Imbellem se dicit Ovis, queriturque gravatam

Jam nimis, et lanæ pondera ferre latus :

Lenta etiam incusat crura, agnoscitque timores;

Namque ovis, ut lepus est, sit quoque præda canum. Tandem infelici mortem ut defendat amico,

Cursanti Vitulo fervida vota facit:

At Vitulus, teneris cùm sim sine viribus annis,
Hoc mihi suscipiam tam grave pondus, ait?
Te modo præteriit majusque et fortius agmen;

Vis quàm magna illis, quàm mihi parva datur!
Quisque, nec immeritò, mihi succenseret amicus,
Hinc te si proprio tollere marte velim:

Da veniam; te totus amo; sed acerba suorum
Funera, cuique dabunt debita fata pati;

Heu, quàm flendus eris! longùm æternùmque valeto
Care lepus videas hùc properare canes.

AD

EDVARDUM JENNER, M. D.

CARMEN ALCAICUM.

JENNERE, laudes an sileam tuas?
Dum mente sanus, nec cytharâ carens,
Turpive succumbens senectæ

Rura vagor per amona Cheltæ ?

Hic sæpe mecum dum meditor
Inter meorum funera, queîs diù
Vixi superstes, quot veneno

gemens

Foeta gravi, maculisque tetris

Primis in ævi viribus abstulit

Infesta febris, lingua valet parùm
Narrare, quid debes supremo

Quanta DEO tibi danda laus est,