Propontida, trucemve Ponticum sinum;

Ubi iste, post phaselus, antea fuit

10

CARMEN III.-Luctus in Morte Passeris.

10

Lagete, o Veneres, Cupidinesque,
Et quantum est hominum venustiorum:
Passer mortuus est meæ puellæ,
Passer deliciæ meæ puellæ,
Vem plus illa oculis suis amabat:
Nam mellitus erat, suamque nôrat
sam tam bene, quam puella matrem:
er sese a gremio illius movebat;
Sed circumsiliens modo huc, modo illuc,
Ad solam dominam usque pipilabat.
Qui nunc it per iter tenebricosum
Lar, unde negant redire quemquam.
At vobis male sit, malæ tenebræ
Ori, quæ omnia bella devoratis!

Tam bellum mihi passerem abstulistis!

O factum male! O miselle passer!
a nunc opera meæ puellæ
Fendo turgiduli rubent ocelli.

5

10

15

15

Comata silva: nam, Cytorio in jugo, Loquente sæpe sibilum edidit coma. Amastri Pontica, et Cytore buxifer, Tibi hæc fuisse et esse cognitissima Ait phaselus; ultima ex origine Tuo stetisse dicit in cacumine, Tuo imbuisse palmulas in æquore, Et inde tot per impotentia freta Herum tulisse; læva, sive dextera Vocaret aura, sive utrumque Jupiter Simul secundus incidisset in pedem; Neque ulla vota litoralibus Diis Sibi esse facta, cum veniret a mare Novissimo hunc ad usque limpidum lacum. Sed hæc prius fuere: nunc recondita Senet quiete, seque dedicat tibi, Gemelle Castor, et gemelle Castoris.

CARMEN V.-Ad Lesbiam.

Vivamus, mea Lesbia, atque amemus ;
Rumoresque senum severiorum
Omnes unius æstimemus assis.
Soles occidere et redire possunt:

Nobis, cum semel occidit brevis lux,

Nox est perpetua una dormienda.

Da mi basia mille, deinde centum :
Dein mille altera, dein secunda centum,

Dein usque altera mille, deinde centum :
Dein, cum millia multa fecerimus,
Conturbabimus illa, ne sciamus,
Aut ne quis malus invidere possit,
Cum tantum sciat esse basiorum.

CARMEN VI.-Ad Flavium.

Flavi, delicias tuas Catullo,
Ni sint illepidæ atque inelegantes

B

20

20

25

Velles dicere, nec tacere posses.
Verum nescio-quid febriculosi
Scorti diligis: hoc pudet fateri.
Nam, te non viduas jacere noctes,
Nequidquam tacitum cubile clamat,
Sertis ac Syrio fragrans olivo,
Pulvinusque peræque et hic et illic
Attritus, tremulique quassa lecti
Argutatio, inambulatioque.

Nam nil prævalet ista mî tacere.
Cur nunc tam latera exfututa pandas,
Ni tu quid facias ineptiarum?
Quare, quidquid habes boni malique,
Dic nobis. Volo te ac tuos amores
Ad cœlum lepido vocare versu.

CARMEN VII.—Ad Lesbiam.

Quæris, quot mihi basiationes
Tuæ, Lesbia, sint satis superque ?

Quam magnus numerus Libyssæ arenæ Laserpiciferis jacet Cyrenis,

Oraclum Jovis inter æstuosi

Et Batti veteris sacrum sepulcrum ;

Aut quam sidera multa, cum tacet nox,

5

10

15

5

Furtivos hominum vident amores;

Huc ut venimus, incidêre nobis Sermones varii; in quibus, qui Jam Bithynia, quomodo se hab Et quonam mihi profuisset ære Respondi (id quod erat) nihil Nec prætoribus esse, nec cohor Cur quisquam caput unctius re Præsertim quibus esset irruma Prætor, nec faceret pili cohort At certe tamen, inquiunt, quod Natum dicitur esse, comparâst Ad lecticam homines. Ego, u Unum me facerem beatiorem, Non, inquam, mihi tam fuit m Ut, provincia quod mala incid Non possem octo homines par At mî nullus erat neque hic n Fractum qui veteris pedem gr In collo sibi collocare posset. Hic illa, ut decuit cinædiorem Quæso, inquit, mihi, mi Catul Istos commoda; nam volo ad Deferri. Mane, inquii puella Istud, quod modo dixeram me Fugit me ratio: meus sodalis Cinna est Caïus: is sibi parav Verum, utrum illius an mei, q Utor tam bene, quam mihi pa Sed tu insulsa male et molesta Per quam non licet esse negli

CARMEN XI.-Ad Furium
Furi et Aureli, comites Catul
Sive in extremos penetrabit I
Litus ut longe resonante Eoà
Tunditur undâ ;
Sive in Hyrcanos, Arabasque
Seu Sacas, sagittiferosque Pa
Sive qua septemgeminus colo
Equora Nilus ;
Sive trans altas gradietur Al
Cæsaris visens monimenta ma
Gallicum Rhenum, horribiles
osque Britannos;

Omnia hæc, quæcumque fere
Cœlitum, tentare simul parat
Pauca nuntiate meæ puellæ
Non bona dicta:

Cum suis vivat valeatque mo
Quos simul complexa tenet ti
Nullum amans vere, sed iden