serat et pro quo fidem dederat, et judicet jus suum. Item si quis de principibus aut comitibus vel nobilibus pro delicto judicii penam ter pertulerit constitutam, postmodum judicio quod habuit est privandus. Preterea statuimus ut sententia proscriptionis tantum in locis publicis promulgetur, nec proscripti aliquatenus absolvantur nisi sufficienti cautione fidejussoria precedente. Quod siquidem si judex non fecerit, ablata in integrum restituat dampnum passo; quod etiam promittimus nos facturos. Item monetas falsas et injustas ac injusta thelonia que a tempore domini Frederici imperatoris proavi nostri absque consensu et conniventia principum sunt statuta, per sententiam cassamus et precipimus amoveri, et nos thelonia nostra noviter instituta primitus amovemus, transgressores manu potenti et extento brachio cohercendo. Principesque curie presentes ecclesiastici et mundani fide data efficaciter in nostras manus promiserunt quod ad reprimendam transgressorum proterviam et ad justa judicia prosequenda fideli nobis auxilio assistant. Item statuimus ut nullus in persona vel in rebus alicui dampnum inferat, nisi prius eum cui dampnum inferre voluerit ad minus trium dierum et noctium spatio diffidaverit, et tunc uterque pacem ab altero per predictum terminum habebit; alioquin per sententiam proscribatur. Reysam que Keymszuche (a) dicitur si quis commiserit, proscribatur. Item precipimus quod nullus conductum alicui prebeat nisi forte conductum a nobis et ab imperio jure possideat feodali. Item in omnibus civitatibus, oppidis, munitionibus, villis et aliis locis regni nostri jurisdictiones archiepiscoporum, episcoporum, archidiaconorum et sententias eorum precipimus firmiter observari. Item omnia privilegia a domino imperatore patre nostro et a nobis tam principibus quam nobilibus indulta, per omnia volumus esse salva. Apud in curia solemni, 13 februarii. Henricus, Romanorum rex, postquam Conradus Hildeshei- Frankenvort, mensis episcopus sibi conquestus fuerit quod cives Hildeshei(a) Alias Keiniszuthe. menses judicium sanguinis exercuerint in clericos in quos degra- (Edit. ap. LAVENSTEIN, p. 70. — LUNIG, Reichsarchiv, t. XVII, p. 258. — Pa- ·PERTZ, Monum. Henricus, Dei gratia Romanorum rex et semper augustus, civibus Hildesheimensibus universis gratiam et omne bonum. Cum in solemni curia in Franckenvord ex communi consensu principum a nobis sit decretum ut quicumque seculare judicium adversus aliquem clericum exercuerit in his que sanguinis judicium requirunt, ante degradationem ab episcopis faciendam, preter id quod in canonem late sententie incidit a quo preter indultum speciale domini pape nequit absolvi, ex nostra sit sententia proscribendus, et dilectus princeps noster Conradus Hildesheimensis episcopus per suam nobis querimoniam patefecerit quod vos authoritate propria clericos temere judicando morti feceritis destinari, in quos degradationis sententia non processerat; vobis authoritate regia firmiter precipiendo mandamus quatenus ei et ecclesie sue in quam deliquistis, prout ejus gratiam invenire poteritis, emendetis. Alioquin, vos in media quadragesima ut pro tantis respondeatis excessibus, ad nostram presentiam, ubicumque fuerimus, evocamus. Datum Franckenvordii, idibus februarii, indictione VII (a). Apud Frankenfort, Henricus, Romanorum rex, ad petitionem Gerardi Bremensis 13 februarii. archiepiscopi, cives Bremenses et Stadenses a praestatione the lonei in civitate Lubeke absolvit. (Edit. ap. PERTZ, Monum. Germ. hist., t. IV, inter addenda, p. 571.) (a) Apud Lunig a idibus februarii 1195, indictione 7, » falso numero anni haud dubie intruso. Pertzii nota. Heinricus, Dei gratia Romanorum rex semper augustus, universis hoc scriptum intuentibus in perpetuum. Noverint universi quod tam constitutionibus a nostra majestate nuper in curia Frankenfurd promulgatis quam etiam petitioni dilecti principis nostri G. venerabilis Bremensis ecclesie archiepiscopi satisfacere cupientes, cives Bremenses et Stadenses a prestatione thelonei quod ab ipsis in civitate Lubeke hucusque exigi consuevit, liberos penitus dimittimus et absolutos. Et ne id temporis processu in dubium revocetur, presentibus litteris nostre majestatis apponi jussimus sigillum. Datum apud Frankenfurt, idus februarii, indictione septima. Frankenfort, in solemni curia, Henricus, Romanorum rex, Henrico Basiliensi episcopo in solemni curia probante Eginonem comitem de Friburg de argen- 15 februarii. tifodinis et custodiis sylvarum per Brisgaugiam legitime ab ipso infeudatum esse, de providentia consilii sui eumdem comitem in possessionem praedictorum bonorum mittit, eaque eidem confirmat. (Edider. GOLDAST., Catholicon rei monet., p. 101. LUNIG, Reichsarchiv, t. XVII, p. 140. LONDORP., Acta publica, t. I, cap. V, p. 30. - DUMONT, Corps diplomat., tom. I, pars I, p. 173. SCHOEPFLIN, Hist. Zaringo-Bad., t. IV, p. 189.