certior, in vacuo quae vulnera pectore fecit. Inventum medicina meum est, opiferque per orbem dicor et herbarum subiecta potentia nobis. Ei mihi, quod nullis nec prosunt domino, amor est sanabilis herbis, quae prosunt omnibus artes!' A REFUSAL Plura locuturum | timido Peneia cursu fugit cumque ipso verb imperfecta reliquit, 305 tum quoque visa decens. Nudabant corpora venti 310 obviaqu adversas vibrabant flamina vestes H et levis impulsos, retro dabat aura capillos; auctaque forma fuga est. Sed enim non sustinet ultra perdere blanditias iuvenis deus, utque movebat ips amor, admisso, sequitur vestigia passu. Ut canis in vacuo leporem cum Gallicus arvo vidit et hic praedam pedibus petit, ille salutem; 315 ūna, quae vacuō in pectore meo vulnera fecit. Medicina autem inventum est meum, opiferque per orbem terrarum dīcor, et herbārum potentia subiecta est nōbīs. Ei mihi, quod amor sānābilis est nūllis herbis, nec dominō prōsunt illae artes quae omnibus prōsunt!' Quem plūra locūtūrum Pēnēia timidō cursū fūgit, cumque Apolline ipso verba eius imperfecta reliquit, tum quoque visa decēns. Venti enim corpora ēius nūdābant, obviaque flāmina vestēs vibrābant adversās, et levis aura capillos impulsōs retrō dabat; fōrmaque iilius fuga est aucta. Sed enim iuvenis deus blanditias suas perdere nōn ultrā sustinet, utque amor ipse eum movēbat, admissō passū vestīgia virginis sequitur. Ut cum Gallicus canis vacuō in arvō leporem vidit, et hic praedam, ille salutem 306. prōsunt: iuvant, 27.-309. decēns: pulchra, 266.—314. admissō: celeri, 110. alter inhaesuro similis iam iamque tenere sperat et extento stringit vestigia rostro; alter in ambigu° est an sit comprensus, et ipsis morsibus eripitur, tangentiaque ora relinquit: sic deus et virgo, est hic spe celer, illa timore. imminet et crinem 11 sparsum cervicibus adflat. expalluit illa, citaeque 320 Viribus absumptis 325 victa labore fugae spectans Peneidas undas, 'Fer pater,' inquit, 'opem! Tellus,' ait, 'hisce, vel istam quae facit ut laedar, mutando perde figuram.’ DAPHNE BECOMES A LAUREL TREE INSTEAD OF A BRIDE Vix prece finita, torpor gravis occupat artus, mollia cinguntur, tenui praecordia libro, in frondem crines, in ramos bracchia crescunt : 330 pedibus petit; alter similis canī inhaesūrō iam iamque praedam suam tenēre spērat, et extentō rōstrō vestīgia eius stringit; alter in ambiguō est an iam sit comprēnsus, et ipsīs morsibus ēripitur, tangentiaque ōra relinquit: sic deus et virgō, hic spē est celer, timōre illa. Is tamen qui pennis amōris adiūtus īnsequitur est ōcior, requiemque illi negat, imminetque tergō puellae fugācis, et crinem illius cervicibus sparsum adflat. Illa vīribus absūmptīs expalluit, victaque labōre citae fugae Pēnēidas undās spectans, 'Fer opem, pater,' inquit. Hisce, Tellus,' ait, 'vel mutandō perde istam figūram, quae facit ut laedar.' Prece vix fīnītā torpor gravis artūs ēius occupat, atque mollia praecordia tenui librō cinguntur; in frondem crīnēs, bracchia eius in rāmōs crescunt; pēs ēius modo tam vēlōx pigrīs rādīcibus in 317. inhaesūrō: correptūrō.-320. ōra: rictūs, 164.—325. absümptis : haustís. — 328. laedar: offendar.—330. praecordia: viscera. TERM OF OV.-3 pes modo tam velox, pigris radicibus haeret, ora cacumen obit. Remanet nitor unus in illa. mea non potes esse, te coma, te citharae, te nostrae, laure, pharetrae. Tu ducibus Latiis aderis cum laeta Triumphum vox canet et visent longas Capitolia pompas. Postibus Augustis eadem fidissima custos ante fores stabis, mediamque tuebere quercum. Utque meum intonsis caput est iuvenale capillis, tu quoque perpetuos semper gere frondis honores.' Finierat Paean. Factis modo laurea ramis adnuit utque caput vis est agitasse cacumen. 335 340 345 terra haeret, obitque ōra cacumen. Nitor ūnus in illa remanet. Hanc quoque Phoebus amat, dextraque sua in stipite posita pectus Daphnēs novō sub cortice adhuc trepidare sentit, complexusque rāmōs illius ut membra lacertis suis, ōscula lignō dat: ipsum tamen lignum ōscula refugit. Cui deus dixit: 'At quoniam coniunx mea esse non potes, arbor mea certe eris. Semper te coma, tē citharae, tē pharetrae nostrae, laure, habebunt. Tu Latiis ducibus aderis cum vox laeta Triumphum canet, et visent Capitōlia longas pompās. Tū eadem postibus Augustīs fidissima custōs ante forēs stābis, quercumque mediam tuebere. Utque meum caput iuvenāle est intōnsīs capillis, tū quoque semper gere perpetuōs frondis honōrēs.' Finierat Paean. Laurea rāmis modo factis adnuit, cacumenque ut caput agitāsse est vīsa. 332. pigrīs: sēgnibus. — 333. nitor: splendor.—344. tuēbere: defen dēs.-348. agitāsse: movēre. THE PALACE OF THE SUN. PHAËTHON IS DAZZLED BY Proteaque ambiguum, balaenarumque prementem Doridaque et natas; quarum pars nare videtur, 360 353 opus: ars. - - 355. imminet: impositum est.-360. móle: rūpe, 181. Terra viros urbesque gerit, silvasque ferasque, in solio Phoebus claris lucente smaragdis. et glacialis Hiems canos hirsuta capillos. HE VENTURES INTO HIS FATHER'S PRESENCE. A RASH PROMISE Inde loco medius rerum novitate paventem sol oculis iuvenem, quibus adspicit omnia, vidit, 'Quae'que 'viae tibi causa? quid hac' ait 'arce petisti, 380 385 367. acclivō limite: arduā (411) via.—369. fert: dirigit.—376. serta : coronam, 375.-378. hīrsūta: horrida, 296. — 382. infitianda: abneganda. 383. refert: respondet, 210.—386. propāgō: filius, prōlēs, 367. |