concordie in suo jure prompta charitate sepius condescendunt, nostre majestatis assensu accedente, talis inter ipsos compositio intervenit: quod fratres domus memorate castro jam dicto cum suis pertinentiis renuntiarunt, hac forma ut C. et C. suprafati una cum uxoribus ipsorum coram nobis constituti manu adunata quicquid juris in vineto Rabenspurg et Gerbrunnen et area in Wirceburg profiterentur, per manum nostram et salemanorum ipsorum sententialiter, secundum jus et consuetudinem patrie, hospitali Sancte Marie prenotato conferrent libere et absolute; quod factum rite et rationabiliter secundum formam predictam in nostre majestatis presentia protestamur. Ad majorem autem venerande domus cautelam et juris sui firmitudinem, fratres predicti (a) in promisso a nobis et sepefatis nostris fidelibus acceperunt ut, si qua forte in posterum ipsis impetitio in bonis a quocumque emergeret antefatis, plenariam tam a nostre celsitudinis magnificentia quam ab ipsis ubique locorum super eisdem warandiam obtinerent. Ad hujus autem donationis et confirmationis nostre memoriam et perpetuam firmitatem, presens privilegium inde conscribi et sigillo nostre majestatis jussimus communiri. Hujus rei testes sunt Eckebertus episcopus Babenbergensis, Arnoldus prepositus et Gotefridus archidiaconus canonici Herbipolenses, Marquardus notarius imperii; laici Diopoldus marchio de Voburg, Gerhardus comes de Diez, Rupertus comes de Castele et frater suus comes Ludevicus, Mangoldus de Vuiltperg, Waltherus de Langenberg, Eberhardus de Nuenberg, Eberhardus dapifer de Waltburg, Conradus pincerna de Schiph, Theodericus de Hohenberg, Eckhardus Pulliculus, Marcuardus Vuaiso, Vualpertus Torso, Vuolframus de Vuitoldshausen, et alii quamplures. Acta sunthecanno dominice incarnationis M. CC. XXIII, indictione XII(1). Datum Wirceburg, IIII augusti. (a) In impresso dilecti, minus recte. (4) Indictio XII ordinaria respondet quidem anno Chr. 1224. Sed ibi perperam notata videtur; nam Otto episcopus Wirceburgensis in hoc instrumento inter vivos memoratus obiit anno 1223, 5 vel 10 novembris. Cf. USSERMANN, Histor. episcop. Wirceb., p. 82. Jure ergo ad ann. 1223, ut editores Monum. Boicorum monent, privilegium Henrici se exhibet, quum praeterea privilegium Friderici confirmatorium posterius appareat. Quod omne quasi dubium tollit. [Augusto et septembri ]. Ipso anno Heinricus junior rex Northusin curiam habuit. Ubi ab Engilberto Coloniensi archiepiscopo pro absolutione regis Daciae multum laboratum fuit (1). GODEFR. COLON. аp. BоEHMER, Fontes, t. II, p. 355. Nordhausen, 15 augusti. Henricus, Romanorum rex, advocato et burgensibus de Goslar mandat ut censum arearum civitatis Goslariensis, ecclesiae Goslariensi a praedecessoribus suis concessum, singulis annis colligi faciant et ecclesiae integraliter repraesentent. (Edid. LEUCKFELD, Antiq. Poeld., append. IV, p. 289.) Heinricus Dei gratia Romanorum rex, semper augustus, dilectis fidelibus suis advocato et universis burgensibus in Goslar gratiam suam et omne bonum. Ex veridica relatione intelleximus quod ecclesia Goslariensis, capella nostra, ex antiqua imperatorum et regum augustorum dive memorie constitutione specialem ad imperium habeat respectum, et quod, eadem ratione inspecta, serenissimus pater noster Fridericus Romanorum imperator, semper augustus, ipsam ecclesiam in suam protectionem et gratiam recipiens, inter alia beneficia ei prestita, censum arearum civitatis Goslariensis, quem sui et nostri divi antecessores Romanorum imperatores ac reges augusti ecclesie Goslariensi contulerunt, et [qui] tam papali quam imperiali banno eidem ecclesie nostre confirmatus est, quemadmodum Northusenses et Molhusenses solvunt, deinceps persolvi constituit et sine diminutione hec districte precepit observari. Nos igitur (4) De captivitate Waldemari regis, vid. supra p. 394 et not. 4. serenissimi patris nostri et antecessorum nostrorum donationem confirmare et stabilire cupientes, et ne amplius nobis querimonia deferatur super eodem, et ut in posterum inviolabile sit et firmum consistat, volumus ut tu, advocate Goslariensis, censum eumdem singulis annis die statuto cum ministris ecclesie colligi facias eumque ecclesie integraliter representes, contumaces et aliquorum dierum (sic) detentores authoritate serenissimi patris nostri et nostra sub pena sexaginta solidorum solvere compellendo. Datum apud Northusen, XVIII kalendas septembris, indictione XI. 11 septembris. Henricus, Romanorum rex, monasterio de Volkolderoth confir- Nordhausen, mat traditionem molendini in Burrich ei sub annuo censu factam a Swikero et Conrado de Mulhausen ministerialibus imperii, idem ab omni jure exactionis et collectae