Sæva quod horrebas prisci præcepta parentis;
Attamen in vestras potuisti ducere sedes,
Quæ tibi jucundo famularer serva labore,
Candida permulcens liquidis vestigia lymphis,
Purpureâve tuum consternens veste cubile.
Sed quid ego ignaris nequidquam conqueror
Externata malo, quæ, nullis sensibus auctæ, 165
Nec missas audire queunt, nec reddere voces ?
Ille autem prope jam mediis versatur in undis;
Nec quisquam apparet vacuâ mortalis in algâ.
Sic, nimis insultans extremo tempore, sæva
Fors etiam nostris invidit questibus aures.
Jupiter omnipotens ! utinam ne tempore primo
Gnossia Cecropiæ tetigissent litora puppes;
Indomito nec dira ferens stipendia tauro
Perfidus in Cretam religâsset navita funem ;
Nec malus hic, celans dulci crudelia formâ 175
Consilia, in nostris requiêsset sedibus hospes!
Nam quo me referam? quali spe perdita nitar?
[Idomeniosne] petam montes? at, gurgite lato
Discernens, ponti truculentum dividit æquor.
An patris auxilium sperem ? quemne ipsa reliqui,
Respersum juvenem fraternâ cæde secuta?
Conjugis an fido consoler memet amore?
Quine fugit lentos incurvans gurgite remos?
Præterea litus, nullo sola insula tecto:
Nec patet egressus, pelagi cingentibus undis. 185
Nulla fugæ ratio; nulla spes: omnia muta,
Omnia sunt deserta: ostentant omnia letum.
Non tamen ante mihi languescent lumina morte,
Nec prius a fesso secedent corpore sensus,
189
Quam justam a Divis exposcam prodita multam,
Cœlestûmque fidem postremâ comprecer horâ.
Quare, facta virûm multantes vindice pœnâ,
Eumenides, quibus anguineo redimita capillo
Frons exspirantes præportat pectoris iras,
Huc huc adventate, meas audite querelas,
Quas ego (væ miseræ !) extremis proferre me-
Cogor, inops, ardens, amenti cæca furore.
Quæ quoniam vere nascuntur pectore ab imo,
Vos nolite pati nostrum vanescere luctum:
Sed, quali solam Theseus me mente reliquit, 200
Tali mente, Deæ, funestet seque suosque.
Has postquam moesto profudit pectore voces,
Supplicium sævis exposcens anxia factis ;
Annuit invicto Cœlestûm numine rector;
Quo tunc et tellus, atque horrida contremuerunt
Æquora, concussitque micantia sidera mundus.
Ipse autem cæcâ mentem caligine Theseus
Consitus, oblito dimisit pectore cuncta,
Quæ mandata prius constanti mente tenebat :
Dulcia nec mesto sustollens signa parenti,
Sospitem et ereptum se ostendit visere portum.
Namque ferunt, olim classi cum, mœnia Divæ
Linquentem, natum ventis concrederet Ægeus,
Talia complexum juveni mandata dedisse:
Nate, mihi longâ jucundior unice vitâ,
Nate, ego quem in dubios cogor dimittere casus,
Reddite in extremæ nuper mihi fine senectæ,
Quandoquidem fortuna mea, ac tua fervida virtus
Eripit invito mihi te, quoi languida nondum
Lumina sunt nati carâ saturata figurâ ;
Non ego te gaudens lætanti pectore mittam,
Nec te ferre sinam Fortunæ signa secundæ :
Sed primum multas expromam mente quere-
Canitiem terrâ atque infuso pulvere fœdans :
Inde infecta vago suspendam lintea malo,
Nostros ut luctus, nostræque incendia mentis,
Carbasus obscurâ dicat ferrugine Ibera.
Quod tibi si sancti concesserit incola Itoni,
(Quæ nostrum genus ac sedes defendere fretis
Annuit) ut tauri respergas sanguine dextram; 230
Tum vero facito, ut memori tibi condita corde
Hæc vigeant mandata; nec ulla obliteret ætas :
Ut, simul ac nostros invisent lumina colles,
Funestam antennæ deponant undique vestem, Candidaque intorti sustollant vela rudentes, 235 [Lucida quâ splendent summi carchesia mali:] Quamprimum cernens ut lætâ gaudia mente Agnoscam, cum te reducem ætas prospera sistet.
Hæc mandata prius constanti mente tenentem Thesea, ceu pulsæ ventorum flamine nubes 240 Aërium nivei montis, liquêre, cacumen.
At pater, ut summâ prospectum ex arce petebat,
Anxia in assiduos absumens lumina fletus,
Cum primum inflati conspexit lintea veli,
Præcipitem sese scopulorum e vertice jecit, 245
Amissum credens immiti Thesea fato.
Sic, funesta domûs ingressus tecta paternâ
Morte, ferox Theseus, qualem Minoïdi luctum
Obtulerat, mente immemori talem ipse recepit.
Quæ tum prospectans cedentem mosta cari-
Multiplices animo volvebat saucia curas.
At parte ex aliâ florens volitabat Iäcchus,
Cum thiaso Satyrorum, et Nysigenis Silenis,
Te quærens, Ariadna, tuoque incensus amore; 254
Qui tum alacres passim lymphatâ mente furebant,
Euce bacchantes, Euce, capita inflectentes.
Horum pars tectâ quatiebant cuspide thyrsos;
Pars e divulso raptabant membra juvenco;
Pars sese tortis serpentibus incingebant ;
Pars obscura cavis celebrabant orgia cistis,
Orgia, quæ frustra cupiunt audire profani:
Plangebant alii proceris tympana palmis,
Aut tereti tenues tinnitus ære ciebant.
Multis raucisonos efflabant cornua bombos,
Barbaraque horribili stridebat tibia cantu.
Talibus amplifice vestis decorata figuris
Pulvinar complexa suo velabat amictu.
Quæ postquam cupide spectando Thessala pubes
Expleta est, sanctis cœpit decedere Divis.
Hic qualis flatu placidum mare matutino
Horrificans Zephyrus proclivas incitat undas,
Aurorâ exoriente, vagi sub lumina solis;
Quæ tarde primum clementi flamine pulsæ
Procedunt, leni resonant plangore cachinni:
Post, vento crescente, magis magis increbre-
scunt,
Purpureâque procul nantes a luce refulgent:
Sic tum vestibuli linquentes regia tecta,
Ad se quisque vago passim pede discedebant.
Quorum post abitum, princeps e vertice Pelî
Advenit Chiron portans silvestria dona:
Nam quotcumque ferunt campi, quos Thessala
magnis
Montibus ora creat, quos propter fluminis undas
|