Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

HENRICI SEPTIMI

ROMANORUM REGIS

HISTORIA DIPLOMATICA.

PARS SECUNDA.

A MENSE MARTIO 1227 USQUE AD MENSEM SEPTEMBREM 1231.

39

III.

HENRICI SEPTIMI

ROMANORUM REGIS

HISTORIA DIPLOMATICA.

ANNO 1227. INDICTIONE 15.

martio.

Heinricus rex filius Friderici imperatoris Aquisgrani veniens Aquisgrani, celeberrimam curiam cum nobilibus totius Teutoniae habuit dominica Judica me (1). Inter quos praecipui erant Salzburgensis, Mogontiensis, Trevirensis, Coloniensis archiepiscopi, Austriae, Bavariae, Karinthiae, Brabantiae, Lotharingiae duces, Lantgravius, Ferrandus comes Flandriae qui per duodecim annos Parisius in captivitate a rege Franciae detentus fuerat et priori anno absolutus. Ibi etiam convenerunt alii quamplures episcopi et comites et totius Teutoniae nobiles. Ubi a Coloniensi archiepiscopo Heinrico uxor ipsius regis, filia ducis Austriae, regali benedictione consecrata et coronata in sede regia collocatur. GODEFR. MON. COLON., Annal. ap. STRUVE, I, 396, ad ann. 1227. - Cf. EGID. AUREAVALL., ap. CHAPEAVILLE, Gest. episc. Leod., II, 245.

(1) Scilicet 28 martii. Hoc festo die coronatio reginae celebrata fuisse videtur.

Aquisgrani, die veneris

26 martii.

Henricus Romanorum rex ad supplicationem Ægidii abbatis Sancti Gisleni ratam habet et confirmat promissionem a Fernando Flandriae et Hannoniae comite factam de non molestando eodem monasterio.

(Edidit BAUDRY, Annal. de S. Ghislain, ap. REIFFENBERG, Monum. pour servir à l'hist. des prov. de Hainaut, etc., t. VIII, p. 422. Coll. cum origin. in archiv. Bruxellensi, cujus sigillum periit, remanentibus filis sericis rubri coloris.)

Henricus Dei gratia Romanorum rex et semper augustus, universis presentem paginam inspecturis gratiam suam et omne bonum. Cum essent in sollempni curia nostra Aquisgrani in audientia sublimitatis nostre constituti karissimus fidelis noster Fernandus Flandrie et Haione comes illustris ex una parte et venerabilis fidelis noster Egidius abbas Sancti Gisleni ex altera, idem abbas a benigno celsitudinis nostre favore humiliter ac devote supplicavit ut memorato comiti precipere dignaremur ut monasterium Sancti Gisleni quod a predecessoribus nostris divis Romanorum regibus et imperatoribus legitur esse fundatum libertatibus ab eisdem regibus et imperatoribus, sicut in ipsorum scriptis continetur, eidem monasterio indultis libere ac pacifice permitteret gaudere, et ut equitate suadente inhibere vellemus predicto comiti ne per se vel per baylivos vel prepositos seu alios subditos suos manum mitteret in homines, servos, ancillas necnon et alias res sive mobiles sive immobiles antedicti monasterii, quamdiu ipse abbas paratus esset exhibere de ipsis justicie plenitudinem sicut deberet. Ad hec prenominatus comes respondit quod habito consilio super his vellet deliberare. Nos vero de solita benignitate eidem comiti deferre volentes diximus quod nuntium nostrum fidelem ad ipsum mitteremus, qui nobis fideliter ejusdem comitis responsum reportaret. Misimus itaque ad ipsum venerabilem ac discretum virum magistrum Johannem Sancti Trudonis et Sancti Heriberti abbatem qui audito diligenter sepe

dicti comitis responso nobis retulit quod idem comes, sicut ipse asserebat, de molestiis eidem monasterio prius illatis plurimum dolebat et de cetero caveret modis omnibus ne per ipsum vel per aliquem subditum suum satisdicto monasterio aliqua molestia inferretur. Adjecit etiam quod libertates ipsius monasterii inviolabiliter salvas esse volebat firmiter repromittens quod petitioni quam fecerat abbas de hominibus, servis, ancillis et aliis rebus suis benigne obtemperaret. Nos igitur dicti comitis responsionem gratam habentes et promissionem ab ipso de non molestando dicto monasterio factam ratam et inviolatam permanere volentes, presentem paginam conscribi jussimus ac sublimitatis nostre sigillo roborari.

Actum anno Domini M° CC XX° septimo, proxima VI* feria post Annuntiationem dominicam.

27 martii.

Henricus Romanorum rex de consilio principum fratribus domus Aquisgrani, Theutonicorum Sanctae Mariae in Jerusalem concedit ut privilegia et confirmationes a curia regali vel imperiali sine ulla exactione obtinere possint, eisdemque confirmat ut sumptus et expensae septem personarum et totidem equorum praeceptori et commendatori hujus domus in Alemania existenti a curia imperiali ministrari debeant.

(Edit. in Brandenburg. usurpationsgesch., p. 100, et ap. DUELLIUM, Hist. ord. Theutonic., append. no 18, qui perperam diem vicesimum nonum mensis aprilis admisit. Coll. cum cop. authentica in archiv. Stuttgart.)

Henricus septimus divina favente clementia Romanorum rex et semper augustus. Ad utriusque vite felicitatem prodesse nobis non ambigimus si Ecclesiarum Dei profectibus studioso zelo pioque affectu intenderimus et earum libertates de majestatis nostre munificentia curaverimus ampliare. Noverint igitur tam presens etas quam successura posteritas quod nos non immerito adtendentes devota obsequia et obsequiosam devotionem dilec

« ZurückWeiter »