Is iubet auferri parvos, et in amne necari: Flent tamen, et geminos in loca iussa ferunt. 5 ΙΟ At quam sunt similes! at quam formosus uterque! 15 Plus tamen ex illis iste vigoris habet. Si genus arguitur vultu, ni fallit imago, Nescio quem vobis suspicor esse Deum. Alveus in limo silvis appulsus opacis, Arbor erat: remanent vestigia: quaeque vocatur Venit ad expositos, mirum, lupa feta gemellos, 20 25 30 Non nocuisse parum est : prodest quoque ; quos lupa nutrit, Perdere cognatae sustinuere manus. 36 Constitit, et cauda teneris blanditur alumnis, Et fingit lingua corpora bina sua. Marte satos scires; timor abfuit. Vbera ducunt, Illa loco nomen fecit, locus ipse Lupercis, 40 17. ROMAE NATALIS. MORS REMI. FAS. IV. 809. OVID, when describing the festival of the Palilia, celebrated on 21st April, which was believed to be the birthday of Rome, takes occasion to relate the circumstances attending the foundation of the city and the tragical end of Remus. AM luerat poenas frater Numitoris, et omne IAM Pastorum gemino sub duce vulgus erat. Contrahere agrestes, et moenia ponere utrique Convenit. Ambigitur moenia ponat uter. Nil opus est, dixit, certamine, Romulus, ullo: Magna fides avium est, experiamur aves. Res placet. Alter init nemorosi saxa Palati, Alter Aventinum mane cacumen init. Sex Remus, hic volucres bis sex videt ordine: pacto Apta dies legitur, qua moenia signet aratro, 5 ΙΟ Fossa fit ad solidum: fruges iaciuntur in ima, Fossa repletur humo, plenaeque imponitur ara: 15 Et novus accenso fungitur igne focus. Inde premens stivam designat moenia sulco: Et genitor Mavors, Vestaque mater ades; Hoc Celer urget opus, quem Romulus ipse vocarat; 20 25 30 Neve quis aut muros, aut factam vomere fossam Quod Remus ignorans, humiles contemnere muros Nec mora, transsiluit. Rutro Celer occupat ausum, 35 Haec ubi rex didicit; lacrimas introrsus obortas 40 Dat tamen exsequias: nec iam suspendere fletum Osculaque applicuit posito suprema feretro: Atque ait, Invito, frater, adempte, vale. Arsurosque artus unxit: fecere, quod ille, Faustulus, et maestas Acca soluta comas. Tum iuvenem nondum facti flevere Quirites, Vltima plorato subdita flamma rogo est. 45 18. Vrbs oritur, quis tunc hoc ulli credere posset? Cuncta regas: et sis magno sub Caesare semper: Et quoties steteris domito sublimis in orbe, SACRA PRISCA, VICTIMAE, ETC. 50 FAS. I. 335. VICTIMA, quae dextra cecidit victrice, vocatur; Hostibus a motis hostia nomen habet. Ante, Deos homini quod conciliare valeret, Tura nec Euphrates, nec miserat India costum, Prima Ceres avidae gavisa est sanguine porcae, Sus dederat poenas. Exemplo territus huius Quem spectans aliquis dentes in vite prementem, Rode, caper, vitem: tamen hinc, cum stabis ad aram, 5 ΙΟ 15 20 Verba fides sequitur: noxae tibi deditus hostis Quid bos, quid placidae commeruistis oves? 25 30 Caerula quem genetrix aegre solata dolentem, Addidit haec dictis ultima verba suis: Siste, puer, lacrimas: Proteus tua damna levabit; Quoque modo repares, quae periere, dabit. Decipiat ne te versis tamen ille figuris ; 35 Impediant geminas vincula firma manus. Pervenit ad vatem iuvenis: resolutaque somno Ille sua faciem transformis adulterat arte: Oraque caerulea tollens rorantia barba, Qua, dixit, repares arte, requiris, apes? Quod petis a nobis, obrutus ille dabit. 40 45 50 Ne detur celeri victima tarda Deo. Quod semel est triplici pro virgine caesa Dianae, Nunc quoque pro nulla virgine cerva cadit. Exta canum vidi Triviae libare Sapaeos: E 55 |