eximit, eique bona civitati Mulhausen adjacentia quae possidet seu adipisci poterit confirmat. (Edider. SCHÖTTGEN et KREYSIG, Diplomat., t. I, p. 757; coll. cum originall in arch. Dresdensi, unde pendet sigillum cereum. Cf. privilegium Friderici secundi, dat. 7 martii 1222, p. 230.) In nomine sancte et individue Trinitatis. Heinricus divina favente gratia Romanorum rex et semper augustus, omnibus fidelibus in Christo. Notum esse volumus omnibus tam presentibus quam futuris quod Suikerus et Cunradus fratres de Mulhusen, ministeriales imperii, molendinum quoddam in Burriche quod a nobis jure possederunt feodali, de consensu et voluntate nostra venerabili conventui de Volkolderoth perpetuam contradiderunt in hereditatem. Talis pacti condicione interposita quatenus memorata ecclesia singulis annis inde solvat duas marcas, non solum prefatis militibus, sed et hiis quicumque de manu nostra aut illorum in feodo possederint in futurum; ita ut nulli ipsum liceat censum augere aut petitionem facere aut aliquid exigere supra id quod nostra 97 I. Part 2. auctoritas simpliciter statuit persolvendum. Si autem conventus prefate ecclesie eundem censum redimere voluerit, ratum habemus. Insuper pro remedio anime nostre et progenitorum nostrorum, eidem monasterio et fratribus ibidem Deo famulantibus indulgemus, sicut ab antecessoribus nostris Romanis imperatoribus et regibus est indultum, videlicet ut ab omni jure exactoris et collecte, quod vulgo dicitur Geschoz, sit absolutum. Et si qua bona civitati regni nostri Mulhusen sive prediis jam dicti monasterii adjacentia que imperiali jurisdictioni attinere deberent, in molendinis, in terris cultis seu incultis, que empcione, donacione, concambio est adeptum vel in futurum poterit adipisci, de nostra gratia sicut de antecessorum nostrorum libere possideat et quiete. Ut igitur hec donacio nostra et libertas firma permaneat et inconvulsa, presentem paginam sigilli nostri appensione fecimus communiri. Testes sunt comes Ernestus, Theodericus Rufus de Helmoldesdorf, Heinricus Sturl, Hugo de Wilrode, Cunradus de Widense, Hermannus Schellevilz et Theodericus frater ejus, Theodericus camerarius, Hernestus de Burchinrode, Heinricus Scolaris, Gerlacus de Butingin, Heimeradus de Bomeneborch, Heinricus Quenceba, Heinricus de Boumeneborch, Sigelous protonotarius, Marquardus dapifer de Anewilre, Heinricus pincerna de Lutera, Albertus de Droizc, et alii quamplures. Datum in Northusen, anno Domini millesimo ducentesimo vicesimo primo (1), tertio idus septembris, indictione undecima. [Nordhausen, septembri.] Henricus, Romanorum rex, per speciale privilegium monasterio de Volkolderoth confirmat traditionem molendini in Burrich ei sub annuo censu duarum marcarum factam a Swikero et Cunrado de Mulhausen, ministerialibus imperii. (4) Sic in originali, cum tamen ex caeteris documentis Northusensis curia ad ann. 1223 clare pertineat. Indictio quoque, modo caesarea sit, duodecima esse deberet. (Inedit. ex originali in arch. Dresdensi, unde pendet sigillum cereum.) In nomine sancte et individue Trinitatis. Henricus divina favente gratia Romanorum rex et semper augustus, omnibus fidelibus in Christo. Notum esse volumus omnibus tam presentibus quam futuris, quod Swikerus et Cunradus fratres de Mulhusen, ministeriales imperii, molendinum quoddam in Burriche quod a nobis jure possiderit (sic) feodali, de consensu et voluntate nostra venerabili conventui de Volcolderoth perpetuam contradiderunt in hereditatem; talis pacti conditione interposita quatenus memorata ecclesia singulis annis inde solvat duas marcas, non solum prefatis militibus vel heredibus ipsorum, sed etiam hiis quicumque de manu nostra aut de illorum manibus in feodo possederint in futurum; ita ut nulli ipsum censum liceat augere aut petitionem facere vel aliquid exigere supra id quod nostra auctoritas simpliciter statuit persolvendum. Ut igitur hec que statuimus inconvulsa et firma permaneant, presentem paginam sigilli nostri impressione et fidelium virorum decrevimus testimonio roborare. Testes sunt comes Hernestus, Thidericus Rufus de Helmboldesdorf, Henricus Sturb, Hugo de Wilrode, Cunradus de Widense, Hermannus Schelleviz et Thidericus frater ejus, Thidericus camerarius, Hernestus de Hurschinrode, Henricus Scolaris. 11 septembris. Henricus, Romanorum rex, monasterio Eberacensi praedium et Nordhausen, parochiam Schwabach, exemplo avi sui Ilenrici VI et patris sui Friderici II imperatorum, confirmat. -- (Edit. in Privileg. monast. Eberacens., t. II, 7, num. 48; - et in Monum. Boic., t. XXX, pars 1', num. DCLXII, p. 115, ex originali unde sigillum nonnihil In nomine sancte et individue Trinitatis. Heinricus septimus Dei |