θὲ νὰ συντρίψωμε τὸν ζυγόν ! ε. Γραικοί, σηκῶτε! οἱ Τοῦρκοι σφάζουν! ἃς ἔφθ ̓, ἂς τρέξῃ μὲ τ ̓ ἅρματά του s'. Αἷμα τυράννων τῶν ἀφρισμένων, OBSERVATIONES QUÆDAM AD N. T. A SCRIPTORIBUS ORIENTALIBUS. INTER innumeros fere, quos N. T. volumina sacra nacta sunt interpretes, admodum pauci sunt, qui linguarum orientalium ampliore eruditione instructi, scriptorum sacrorum locutiones, loquendi formulas, metaphoras, et proverbiale dicendi genus, ex usu loquendi linguarum semiticarum illustrare conati sunt. Egregie quidem jam dudum Lightfootus, Schoettgenius, et Wetstenius de N. T. e Talmude et scriptoribus Judaicis illustrando meruerunt, sed ad linguam Arammam, Apostolis vernaculam, paucissimi se contulerunt interpretes, et minus etiam animum adverterunt ad Arabum opes, quæ in primis in dic tionibus proverbialibus, quibus hæc gens abundat, illustrandis magno usui esse possunt. Quæ sequuntur qualescunque animadversiones, facili negotio augendæ, nobis aliud agentibus inter legendum subnatæ, hunc certe, speramus, usum habebunt, ut doctiorum interpretum animus ad hunc interpretationis fontem magis advertatur, qui quorundam etiam locorum veram interpretationem vel monstrent, vel confirment. In iis digerendis librorum ordinem secuti sumus, in fine tantum loca quædam apάλλλa e libris Sabiorum junctim exhibuimus. 1.—Matth. v. 18. ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς. ̓Εὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται ; Quemadmodum h. 1., ita apud Arabes sal () usurpatur metaphorice de eo, quod præstantissimum est in suo genere, præsertim de rebus spiritualibus, ita ut intelligentiam sapientiamque Apostolorum (TY TVEUμATIXY σúvery, ut non male Theodoret. Opp. T. III. p. 498. ed. Hal.) indicet, ut paulo post comm. 14. To pws Tоũ xóσμov. Sic Firuzabadius in Kamuso ed. Calcutt. lo, saiem viri explicat sapientiam ejus, OPP: وملتح الرجلي viros sulis, i. e. sapientes, unde nobilis, bonus fuit, proprie salitas, optimum, præstantissimum, pr. salitum. Dictioni vero nostræ apud Matthæum ad amussin respondet locus poëtæ apud Arabsiadem in vita Timuri, cap. 96. T. II. pag. 947. ed. Manger, qui ita Corani lectores compellat : معاش القرا يا صلح البلد ما يصلح الملح الذا الملح فسد o cœtus lectorum (Corani), o sal regionis; quid reparabit salem, si sal corruptus fuerit? 2.—Matth. vii. 2. ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε, μετρηθήσεται ὑμῖν. Talmudistis familiarem esse hanc locutionem proverbialem, dudum notarunt Lightfootus et Wetstenius ad h. 1., sed eadem apud Arabes quoque occurrit, v. c. apud Haririum (Cons. iv. pag. 38. ed. Schultens, T. 1. pag. 38. ed. de Sacy): وكلْتُ للخل كما كال لي على وفاء الكيل عَلَي أو بخسه et metior socio, prout mihi mensus est, cumulata mensura vel et deficiente. 3. Quæ apud Matth. vii. 3-5. exstat formula proverbialis de festuca et trabe pro vitio graviore et leviore, e Talmudistis bene illustrata a Lightfooto atque Wetstenio, itidem apud Ara = bes exstat, quibus festuca oculi dicitur de labe alicui .pauca festuce oculorum, i. e قليل قذي العينين adspersa, unde nullo omnino vitio præditus, e cujus oculo ne festucam quidem eximere queas. Vide Schultens. ad Exc. ex Hamasa, pag. 396. (ubi rectius illustravit hanc phrasin, quam in not. ad Harir. VI. pag. 235.) Haririus (Consess. VI. pag. 202. ed. Schult. 1. p. 56. ed. de Sacy): oppido pauci sunt, qui اسْتَثَارَ نَفْعَ الْامْتِحَانِ فلم يقذ بِالاِمتِهانِ pulverem experimenti excitarunt, quorum non oculum læserit cladis ignominia. Ali apud Abulfedam (Ann. Muslem. ed. Reiskii. T. III. pag. 68): طبعت علي كدر وانت تريدها صغوا من لاتذا ولا كدار i. e. creatus est (mundus), ut turbidus sit, et tu eum cupis immunem a festucis et facibus? i. e. a vitiis et malis. Nostrum vero N. T. locum omnino refert hoc poëtæ ethici in Hamasâ distichon quod dedit Schultensius ad Har. vi. pag. 237. = فَانّي أَرَي فِي عَنكَ الْجِزْعَ معرضًا تعجب ان ابصرت في عيني القذا Ego sane in oculo tuo transversam cerno trabem, et tamen miraris, si meo in oculo festucam vides. usur Alia hujus imaginis ratio est, ubicunque festuca (1) patur de re ingrata, graviterque vexante, qua de re vid. Schult. I. c. Nostræ rationi similis est usus loquendi apud Sabios, qui de vitiis humanæ Adami naturæ inhærescentibus usurparunt. Ita enim in codice Nazaræo T. III. pag. 134. lin. 13. ed. Norberg. (Londini Gothorum. 1815. 4.) Schetel, genius cœlestis, ܠܟܗ OLANO Gd to 1:00 am 12:01 llamo ut eripiant patri Adami festucas ex oculis, paxillos ex auribus, frustumque carnis ex corde (præputium quasi cordis), ut videat mundum cælestem, etc. Cf. T. II. pag. 4. 4. Matth. vii. 6. μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων. Huic locutioni illustrandæ inserviet observatio, admodum familiare esse Arabum stylo poëtico, gemmas margaritasque dicere de sermonibus pulchris, exquisitis, atque in primis de sapientiæ præceptis. Margaritas spargere dicitur, qui exquisito sermone utens præcepta dat sapiente; margaritas colligere, qui his præceptis aurem præbet, eaque in intimo pectore recondit. Arabsiades in vit. Tim. T. 1. pag. 446. lin. 5. ed. Manger. nos autem juste vobiscum egimus, dum literas ad vos misimus -et super os sparsimus gem ونثرنا جواهر هذا الكلام عليكم mas hujus sermonis. Harir. Cons. i. pag. 10. ed. Schult. pag. 14. ed. de Sacy: ندلفت اليه والتقط بعض : margaritis eloqui sui, et paul post فرایده proripui me ad eum..... ut colligerem quasdam margaritas ejus. Inde margaritas serere (plis) dicitur, qui in scribendo ornatiori sermone, in primis poëtico, operam dat. Ferdusi (apud Jones. T. VI. p. 17. ed. Teignmouth): که بر نوک الماس در سفته ام در بحر دانش همه رفته ام |