Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Vergleichung der antiken und modernen so homos genen Gesinnungen und Charaktere meinen Les fern so viel Vergnügen machen möchte, als mir. Hieben ist noch zu bemerken, daß bey der ans tiken Korrespondenz Plinius den freundschaftlichen Schritt allemal zuerst thut, bey der modernen jederzeit Friedrich zuerst,

C. PLINIUS TRAJANO IMP, S.

Quia confido, Domine, ad curam tuam pertinere, nuntio tibi, me Ephefum cum omnibus meis ὑπὲρ Μαλίων nauigaffe. Quamuis contrariis ventis retentus, nunc, deftino partim orariis nauibus, partim vehiculis, prouinciam petere, Nam ficut itineri graues aeftus, ita continuae nauigationi etefiae reluctantur.

TRAJANUS PLINIO S.

Recte renuntiafti mihi, Secunde cariffime. Pertinent enim ad animum meum, quali itinere in prouinciam peruenias. Prudenter autem constituis interim nauibus, interim yehiculis uti, prout loca fuaferint,

LETTRE DU ROI.

Le 10. Févr. 1765

Je vous envoye, mon cher ami, un fragment de pâté de Périgord véritable, avec des truffes qui

viennent de ce pays-là. Je fouhaite qu'il vous ragoute, & que cette occafion me procure des nouvelles de votre fanté. Car quoique voisin, je n'apprends pas le mot de ce qui vous regarde, bien que perfonne ne s'y intereffe plus que votre ancien & fidèle ami.

Frédéric.

LETTRE DU GÉNÉRAL FOUQUÉ.

Sire!

Je suis très-fenfible à la bonté de votre gracieux fouvenir, & me réjouis fort de vous favoir dans votre repos. Il paroit très-convenable, Sire, d'en prendre de tems en tems à votre âge, pour faire vie qui dure. La différence de l'original du pâté de Périgord à la copie de Brandebourg me paroft très-remarquable. Je dois la même justice à celui de Sans - Souci, & trouve felon mon goût, que l'affaifonnement de Sir Noel l'emporte fur l'original

même.

Ma fanté eft fort journalière; je ne fors de mon enclos que pour me rendre au temple, y porter mes voeux pour la prospérité de V. M. D'ailleurs je vis

dans

1

dans la retraite, & ne vois chez moi que quelques officiers de la garnison, mes collégues, & ma fille.

Je fuis &c.

à Brandebourg

ce 11. Février 1765.

L. M. Fouqué.

C. PLINIUS TRAJANO IMP. S. Diem Domine, quo feruafti imperium, diem fufcipis, quanta mereris laetitia, celebrauimus, precati deos, ut te generi humano, cujus tutela & fecuritas faluti tuae innifa eft, incolumem florentemque praeftarent. Praciimus & commilitonibus jus jurandum more folemni praeftantibus & prouincialibus, qui eadem certarunt pietate, jurantibus.

TRAJANUS PLINIO S.

Quanta religione ac laetitia commilitones cum prouincialibus, te praeeunte, diem imperii mei celebrauerint, libenter, mi Secunde cariffime, cognoui ex literis tuis.

LETTRE DU ROI.

Ce 23. Dec. 1767.

Mon cher ami, je croirois avoir mal paffé la Noël, fi je ne vous envoyois pas une petite marque' de mon fouvenir. Voici de ma porcelaine, pour

que

que vous jugiez des progrès de ma fabrique, & voici des truffes que j'ai reçues de Turin. Je souhaite que l'un & l'autre vous foit agréable; que vous vous portiez bien, & que vous n'oubliez pas votre ancien & fidèle ami. Frédéric.

LETTRE DU GÉNÉRAL FOUQUÉ.

Sire!

N'être plus bon à rien, & jouir des graces & des bienfaits du Roi fon maître, eft une fatisfaction qui ne fe fait pleinement ressentir qu'à mon àge.

Vous jugerez, Sire, de la joye que produit en mon coeur votre gracieux fouvenir & les belles étrennes qu'il vous a plu d'y ajouter.

La production de votre fabrique de porcelaine eft un ouvrage achevé, dont la beatité & le goût furpaffent tout ce qu'on peut voir en ce genre. Quant anx Truffes de Turin, qui à mon goût ne valent rien, peut-être que celles de votre pays auroient le même fort en faisant un voyage femblable.

Je vous fouhaite, Sire, une bonne & heureuse année. Portez-vous bien, foyez content & profpéJe fuis &c.

rez toujours.

à Brandebourg ce 30. Decembre 1767.

L. M. Fouqué.

LXII.

LXII.

Man hat bemerkt, daß der unsterbliche Lus ther, wenn er lateinisch schrieb, viel zierlicher und auch weniger heftig schrieb, als in deutscher Sprache. Ob sich gleich in beiden Sprachen sein Geist gleich deutlich zeigt, so war doch der Ausdruck ganz anders. Eine dähnliche Bemers kung kann man über Friedrich den Großen mas chen, wenn er französisch und wenn er deutsch fchrieb; oder vielmehr der Unterschied ist noch merklicher. Der König hatte die deutsche Sprache gar nicht studirt, sie war ihm ein beschwerliches Werkzeug, deffen er sich nicht recht zu bedienen wußte. Er merkte wohl immer, daß er sich nicht ganz richtig ausdrückte, aber er wußte nicht, wie es besser zu machen wäre, daher fam er auf das was Er schon gesagt hatte zuz rück, und sagte es noch einmahl, wodurch Er weitschweifig wurde, wenn Er recht nachdrücklich feyn wollte. Seinen hellen Geist bemerkte man aber doch allenthalben. Nachstehende umstånd: liche Kabinetsordre, die Er, wie man leicht sehen wird, ganz selbst diktirt hat, weil Ihm die Sache sehr am Herzen lag, ist ein merks würdiges Beyspiel Seiner hellen Einsicht und

« ZurückWeiter »