in aliquo molestare. Quod quicumque presumpserit indignationem nostram et imperii se noverit graviter incursurum. Datum in castris in prediis Auguste, XXIII julii, IX* indictionis. Apud Augustam, julio. Fridericus, Romanorum imperator, pro devotis servitiis civium Maguntinorum eis gratiam facit ut nullus extra civitatem eos ad suum judicium trahere possit, nisi in civitate sua conquerentibus de ipsis justitiam denegaverint exhibere. (Edider. OETTER, Samml. versch. Nachr., t. I, p. 422. — Hansselmann, Diplomat. Beweiss des hauses Hohenl., t. I, p. 401, no XXVI, ex copia collationata in archivo.) In nomine sancte et individue Trinitatis. Fridericus secundus, divina favente clementia Romanorum imperator semper augustus, Jerusalem et Sicilie rex. Liberalitas principum et augustalis gloria dignitatis tunc excellentius rutilat in subjectis et devotio subjectorum cura (sic) surgit ad obsequia promptiora, cum eos respicit providentia dominantis qua nulla res est favorabilior populo beneficio libertatis. Hinc est itaque quod presenti scripto noverit presens etas et futura posteritas quod nos attendentes devota et fidelia servitia que cives Maguntini fideles nostri a retroactis temporibus divis augustis avo nostro Friderico et patri nostro Henrico Romanorum imperatoribus memorie recolende, nostre quoque majestati exhibuerunt hactenus et que incessanter exhibent et que nobis et nostris heredibus exhibere poterunt gratiora, de innata mansuetudinis nostre gratia qua consuevimus bene meritis respondere, eisdem civibus Maguntinis et eorum civitati talem gratiam duximus faciendam ut nullus princeps secularis, dux, marchio, lantgravius, comes vel alter judex secularis, advocatus, scultetus sive judex aut minister predictos cives extra civitatem suam possit trahere ad suum judicium vel in eos jurisdictionem suam extendere vel exercere, salva in omnibus reverentia et jurisdictione culminis imperialis, et nisi predicti cives Maguntini coram suo judice in civitate Maguntina juxta jura et consuetudines ipsius civitatis conquerentibus de ipsis denegaverint justitiam exhibere. Statuimus igitur et presentis privilegii auctoritate mandamus quatenus nulla persona, humilis vel sublimis, contra presentis gratie nostre paginam venire temere presumat. Quod qui presumpserit in vindictam temeritatis sue quinquaginta marcas auri componat, quarum media pars camere nostre, reliqua vero pars passis injuriam persolvatur. Ad hujus itaque gratie nostre robur perpetuo valiturum, presens privilegium fieri et sigillo nostre celsitudinis jussimus communiri. Hujus autem rei testes sunt: venerabiles Sifridus Maguntinus, Theodericus Trevirensis archiepiscopi, Siboto Augustensis, Conradus Spirensis, Conradus Frisingensis episcopi, Henricus lantgravius Thuringie, Albertus dux Saxonie, Hermannus marchio de Baden, Gotfridus et Conradus de Hohenloch comites Romaniole, comes Henricus de Waldenberg, Gerlacus de Budingen, Gotfridus de Eppenstein, Heinricus de Isenburg, Henricus de Bappenheim imperialis aule marscalcus, Wernerus de Bolandia ejusdem aule dapifer, Conradus pincerna de Winterstetten, Philippus de Hohenfels, Philippus de Bolandia et Philippus de Wallenstein, et alii quamplures. Acta sunt hec anno dominice incarnationis M. CC. tricesimo sexto, mense julii, nona indictione, imperante domino Friderico secundo, Dei gratia Romanorum imperatore semper augusto, Jerusalem et Sicilie rege, Romani imperii ejus anno XVII, regni vero ejus Sicilie tricesimo septimo (a), feliciter. Amen. Datum apud Augustam, anno, mense et indictione prescriptis. Fridericus, Romanorum imperator, scribit officiatis in quorum jurisdictione bona civium Maguntinorum sita sunt, ut eadem bona (a) Rectius tamen anno imperii XVIo et regni Sicilie tricesimo nono. Apud Augustam, julio. contra antiquam libertatem novis collectis et precariis amodo impetere desistant. (Inedit. ex pergamena originali in biblioth. civit. Maguntinae, cujus sigillum periit.) Fredericus, Dei gratia Romanorum imperator semper augustus, Jerusalem et Sycilie rex, burcgravio de Frideberc, sculteto de Oppenhein necnon universis officiatis pro tempore constitutis in quorum jurisdictione bona civium Maguntinorum sita sunt, fidelibus suis, gratiam suam et omne bonum. Tenore presentium vestre fidelitati innotescat quod constituti coram nobis cives Maguntini fideles nostri significarunt nobis quod cum bona ipsorum que in vestris habent jurisdictionibus (a), ab antiquo ab omni stiura (1) et precaria fuerunt libera et exempta, et maxime temporibus divorum augustorum avi nostri Friderici et patris nostri Heinrici, Romanorum imperatoris memorie recolende, vos novis collectis et precariis eadem bona impetitis et vexatis; supplicantes celsitudini nostre ut eos in eisdem bonis eorum contra eamdem optentam antiquitus libertatem non permitteremus indebitis exactionum vexationibus