-TROUILLAT, Monum. de l'anc. évêché de Bâle, t. I, p. 538, no 361. -PAULINI, Hist. Visb., dissert. de pagis, p. 76, perperam hoc documentum Henrico Rasponi tribuit. Nusquam tamen plane correctum vel ad fidem originalis descriptum videtur.) Heinricus, Dei gratia Romanorum rex et semper augustus, universis imperii fidelibus quibus presens littera fuerit ostensa, gratiam suam et omnem benevolentiam. Ut ad nostros successores perveniant firmiora ea que coram nobis aguntur, litterarum testimonio commendamus ne tractu temporis a labili hominum memoria evanescant. Meminerint igitur presentes et recognoscant futuri quod dilectus princeps noster Henricus Basiliensis episcopus in solemni curia apud Franckinfurtum coram nobis et principibus, ubi presentes erant cum advocatis suis Hermannus marchio de Baden et Egino comes de Friburg, contendentes de argentifodinis et custodiis silvarum per Brisgaugiam quod vulgariter Wildpann dicitur, obtinuit et evicit per privilegium suum ipsas argentifodinas et custodias sibi et ecclesie sue attinere (1), et ipsum Eginonem comitem de Friburg eisdem ab ipso et ecclesia sua legitime infeudatum. Nos itaque considerantes ipsius principis devotionem et quod sufficienti testimonio probaverat prelibata sue ecclesie attinere, memoratum Eginonem comitem per sententiam approbatam de providentia consilii nostri misimus in possessionem bonorum prescriptorum, et eadem ipsi comiti et heredibus suis regia auctoritate confirmamus; mandantes et sub interminatione gratie nostre firmissime precipientes ut nulla sit persona alta vel humilis, ecclesiastica vel mundana, que antefatum comitem in memoratis argentifodinis et custodiis ferarum impedire audeat vel gravare; quod qui fecerit gratia nostra sit exclusus. Ad hujus etiam facti evidentiam presens privilegium ipsi comiti sigillo nostro communitum fecimus assignari. Testes sunt hujusmodi : Sifridus Moguntinus, Thitericus Trevirensis archiepiscopi, Ekkebertus Bambergensis, Engelhardus Naumbergensis, Sifridus Ratisponensis episcopi, Conradus abbas Sancti Galli, Albertus Saxonie, Otto Meranie duces, Heinricus marchio de Burgow, Eberhardus et Otto fratres de Eberstain, Conradus burgravius de Nurinberg, Heinricus et Albertus fratres de Neiffen, comes Wolframus de Veringen, comites Heinricus et Hermannus fratres de Valdinberg, Gerlacus de Butingen, Heinricus de Eberstal, Albertus de Roswach, Rudolphus Hagge, Eberhardus dapifer de Waldperg, Cunradus pincerna de Winterstetin, Eberhardus de Monte, et alii quamplures. Actum apud Franckinfortum, anno Domini millesimo ducentesimo tricesimo quarto, XV kalendas martii, indictione septima. (4) Cf. supra ipsius sententiae formam, p. 629. Henricus, Romanorum rex, sententiam ab Hugone abbate Murbacensi latam inserit et confirmat, super controversia quae vertebatur inter praepositum et capitulum Solodorense ex una parte et cives Solodorenses ex altera, videlicet ut quidam homines Sancti Ursi eisdem praeposito et capitulo et non alii de caetero serviant. (Edit. ap. TSCHUDI, Chronic. Helvet., t. I, p. 129.) Heinricus, divina favente clementia Romanorum rex semper augustus, universis imperii fidelibus in perpetuum. Noverit presens etas et futura posteritas quod processum dilecti principis nostri Hugonis venerabilis Murbacensis abbatis super causa que vertebatur inter Ottonem prepositum et capitulum Solodorense ex una parte et cives Solodorenses ex altera super quibusdam hominibus Sancti Ursi inter Ararim et montem Leberen (a) commorantibus justum cognoscentes, eum auctoritate regia confirmamus; dictis civibus super his perpetuum silentium imponentes, volumus et mandamus et sub obtentu gratie nostre precipimus ut homines antedicti preposito et capitulo memoratis et non alii de cetero serviant, prout in instrumento super processu dicti abbatis confecto plenius continetur; cujus tenor talis est : Hugo, Dei gratia Murbacensis abbas, universis presentem paginam inspecturis salutem in Domino. Scire volumus omnes quos scire fuerit opportunum quod cum ad instantiam et petitionem domini Ottonis venerabilis Solodorensis ecclesie prepositi et sui capituli, dominus noster illustris Romanorum rex semper augustus nobis dedisset in mandatis ut super controversia que inter jamdictum prepositum et suum capitulum ex una parte et cives Solodorenses ex altera vertebatur pro hominibus Sancti Ursi qui citra Ararim de parte montis Lebrin commorantur, de jure utriusque par (a) Scilicet Aar et Laeberberg. IV. Pars 2. 81 Apud Frankinfort, 15 februarii. |