Sed, quæ se impuro dedit adulterio, Illius, ah! mala dona levis bibat irrita pulvis: 85 Tu vero, regina, tuens cum sidera, Divam Sanguinis expertem, non votis esse tuam me, Sidera cur retinent? utinam coma regia fiam: 90 CARMEN XLV. Ad Manlium. Quod mihi, fortunâ casuque oppressus acerbo, Conscriptum hoc lacrymis mittis epistolium, Naufragum ut ejectum spumantibus æquoris undis Sublevem, et a mortis limine restituam ; Quem neque sancta Venus molli requiescere somno Desertum in lecto cœlibe perpetitur ; Nec veterum dulci scriptorum carmine Musæ Id gratum est mihi, me quoniam tibi ducis ami cum, Muneraque et Musarum hinc petis et Ven eris. 10 Sed tibi ne mea sint ignota incommoda, Manli, 16 20 Quæ dulcem curis miscet amaritiem. Sed totum hoc studium luctu fraterna mihi mors Abstulit. O misero frater ademte mihi! Tu mea, tu moriens fregisti commoda, frater: Tecum unâ tota est nostra sepulta domus : Omnia tecum unâ perierunt gaudia nostra, Qaæ tuus in vitâ dulcis alebat amor. Quojus ego interitu totâ de mente fugavi Hæc studia, atque omnes delicias animi. Ignosces igitur, si, quæ mihi luctus ademit, 25 Hæc tibi non tribuo munera, cum nequeo. 30 Nam, quod scriptorum non magna est copia apud me, Hoc fit, quod Romæ vivimus: illa domus ; Illa mihi sedes, illic mea carpitur ætas : Huc una ex multis capsula me sequitur. Quod cum ita sit, nolim ştatuas, nos mente malignâ Id facere, aut animo non satis ingenuo, Quod tibi uon utriusque petiti copia facta est: Ultro ego deferrem, copia siqua foret. Non possum reticere, Deæ, quâ Manlius in re Juverit, aut quantis juverit officiis ; Ne fugiens sæclis obliviscentibus ætas Illius hoc cæcâ nocte tegat studium. Sed dicam vobis. Vos porro dicite multis Millibus, et facite hæc charta loquatur anus. Notescatque magis mortuus, atque magis; Ne tenuem texens sublimis aranea telam, Deserto in Manlî nomine opus faciat. 35 40 45 Nam, mihi quam dederit duplex Amathusia cu ram, Scitis, et in quo me corruerit genere. 50 Cum tantum arderem, quantum Trinacria rupes, Lymphaque in Œtæis Malia Thermopylis; Mosta neque assiduo tabescere lumina fletu Cessarent, tristique imbre madere genæ ; Qualis in aërii pellucens vertice montis 55 Rivus muscoso prosilit e lapide; Qui, cum de pronâ præceps est valle volutus, Isque domum nobis, isque dedit dominam, Quo mea se molli candida Diva pede Conjugis ut quondam flagrans advenit amore, Inceptam frustra, nondum cum sanguine sacro 60 65 70 Nil mihi tam valde placeat, Rhamnusia virgo, 75 hiems rursus 80 Noctibus in longis avidum saturâsset amorem, Posset ut abrupto vivere conjugio; Quod scibant Parcæ non longo tempore abesse, Si miles muros îsset ad Iliacos. Nam tum Helenæ raptu primores Argivorum 85 Cœperat ad sese Troja ciere viros: Troja nefas, commune sepulcrum Europæ Asi æque, Troja virûm et virtutum omnium acerba cinis ; 90 Quæ nempe et nostro letum miserabile fratri Ad quam tum properans fertur simul undique pubes Græca penetrales deseruisse focos; Ne Paris abductâ gavisus libera mœchâ Otia pacato degeret in thalamo. Quo tibi tum casu, pulcherrima Laodamia, 100 |