molestari. Nos igitur habentes respectum ad fidelia servicia civium predictorum que nobis exhibuerunt hactenus et que in antea celsitudini nostre et nostris heredibus poterunt exhibere, eorum supplicationibus inclinati, hanc eis gratiam duximus faciendam ut antiqua libertate qua etiam temporibus dictorum avi et patris nostri divorum augustorum usi sunt, felici nostro tempore gaudeant et utantur. Quapropter fidelitati vestre mandamus firmiter precipientes quatinus eosdem cives de predictis bonis eorum in vestris districtibus habitis contra antiquam libertatem insolitis et novis exactionibus precarie et stiure amodo impetere desistatis. Datum apud Augustam, anno dominice incarnationis millesimo ducentesimo tricesimo sexto, mense julii, none indictionis. (a) Ibi in originali repetitur que; quod abundat. (1) Germanice steuer, gallice impót. Fridericus, Romanorum imperator, oblatam sibi a Bertholdo abbate Ottobeuernensi advocatiam praedii Helchenriet acceptat, et post tempus accurate designatum una cum advocatia monasterii usibus suis subjectam esse declarat. (Editum in FEYERABEND, Ottenbeurens Jahrbücher, t. II, p. 373-375,- et ap. Monum. Boic., t. XXX, p. 249, num. DCCXLII, ex originali cujus sigillum periit, remanente maxima parte filorum sericorum rubri coloris.) Fr[idericus], Dei gratia Romanorum imperator semper augustus, Jerusalem et Sicylie rex. Tenore presentium notum esse volumus universis imperii fidelibus tam presentibus quam futuris quod constitutus in presentia nostra Bertholdus venerabilis abbas de Utenbuoeren, fidelis noster, future indempnitati sui monasterii consulens super predio Helchenriet quod comes Gotfridus de Marstet et uxor ejus Berchta pro remedio anime sue dicto monasterio contulerunt, imperatoriam majestatem nostram ad hoc eligens concessit nobis advocatiam de predio memorato: eo videlicet pacto ut quamdiu predictus comes et uxor ejus Bertha supervixerint, quibus ratione ejusdem advocatie de predicto monasterio certa pensio est designata, vel quamdiu a receptione dicte pensionis voluntarie non duxerint recedendum, nomine predicte advocatie nichil penitus percipere debeamus. Ambobus vero et comite et comitissa decedentibus vel pensioni sue totaliter renuntiantibus, jus advocaticium de totali predio transiet in usus nostros, eo jure et conditione quibus advocatia prelibati monasterii nostris usibus est subjecta. Ad hujus itaque rei memoriam et robur in posterum valiturum, presens scriptum sigillo nostre celsitudinis fecimus roborari. Datum apud Gunzenle (1) in castris, anno dominice incarnationis millesimo ducentesimo tricesimo sexto, mense julii, none indictionis. (4) Locus juxta fluvium Lech prope Augustam, hodie desertus scilicet propter inundationes, Apud Gunzenle in castris, julio. [Circa julium.] Fridericus, Romanorum imperator, comiti Sabaudiae pro devotis ejus et acceptis servitiis grates agit, nuntians se mox ei militiae decus concessurum, monetque ut cum in Lombardiam veniet, ipse comes aspectibus suis occurrat. (Inedit. ex cod. Biblioth. Vindob. Philol. 305, fol. 124 recto,- et alia vice Fredericus, etc. Satis gratanter et benigne audivit nostra serenitas que de tue devocionis integritate quam ad nos sinceris geris affectibus ... fidelis noster nostro culmini recitavit. Ex quibus devotionis tue propositum plurimum commendantes, sinceritatem tuam gratiarum actione prosequimur, et te inter alios nostros fideles disponimus dignis beneficiorum retributionibus imperialiter compensare. Firmiter namque credimus et effectibus operum comperimus manifeste quod quondam pater tuus comes Sabaudie qui diebus suis serenitati nostre prompte satis et devote servivit, te in fide et devocione nostra verum heredem reliquerit et legitimum successorem (1). Unde videmus quod vivit in nato genitor et devocionem paternam obsequiose nobis filius representat, graciam nostram alliciens et invitans ut in superstite filio patris et filii graciosa servitia premiemus (?). Recolimus etiam quod dudum venerabilis Valentinus electus frater tuus apud nos institit (2) ut decoraremus te cin ut dicunt, nulla alia auctoritate nisi ex hoc documento notus est: quod parum etiam cum parvo flumine sicut est Lech, concordat. Cf. Chronic. Weing. ap. Hess, p. 75, et STAELIN, Gesch. von Wirtemb., t. I, p. 455. Cur autem, ut monet Boehmerus, nomen potius non referendum esset ad Günzelhofen, inter Augsburg et Fürstenfeldbrück, in veteri via versus Monachium? (1) Anno 1233 Amedeus Sabaudiae comes patri suo Thomasio successerat. (2) Verisimiliter in curia apud Hagenowe mense decembri 1235 celebrata, cui affuit cum multis regni Arelatensis nobilibus comes Provinciae, qui comitis Sabaudiae et ipsius Valentini electi sorori nupserat. Filiam quoque ejusdem comitis Provinciae Alienoram, regi Angliae desponsatam, hoc anno 1236 ineunte Guillelmus Valentinus electus in Angliam conduxit. |