus
Immotos tenuit; placatoque annuit ore.

Tum pater, Estis, ait, coelesti munere digni; 595 Quaeque petis, pro quoque petis. Cape, gnata,

quod optas.
Fatus erat. Gaudet, gratesque agit illa parenti:
Perque leves auras iunctis invecta columbis
Littus adit Laurens, ubi tectus arundine serpit

In freta flumineis vicina Numicius undis.
600 Hunc iubet Aeneae, quaecumque obnoxia morti,

Abluere; et tacito deferre sub aequora cursu.
Corniger exsequitur Veneris mandata, suisque,
Quidquid in Aenea fuerat mortale, repurgat,

Et respergit aquis. Pars optima restitit illi. 605 Lustratum genetrix divino corpus odore

Vnxit, et ambrosia cum dulci nectare mista
Contigit os, fecitque Deum; quem turba Quirini
Nuncupat Indigetem; temploque arisque recepit

. Inde sub Ascanii ditione binominis Alba 610 Resque Latina fuit: succedit Silvius illi:

Quo satus, antiquo tenuit repetita Latinus
Nomina cum sceptro: clarum subit Alba Latinum:
Epitos ex illo. Post hunc Capetusque, Capysque;

Sed Capys ante fuit. Regnum Tiberinus ab illis 615 Cepit; et in Tusci demersus fluminis undis

Nomina fecit aquae. De quo Remulusque, feroxque

Acrota sunt geniti: Remulus maturior annis
Fulmineo periit, imitator fulminis, ictu.
Fratre suo sceptrum moderatior Acrota forti
Tradit Aventino: qui, quo regnarat, eodem 620
Monte iacet positus, tribuitque vocabula monti.
Iamque Palatinae summam Proca gentis habebat.
Rege sub hoc Pomona fuit: qua nulla Latinas
Inter Hamadiyadas coluit sollertius hortos,
Nec fuit arborei studiosior altera foetus:

625
Vnde tenet nomen. Non silvas illa, nec amnes;
Rus amat, et ramos felicia poma ferentes,
Nec iaculo gravis est, sed adunca dextera falce:
Qua modo luxuriem pr: 'mit, et spatiantia passim
Brachia compescit: fissa modo cortice virgam 630
Inserit, et succos alieno praestat alumno.
Nec patitur sentire sitim: bibulaeque recurvas
Radicis fibras labentibus irrigat undis.
Hic amor, hoc studium; Veneris quoque nulla

cupido. Vim tamen agrestum metuens, pomaria claudit 635 Intus: et accessus prohibet, refugitque viriles. Quid non et Satyri, saltatibus apta iuventus, Fecere, et pinu praecincti cornua Panes, Silvanusque, suis semper juvenilior annis, Quique Deus fures vel falce, vel inguine terret, 640 Vt poterentur ea? sed enim superabat amando Hos quoque Vertumnus: nec erat felicior illis. O quoties habitu duri messoris aristas Corbe tulit; verique fuit messoris imago! Tempora saepe gerens foeno religata recenti, 645 Desectum poterat gramen versasse videri. Saepe manu stimulos rigida portabat, ut illum Iurares fessos modo disiunxissc iuvencos. Falce data frondator erat, vitisque putator. Induerat scalas, lecturum poma putares.

650 Miles erat gladio, piscator arundine sumta,

Denique per multas aditum sibi saepe figuras
Reperit, ut caperet spectatae gaudia formae.

Ille etiam picta redimitus tempora mitra, 655 Innitens baculo, positis ad tempora canis,

Assimulavit anum, cultosque intravit in hortos;
Pomaque mirata est: Tantoque potentior, inquit,
Paucaque laudatae dedit oscula; qualia numquam

Vera dedisset anus: glebaque incurva resedit, 660 Suspiciens pandos autunni pondere ramos.

Vlmus erat contra spatiosa tumentibus uvis :
Quam socia postquam pariter cum vite probavit,
At si staret, ait, caelebs sine palmite truncus,

Nil praeter frondes, quare peteretur, haberet. 665 Haec quoque, quae iuncta vitis requiescit in ulmo,

Si non nupta foret, terrae acclinata iaceret.
Tu tamen exemplo non tangeris arboris huius;
Concubitusque fugis, nec te coniungere curas.

Atque utinam velles! Helene non pluribus esset 670 Sollicitata procis: nec quae Lapitheïa movit

Proelia, nec coniux tiniidis audacis Vlixei.
Nunc quoque, cum fugias averserisque petentes,
Mille proci cupiunt; et Semideique, Deique,

Et quaecunque tenent Albanos numina montes. 675 Sed tu, si sapies, si te bene iungere, anumque

Hanc audire voles, quae te plus omnibus illis,
Plus quam credis, amo, vulgares reiice taedas:
Vertumnumque tori socium tibi selige: pro quo
Me quoque pignus habe. Neque enim sibi notior

ille est,

680 Quam mihi: nec toto passim vagus errat in orbe.

Haec loca sola colit: nec, uti pars magna procorum,
Quam modo vidit, amat. Tu primus, et ultimus illi
Ardor eris; solique suos tibi devoret annos.

Adde, quod est iuvenis, quod naturale decoris 685 Munus habet: formasque apte fingetur in omnes:

Et, quod erit iussus iubeas licet omnia, tiet.

Quid? quod amatis idem ? quod, quae tibi poma

coluntur, Primus habet, laetaque tenet tua munera dextra? Sed neque iam foetus desiderat arbore demtos, Nec, quas hortus alit, cum succis mitibus herbas; 690 Nee quidquam, nisi te. Miserere ardentis: etipsum, Qui petit, ore meu praesentem crede precari: Vltoresque Deos, et pectora dura perosam Idalien, memoremque time Rhamnusidis iram. Quoque magis timeas, etenim mihi multa vetustas 695 Scire dedit, referam tota notissima Cypro Facta, quibus flecti facile et mitescere possis.

Viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus; Viderat, et totis perceperat ossibus aestum. 700 Luctatusque diu, postquam ratione furorem Vincere non potuit, supplex ad limina venit: Et modo nutrici miserum confessus amorem, Ne sibi dura foret, per spes oravit alumnae. Et modo de multis blanditus cuique ministris, 705 Sollicita petiit propensum vocc favorem. Saepe ferenda dedit blandis sua verba tabellis: Interdum madidas lacrimarum rore coronas Postibus intendit, posuitque in limine duro Molle latus, tristique serae convicia fecit. Surdior illa freto surgente, cadentibus Hoedis, Durior et ferro, quod Noricus excoquit ignis, Et saxo, quod adhuc viva radice tenetur; Spernit, et irridet; factisque immitibus addit Verba superba ferox: et spe quoque fraudat

amantem. Non tulit impatiens longi tormenta doloris Iphjs, et ante fores haec verba novissima dixit: Vincis, Anaxarete: neque erunt tibi taedia tandem Vlla ferenda mei. Laetos molire triumphos, Et Paeana vaca, nitidaque incingere lauro. 720

710

715