Submissoque genu, vultus in imagine Divae
Figit, et hos edit, crine iacente, sonos:
Supplicis, alma, tuae, genetrix fecunda Deorum,
Accipe sub certa conditione preces.

Casta negor. Si tu damnas; meruisse fatebor:
Morte luam poenas iudice victa Dea.

Sed, si crimen abest, tu nostrae pignora vitae

Re dabis, et castas casta sequere manus. Dixit; et exiguo funem conamine traxit: Mira, sed et scena testificata loquar.

115

120

Mota Dea est; sequiturque ducem, laudatque sequendo: Index laetitiae fertur in astra sonus.

Fluminis ad flexum veniunt: Tiberina priores

125

Ostia dixerunt, unde sinister abit.

Nox aderat: querno religant a stipite funem:
Dantque levi somno corpora functa cibo.
Lux aderat: querno solvunt a stipite funem :
Ante tamen posito tura dedere foco.

130

Ante coronatam puppim sine labe iuvencam

Mactarunt, operum coniugiique rudem.

Est locus, in Tiberin qua lubricus influit Almo,
Et nomen magno perdit ab amne minor.

Illic purpurea canus cum veste sacerdos
Almonis Dominam sacraque lavit aquis.
Exululant comites, furiosaque tibia flatur;
Et feriunt molles taurea terga manus.
Claudia praecedit laeto celeberrima vultu;

Credita vix tandem teste pudica Dea.
Ipsa sedens plaustro porta est invecta Capena:
Sparguntur iunctae flore recente boves.
Nasica accepit: templi non perstitit auctor:
Augustus nunc est: ante Metellus erat.

135

140

34.

ARION.

FAS. II. 83.

THE celebrated story of Arion is narrated by Herodotus 1. 24.

Q

VOD mare non novit, quae nescit Ariona tellus ?
Carmine currentes ille tenebat aquas.

Saepe sequens agnam lupus est hac voce retentus,
Saepe avidum fugiens restitit agna lupum:
Saepe canes leporesque umbra cubuere sub una ;
Et stetit in saxo proxima cerva leae:
Et sine lite loquax cum Palladis alite cornix
Sedit; et accipitri iuncta columba fuit.
Cynthia saepe tuis fertur, vocalis Arion,
Tamquam fraternis obstupuisse modis.
Nomen Arionium Siculas impleverat urbes,
Captaque erat lyricis Ausonis ora sonis.

Inde domum repetens puppim conscendit Arion,
Atque ita quaesitas arte ferebat opes.
Forsitan, infelix, ventos undamque timebas,

ΙΟ

15

At tibi nave tua tutius aequor erat.

Namque gubernator destricto constitit ense,
Ceteraque armata conscia turba manu.

Quid tibi cum gladio? dubiam rege, navita, pinum,
Non sunt haec digitis arma tenenda tuis.
Ille metu pavidus, Mortem non deprecor, inquit,
Sed liceat sumpta pauca referre lyra.

Dant veniam, ridentque moram. Capit ille coronam,
Quae possit crines, Phoebe, decere tuos.
Induerat Tyrio bis tinctam murice pallam:
Reddidit icta suos pollice chorda sonos;
Flebilibus veluti numeris canentia dura

Traiectus penna tempora cantat olor.

20

25

5

Protinus in medias ornatus desilit undas;
Spargitur impulsa caerula puppis aqua.
Inde, fide maius, tergo delphina recurvo

Se memorant oneri supposuisse novo.

Ille sedens citharamque tenet, pretiumque vehendi
Cantat, et aequoreas carmine mulcet aquas.
Di pia facta vident. Astris delphina recepit
Iupiter, et stellas iussit habere novem.

30

35

35.

HERCVLES ET OMPHALE.

FAS. II. 305.

THE following pretty description belongs to one of the numerous adventures of Hercules. The hero, after the completion of his twelve labours, became involved in a quarrel with Eurytus, lord of Oechalia, whose son Iphitos he slew in a moment of phrenzy, although the youth was at the time his guest. The rites necessary to wash away the stain of blood were performed, but the wrath of heaven was not yet appeased, for the most sacred ties had been violated, and the murderer was smitten with a sore disease. The Pythia announced that no release would be granted, unless he were sold and remained in slavery three years. The sum of money received was to be given to Eurytus as the price of blood. Accordingly he was made over by Hermes to Omphale, daughter of Iardanus, queen of the Lydians1.

FORTE comes dominae iuvenis Tirynthius ibat:

Vidit ab excelso Faunus utrumque iugo.

Vidit, et incaluit, Montanaque numina, dixit,

Nil mihi vobiscum est: haec meus ardor erit.

1 Apollodor. 2. 6, 1. We have already stated that this fable probably rose from Hercules being confounded with the Lydian hero Sandon. See p. 173. Those who wish to see a discussion upon this topic, may consult Müller's Dorians, vol. i. p. 456, Engl. Trans., and his essay in the Rheinisches Museum, vol. iii. p. 22.

H

Ibat odoratis humeros perfusa capillis
Maeonis, aurato conspicienda sinu.
Aurea pellebant rapidos umbracula soles:

Quae tamen Herculeae sustinuere manus.
Iamque nemus Bacchi, Tmoli vineta, tenebat,
Hesperus et fusco roscidus ibat equo.
Antra subit, tophis laqueataque pumice vivo,
Garrulus in primo limine rivus erat.
Dumque parant epulas potandaque vina ministri;
Cultibus Alciden instruit illa suis.

Dat tenues tunicas, Gaetulo murice tinctas:

Dat teretem zonam, qua modo cincta fuit.
Ventre minor zona est: tunicarum vincla relaxat,
Vt possit vastas exseruisse manus.

Fregerat armillas non illa ad brachia factas,
Scindebant magni vincula parva pedes.
Ipsa capit clavamque gravem, spoliumque leonis,
Conditaque in pharetra tela minora sua.

Sic epulis functi, sic dant sua corpora somno;
Et positis iuxta secubuere toris.

5

10

15

20

36.

FABIORVM CLADES.

FAS. II. 193.

THE best introduction to this Extract-which contains the famous legend of the destruction of the Fabian clan, all, save one-will be the narrative of Livy 2. 48, 49.

DIBVS agrestis fumant altaria Fauni,

IDIBVS

Hic ubi discretas insula rumpit aquas.
Haec fuit illa dies, in qua Veientibus arvis
Ter centum Fabii, ter cecidere duo.
Vna domus vires et onus susceperat urbis:
Sumunt gentiles arma professa manus.

5

Egreditur castris miles generosus ab îsdem;
E quîs dux fieri quilibet aptus erat.
Carmentis portae dextro via proxima Iano est,
Ire per hanc noli, quisquis es; omen habet.
Illa fama refert Fabios exisse trecentos,

Porta vacat culpa; sed tamen omen habet.
Vt celeri passu Cremeram tetigere rapacem;
Turbidus hibernis ille fluebat aquis;
Castra loco ponunt, destrictis ensibus ipsi

Tyrrhenum valido Marte per agmen eunt.
Non aliter, quam cum Libyca de rupe leones
Invadunt sparsos lata per arva greges.
Diffugiunt hostes, inhonestaque vulnera tergo
Accipiunt: Tusco sanguine terra rubet.
Sic iterum, sic saepe cadunt. Vbi vincere aperte
Non datur, insidias armaque caeca parant.
Campus erat: campi claudebant ultima colles,
Silvaque montanas occulere apta feras.

ΙΟ

15

20

In medio paucos, armentaque rara relinquunt:
Cetera virgultis abdita turba latet.

25

Ecce velut torrens undis pluvialibus auctus,

Aut nive, quae Zephyro victa tepente fluit,

Per sata perque vias fertur, nec, ut ante solebat,
Riparum clausas margine finit aquas:

30

Sic Fabii latis vallem discursibus implent;

Quosque vident, sternunt: nec metus alter inest.
Quo ruitis, generosa domus? male creditur hosti;
Simplex nobilitas perfida tela cave.

Fraude perit virtus. In apertos undique campos
Prosiliunt hostes et latus omne tenent.
Quid faciant pauci contra tot millia fortes?
Quidve, quod in misero tempore restet, habent?

35